Column over Vlaams regeerakkoord  

Blij kwamen ze buiten, na een nachtje door onderhandelen. Onze Vlaamse regering had een akkoord! Al bij de eerste berichten wou ik hen een boze, misprijzende blik van Greta Thunberg toewerpen: ‘How dare you?’

Het verhogen van drempels voor inburgering, het doodzwijgen van armoede en dringende klimaatmaatregelen, het stopzetten van de samenwerking met UNIA, het afschaffen van de dubbele contingentering in het onderwijs, het voorrang geven aan de grote Vlaamse cultuurhuizen, zette voor mij meteen de toon.

Wat moeizaam werd opgebouwd en jaren onderhandeling en gezond verstand vroeg, zoals het realiseren van een gezonde sociale mix in de scholen, wordt nu in één veeg weg gesponst. Berooide vluchtelingen die alles moeten achterlaten, moeten zich verder in schulden steken voor hun inburgeringscursus. Het watervaleffect in het secundair onderwijs waar we al meer dan veertig jaar mee worstelen en dat we nu eindelijk afbouwen, zal opnieuw discrimineren en uitsluiten. Het verenigingsleven en de organisaties van mensen met eenzelfde etnisch-culturele achtergrond, die de empowerment van nieuwkomers en migranten versterken, krijgen geen ondersteuning meer.
Het is alsof vluchtelingen, etnisch-culturele minderheden, cultuurdiverse projecten, inclusieve instellingen en decreten gewoon worden weggezet. Geen time-out maar over en uit. Hoe respectloos ten aanzien van al dat wroeten… dat moeizaam opgebouwde….. Van historisch bewustzijn en Vlaams erfgoed gesproken…Is het opbouwen van een maatschappij waar kwetsbaren omarmd worden geen erfgoed? Geen erfenis ten goede?

Het regeerakkoord toont een harde samenleving. Het vertrekt vanuit een zogenaamd rechtvaardig principe, ‘iedereen gelijk voor de wet’. In de ontwikkelingspsychologie is dat het moreel bewustzijn van een lagere schoolkind. De blanke hooggeschoolde leiders beseffen niet dat er ongelijke kansen zijn aan het vertrekpunt of dat gelijke kansen voor iedereen juist extra inspanningen vraagt voor bepaalde doelgroepen. En dus regeert in feite de wet van de sterkste (en dat is kleuterniveau) de slimme, de Vlaming, de Belg, de valide, krijgt voorrang. Want dat is het morbide effect van veel maatregelen in het regeerakkoord. Onze nieuwe regering zit in een bubbeltoren van rijke blanken met witte privileges, die de dakloze aan het centraal station, , het gehandicapte kind en zijn ouders, de mens met een leefloon, de juist toegekomen Afghaan uit oorlogsgebied nog niet echt heeft ontmoet. Woorden als warme samenleving klinken hol, als je in eenzelfde zin spreekt over een duur ticket om je hier te integreren.

Beschaamd ben ik om Vlaming te zijn.

Toch is er een streepje troost. Bart Somers, nieuwe minister van inburgering en integratie, sprak op Terzake warme woorden. Het ging over ontmoeten, over tegengaan van segregratie door een constructief beleid, over kansen bieden, over samenleven en omarmen. Eindelijk herkende ik mijn taal. Misschien wordt er dan toch nog iets opgebouwd?

En nog dit: het middenveld zal de elitaire discriminatie niet laten gebeuren. Ze zal opstaan en oproepen tot verzet. Ze zal er alles aan doen om het inclusieve Vlaamse erfgoed te behouden en verder vorm te geven. Wie weet wordt dit regeerakkoord een trigger tot dieper bewustzijn. Verrassend zouden we kunnen opsommen welke bijdragen we tot nu toe hebben geleverd om van Vlaanderen een warme , open plek te maken. Hoe we de toestromende diversiteit als een kans hebben gezien om eigen tunnels open te gooien, hoe we bloed , zweet en tranen hebben ingezet voor meer participatie van onderuit. Enzovoort. We zullen voelen hoe pijnlijk en vernederend de regering over ons ‘werk’ spreekt of niet spreekt. Wat we opbouwden voor een warme samenleving, is een stuk van onszelf en onze gemeenschap geworden. Onze wortels. Ons Vlaams kleurrijk erfgoed.

Brigitte Puissant
Pedagoge. Ex-docente bachelor kleuteronderwijs Odisee Brussel (vervroegd met pensioen)
Auteur van 'Baloena' en 'ditbenikinbrussel.be'
Moeder van twee dochters en oma van Ayo