Groene Pluim voor Evi Bijnens

28 Juli 2017

Groene Pluim voor Evi Bijnens

"My life in Aleppo was so beautiful ?"

"My life in Aleppo was so beautiful ?". Dit zijn woorden uit een van de vele brieven die Eli Bijnens (24 jaar, Hoeselt) meebracht na haar vrijwilligerswerk op Chios. Ik ben enorm dankbaar dat ik haar heb mogen leren kennen. Er zijn van die jonge mensen die aanvoelen dat het plaatje van de samenleving niet meer klopt. Zij willen dan niet langer ter plaatse blijven trappelen. Zij willen dan weten wat er aan de hand is en vooral, er wat aan doen. Zelf ben ik, als een wereldverbeteraar anno 1968,  altijd geboeid als ik in gesprek kan gaan met die jonge mensen. Dat geeft een hoopvol gevoel, terwijl de rebellie en de goesting van mijn jonge jaren weer komen bovendrijven.

Zo was dat ook op een zondagnamiddag toen ik samen met Vlaams Volksvertegenwoordiger Johan Danen onderweg was. Te midden van heel veel volk ontmoet je dan gewoonweg een jonge dame met een boeiend verhaal over haar vrijwilligers werk op het Griekse eiland Chios. Meer dan 6 maanden werkte zij als vrijwilligster in een vluchtelingenkamp: als de bootjes toekomen zorgen voor droge kledij voor de kinderen, op andere momenten kinderen opvangen in een geïmproviseerd klasje. En vooral geconfronteerd worden met menselijk leed in een zone tussen wanhoop en hoop, tussen legaal en illegaal. Het is een plek waar solidariteit de enige uitweg is, terwijl juist diezelfde solidariteit door anderen in vraag gesteld wordt.

Ik vond dat zeker vandaag dergelijk verhaal moet verteld worden. Daar in het kamp bij mensen die hopen op een beter leven stelde Eli een voorbeeldige daad van solidariteit. De vluchtelingendeal tussen de Europese Unie en Turkije die ver boven hun hoofden gemaakt werd is geen antwoord voor die mensen. Een deal met mensen zonder toekomst als pasmunt. De ellende en de gevaren van die mensen onderweg en de onmenselijke toestanden in de kampen zijn blijvende trauma's. Keer op keer is het een man, een vrouw of een kind, misschien een persoon met een nummer, maar zeker een persoon met een verhaal en een droom: "? but our dreams were destroyed. But that did not stop us from dreaming" (uit een brief van Vidyana, een 19-jarige vluchtelinge uit Aleppo en nu op Chios).

Als je dan luistert naar Eli, hoor je onvoorstelbare verhalen. Vluchtelingen worden teruggestuurd en plegen dan als enige uitweg zelfmoord, terwijl iedereen er staat op te kijken. Kinderen verdwijnen zo maar in het niets. Kampen worden vernield. Maar je hoort ook verhalen over kinderen die willen leren, want ze weten dat dit een bagage is die niet kan afgepakt worden en die ze niet meer kunnen verliezen onderweg.

"We had to leave everything behind, we want our children to have a normal life, to go to school, to play, to forget what they've been through the last years. ? There is no life here in Chios, the fascists attacked us many times, they threw rocks on us and put our tents on fire. What did we do wrong to get this? Didn't we suffer enough from bombing in Syria? We don't need much, we have a simple dream, a safe country where we could start again, where our children could smile again and have a normal life. We hope that the world can feel us, we hope for a better future for us and for our children" (Mohammed, Samar, Ahmed en Aya, een Syrisch koppel nu op Chios).

Eli heeft van GroenPlus een Groene Pluim 2017 ontvangen. Dat is eigenlijk een groene pluim van hoop voor de mensen op Chios. Eli gaat voorlopig niet meer terug naar Chios, omdat ze nu weet dat de oplossing voor deze toestand elders ligt: "er is geen vluchtelingenprobleem, er is een solidariteitsprobleem".

(contactgegevens van Eli Bijnens - Hoeselt: [email protected])

 

Bert Verleysen

Een drijvende kracht in Groen Bilzen en GroenPlus Limburg