Interview met Staf Pelckmans

Professioneel heeft hij de deur achter zich dichtgetrokken, maar met zijn hart blijft hij er komen. Staf Pelckmans, 60 en volbloed Kempenaar en net geen 20 jaar drijvende kracht achter ‘de Warande’. We hebben afgesproken in ‘Barzoen’, het café en dé ontmoetingsplek van het Cultuurhuis.

Staf, geboren in Merksplas, liep school in Hoogstraten en Turnhout. Hij voelde zich al jong aangetrokken tot de podiumkusten. Dat bracht hem in het RITCS; niet de goede keuze, zo bleek algauw. Staf versaste naar Leuven en deed er Pol & Soc. Naschools organiseerde hij intussen al optredens en andere festiviteiten.

Staf: Toen ik vroeger als student voorbij ‘de Warande’ fietste, dacht ik: ‘Hier zou ik later wel willen werken!’ Die droom werd werkelijkheid. In 1982 startte hij als jeugdprogrammator. Het was de periode dat wijlen Eric Antonis het Cultuurhuis op de kaart zette. Later, onder directeur Lauwerysen, kreeg Staf de hele programmering toegewezen en finaal eindigde hij als algemeen directeur. Maar misschien is ‘bezieler’ een betere benadering.

Staf: de Warande was voor mij een plek waar ik in de luwte rustig kon doorgroeien. Ik heb hier mijn hele carrière uitgebouwd, zonder dat ik ooit behoefte voelde aan nieuwe uitdagingen. Dat had ook te maken met de mentaliteit van het huis. De deuren staan hier  open voor iedereen, en cultuur wordt heel ruim bekeken en ingevuld. Voor Eric Antonis maakte het niet uit; grote of kleine kunst, als het maar authentiek is en over mensen van vlees en bloed gaat.

Anders dan je zou denken, maken optredens in de Warande maar een relatief beperkt onderdeel uit. Ze zijn ingebed in een veel ruimer aanbod van allerhande activiteiten, niet zelden in een maatschappelijk verbindende sfeer.

Staf: de Warande zat altijd al op twee sporen: het brengt kunst en cultuur in de meest uiteenlopende vormen en tegelijk zet het met zijn activiteiten in op het contact tussen  mensen. Vandaar die openstaande deuren! Veel rust daarbij op de schouders van talloze vrijwilligers en lesgevers. Die zijn in de loop der jaren één grote gemeenschap geworden. Vergelijk het met de ROMA in Antwerpen. De inzet van deze mensen reikt veel verder dan enkel vrijwilliger zijn.’

Denkt de Warande in de programmering ook aan ouderen?

Staf: Actieve ouderen blijven uiteraard naar hier komen, maar er wordt ook aan de zorginstellingen gedacht. Programma’s die hier lopen worden gestreamd en kunnen op die manier ook door minder mobiele ouderen mee mee beleefd worden.

Toen hij in februari bekend maakte dat hij in de politiek zou gaan, kwam er een einde aan Stafs carrière in de Warande. Nadat cultuurspecialist Bart Caron besloot om niet meer op te komen, ging Groen op zoek naar een opvolger. Na wat aftastende gesprekken kwam er een match. Stafs goesting en drive bleken uiteindelijk groter dan zijn pleinvrees!

Staf: Begrijpelijk. Normaal kon ik over 2 jaar met pensioen gaan. En op je 60^ste nog in de politiek stappen… Als ik ‘ja’ heb gezegd, was dat onder meer om iets te doen voor de culturele toenadering tussen stad en platteland. Cultuur wordt te veel toegespitst op de grote, klassieke cultuuruitingen. Met een breed gedachtegoed kan je maatschappelijk heel wat in beweging brengen… Het zal er natuurlijk van afhangen welke regering we krijgen, maar ik weiger mee te stappen in een culturele politiek die van bovenuit bepaalt wat kan en wat niet kan. Onderwijs en welzijn moeten, wat mij betreft, inclusief mee in het bad.

Voelt Staf zich al een beetje politicus?

Staf: Vroeger kwam ik heel dikwijls in aanraking met de politiek en ik heb ook in heel wat commissies gezeteld. Bovendien, Bart Caron is een oude bekende. We zijn beiden ook een stuk muzikant. En dat verbindt!

Walter Decoene