Reacties op Coronanieuwsbrief 4
28 April 2020
REACTIES OP CORONANIEUWSBRIEF 4
Reacties van:
- Cis De Keyzer
- Michel Jamers
- Remi Heylen
- José Depuydt
- Ludo Delbon
- Tom Roes
- Martine Hallemans
- Bruno Van Puyenbroeck
- Chris Goris
- Elza Smits
- Lucie Wouters
- Dirk Marginet
- Wilfried De Rijck
- Maria Dedecker
- Etienne & Regina Vanhoutte-Vandeweghe
- Yvan Scheldeman
- Paule Dierens
- Gauthier Arits
- Jean-Pierre Dziergwa
- Peter van der Heijden
- Hilde Wijnandt
- Bieke Roose
- Kristin Goossens
- Peter Aerts
- Guido Van Vliet
- Lieve Snauwaert
- Betsie Peeters
- Daniël Acke
Reactie Cis De Keyzer
Ik ben begeleider in De Klink (Diegem) waar 50 volwassenen wonen met een beperking. Zoals overal zijn er maatregelen genomen: geen bezoek meer, geen vrijwilligers meer in huis, de bewoners moeten in de eigen leefgroep blijven, ...
Telkens ik de laatste weken het nieuws hoorde over de woonzorgcentra, dacht ik: wanneer zegt iemand eens iets over onze sector. Hoe moeilijk dat is voor onze bewoners. Hoe fout het kan lopen als bewoners thuis worden opgevangen, maar daar nu ook weken/maanden moeten blijven. Hoe achterop we geraken in vergelijking met ziekenhuizen en woonzorgcentra.
Opvoeders zijn geen verplegers. Maar we hebben ook geen beschermend materiaal. De chirurgische mondmaskers (er werden er 600 geleverd) krijgen we niet. Die worden bewaard moest er effectief een besmetting zijn in de voorziening. Te laat dus.
We hebben een crisisteam, ja hoor. Maar zonder specialist die ons wegwijs kan maken over maatregelen, bescherming, hoe verder werken bij een besmetting, ...
Zoals zo vaak voel ik frustraties, omdat onze sector behandeld wordt als een noodzakelijk kwaad.
En de opvoeders, zij boeren voort, want onze bewoners daar doen we het voor.
Cis De Keyser
Reactie Michel Jamers
Ik ben niet iemand die snel in de pen kruipt (what’s in the name), maar de reacties op “Blijf in je kot en…”-nieuwsbrief hebben iets bij me losgemaakt en vandaar mijn bescheiden bijdrage rond de coronacrisis.
Onze zogezegde suprematie over de wereld heeft ons op korte tijd gereduceerd tot één van de vele diersoorten die bij het minste, ondanks onze technologie, zeer kwetsbaar zijn. We hebben geen weerstand meer, omdat we dat in onze eigen hedendaagse rollercoaster denken niet meer nodig te hebben. Veel van hetgeen we doen wordt tegenwoordig toch gestuurd door algoritmes en AI (artificiële intelligentie). Ook nu worden we gestuurd, terecht, om in ons kot te blijven, afstand te houden, geen niet-essentiële verplaatsingen te doen en… eenzaam te sterven.
Dit laatste heeft me ertoe aangezet om iedereen er nog maar eens op te wijzen hoe nietig we zijn, en dat ook hier de vergelijking met andere dieren van toepassing is.
Het resultaat is een kort verhaal waarbij het leven eenzaam doodgaat….
GEEN CORONA MAAR TOCH EENZAAM DOOD 6/04/2020
Een echte tweede lentedag. Ik laat me verleiden tot een stevige wandeling.
A peace of cake! Zeker als je bedenkt dat alle ingrediënten aanwezig zijn om deze tocht tot een goed einde te brengen: de zon, blakend van gezondheid, lucht in het blauw, ontluikend maagdelijk groen, kleurschakeringen van voorjaarsbloemen, opgelaten energieke dartelende vlinders en voorbij zwuivende insecten. (dit is dichterlijke vrijheid).
Na een kilometer of vijf merk ik langs de kant van een voorbijlopend pad een ongewone stilte waarin een mees verdwaasd ligt te liggen. Het bekje half open, de oogjes kijkend naar nergens. Enkel de wind brengt haar gevoelloze vleugeltjes ongecontroleerd in beweging. Het is duidelijk dat hier een overweg werd afgesloten.
Buiten mezelf is een boom van een berk is de enige stille aanwezige, die een eerbiedige schaduw werpt als getuige van dit eindpunt. Ondanks de aangename temperatuur krijg ik het koud. Als je goed luistert heeft de omgevende wereld niet in de gaten dat ook een vogel eenzaam kan sterven. Het gekwetter van toekomstig nieuw leven lijkt een eresaluut te zijn voor dit stilleven. Dit alles doorkruist mijn gedachten en als een automatische piloot neem ik het slappe, levenloze lichaampje op en leg het aan de voet van de berk. Ik verzamel een bedje van madeliefjes en paardenbloemen en drapeer ze rond de mees. Dan draai ik me om en loop zonder nog om te kijken mee met het voorbijlopend pad. Ook een eenzame dood is een virus bedenk ik, als op hetzelfde moment een tak onder mijn voeten kraakt!!!.....
M.J.
Reactie Remi Heylen
reactie van een kennis, +80, gewezen leraar geschiedenis.
‘Na mei, Remi, zal het gewoon juni worden, zoals al eeuwen en eeuwen. Met of zonder ons. Ik vermoed dat het dan al lang hoogzomer zal zijn. De natuur zal even uitbundig zomeren als ieder jaar. Zich enkel iets gelegen laten aan een misschien veel te lange droogteperiode. Voor de rest niet eens weten dat er in de soort die mens heet hier en daar kleine bressen zijn geslagen en wonden die maar langzaam helen. Zoals dat vorig seizoen gebeurde bij de merels en al jaren lang bij de biekes. En alles zal verder zijn gewone gang gaan.
Pas over enkele decennia zullen geschiedenisleraars aan ongeïnteresseerde pubers proberen te verduidelijken wat er in 2020 zoal voorviel.
Ze zullen een relaas geven van oorzaken, verloop, gevolgen… Ze zullen beschrijven wie de helden waren en wie de slachtoffers. Ze zullen wijzen op de fouten die er werden gemaakt, in de hoop daar iets uit te leren voor de toekomst. Maar ook die volgende generatie zal er op haar beurt niets uit leren, want zo zitten mensen nu eenmaal in mekaar. Ze maken al duizenden jaren dezelfde fouten, maar ze beschikken ook over de unieke gave die te kunnen relativeren en vergeten. Dus…
Het Paasei
Het rapen van de Paaseieren is dan wel voorbij,
maar toch zitten we nog met een heel groot ei.
“Wat wordt het na de maand mei?”
Remi Heylen
Reactie José Depuydt
Afstandelijk
Het viraal verhaal,
verteld via satellieten.
Half lichamelijk verbaal,
doet oma’s verschieten.
Kleinkinderen op afstand
kinderloos en anoniem.
Memorysticks zonder bestand,
contacten voelen miniem.
De navelstreng doorgeknipt,
grootouders voelen verlaten.
Met aandacht nipt,
coranavirus om te haten.
Nog lang volhouden,
quarantaine in eenzaamheid.
Contacten virtueel behouden,
besloten in afstandelijkheid.
Kruipend mentaal dichterbij,
leef empathisch in.
Verlangens niet naderbij,
verbijtend de zin.
José Depuydt
Reactie Ludo Delbon
In de afspraak van 8 april ging Bart Schols in gesprek met ondermeer Geert Uytterschaut, CEO van Orpea en voorzitter van Vloso. Hij stelde de vraag of de huidige crisis niet het moment is de organisatie van de woonzorgcentra volledig open te trekken. Wat spijtig dat Geert Uytterschaut daar slim op inging door het alleen over de vorm te hebben, en niet over de grond van de zaak. Orpea is n.b. een beursgenoteerd bedrijf met een beurskapitalisatie van 1.228.000.000 euro en een winstmarge van 7,25%. En die voelt zich dan in de steek gelaten door Wouter Beke? Waarom heeft die man niet zelf voldoende medisch geschoold personeel in dienst en mondmaskers op voorraad? Mijn moeder verbleef 3 jaar in Zonnetij in Aartselaar, een particulier woonzorgcentrum van Senior Living Group, dochterbedrijf van ook een beursgenoteerde multinational Korian, concurrent van Orpea. Ik kan een boek schrijven over het gebrek aan zorg dat we wekelijks opmerkten de drie jaar dat mijn moeder daar woonde. Toen ik ze daar uiteindelijk weg haalde - en 2 maanden leegstand moest betalen - zei een verzorgster die daar werkte dat ze haar eigen moeder daar nooit zou laten wonen.
Het lukt mij niet aan mensen uit andere culturen uit te leggen waarom wij in het westen de zorg voor onze ouders niet zelf doen. Het zal helemaal niet lukken uit te leggen dat aandeelhouders goed verdienen aan de zorg voor onze bejaarden. Hoe ziek kan je zijn als samenleving? Op het einde van de uitzending drukte Wim Distelmans de hoop uit dat de budgetten voor de zorg eerder naar boven zullen gaan, dan naar beneden. Waarop Bart cynisch reageerde dat hij de volgende keer dan maar moest komen uitleggen waar die dan vandaan moeten komen. Een gemiste kans. Bart Schols had dat op het bord van Geert Uytterschaut kunnen leggen. De VRT heeft de taak bloot te leggen hoe het geld van de burger verdwijnt in de zakken van slimme zakenlui.
Reactie Tom Roes
Parler vrai en burgerparticipatie.
Het is een verademing om te merken dat experten er in deze crisistijden er wel in slagen om op een transparante en integere wijze de complexiteit van de Coronaproblematiek weer te geven. Hierbij brengen ze ook de eerlijkheid op om aan te geven wat ze (nog) niet weten en slagen ze erin om op een beschaafde wijze het met elkaar oneens te zijn. Ze doen dit nl. door hun meningsverschillen of verschillen in interpretatie toe te lichten op basis van verifieerbare inhoudelijke argumenten en zonder afbreuk te doen aan de integriteit van de ander.
Wat een schril contrast met de onhebbelijkheid van sommige politici en helaas ook sommige opiniemakers of influencers, om vaak niet gehinderd door enige kennis van zaken hun eigen gesimplificeerde en ongefundeerde waarheid al tweetend rond te toeteren dan wel in gevatte oneliners viraal te verspreiden. Ze laten zich hierbij graag bijstaan door spindoctors en zogenaamde communicatiedeskundigen, voor wie het niet relevant is of het nu waar is of niet, als men het “de mensen maar kan doen geloven”. Het ontbreekt hen aan de nodige intellectuele eerlijkheid.
Het respect voor de complexiteit van de problematiek blijkt o.a. uit het feit dat in de verschillende adviesorganen gezaghebbende deskundigen de verschillende invalshoeken van deze crisis op een gelijkwaardige manier kunnen belichten zoals de medische, virologische, maar ook de economische, ecologische, psychologische en maatschappelijke benadering ervan.
De feiten, wetenschappelijke kennis en prognoses zijn echter niet alleenzaligmakend: er dienen ook ethische, ideologische en politieke keuzes gemaakt te worden. De door deskundigen aangeleverde gegevens uit de verschillende invalshoeken en de prognoses waarin de mogelijke gevolgen worden geschetst, bieden de mogelijkheden om met kennis van zaken de onvermijdelijke keuzes te maken.
Het is dan ook een verademing om te merken dat de overgrote meerderheid van de bevolking bereid is om de adviezen in te volgen en zijn grondrechten of privileges tijdelijk in te binden. “De mensen” tonen aan dat ze met deze complexiteit kunnen omgaan en bereid zijn om de gevolgen van de genomen maatregelen te dragen.
Dit laatste is m.i. een reden te meer om na de Coronacrisis zich als partij in te zetten voor meer burgerparticipatie naar het model dat door David van Reybrouck is uitgewerkt in de Oostkantons. Door loting krijgt iedereen de kans om zich te informeren en een advies te formuleren over samenlevingsproblemen. Door verschillende gezaghebbende deskundigen de verschillende aspecten van de problemen te laten toelichten doet men een appèl op de intelligentie van de deelnemers en kan men een ongenuanceerd populisme tegen gaan. Natuurlijk heeft men de vrijheid om niet deel te nemen als men uitgeloot is, maar je laat dan ook de kans liggen om een gefundeerde mening te vormen en hebt minder recht van spreken.
Dit lijkt mij een valabel alternatief voor een referendum waar de tegenstellingen op de spits gedreven worden, men voor of tegen kan stemmen, zonder een duidelijk zich te hebben op de tegensprekelijke argumenten pro en contra. Dergelijke referenda en verkiezingen bieden de politici het alibi dat ze “naar de mensen” hebben geluisterd, om vervolgens te claimen dat zij als enige weten wat de mensen hebben gezegd.
Reactie Martine Hallemans
Jongeren versus minder-jong: erg dat die Veerle Beel zoiets nog maar durft te suggereren!
Wie heeft Corona binnengebracht in België? De mensen die zijn gaan skiën in Italië; de carnavalvierders vanuit Duitsland; en ook mensen uit Frankrijk: dat is de oorsprong: dat is officieel bewezen.
Dus ik denk niet dat daar oudere mensen bij waren.
Onderscheid : +60 +65 +70 +75 +80 +90: toch worden wij allemaal over dezelfde gescheerd.
Behalve als het gaat om vrijwilligerswerk; inspringen voor de kinderen en kleinkinderen enzovoorts; mantelzorg e.a. dat vinden ze dan weer wel vanzelfsprekend.
Het is ook zo dat ik veel grootouders zie waarvan erg van "geprofiteerd" wordt door de kinderen. Ik gebruik het woord profiteren en dat lijkt nogal cru, maar het is voor sommige mensen moeilijk om "neen" te zeggen.
Over de uitspraak van Dr. Mark Van Ranst zou ik het volgende willen zeggen. U geeft zelf toe dat je zieker werd dan de kleinkinderen. Als in de nabije toekomst Corona nog rondwaart en de kleinkinderen zouden met hun lichtere vorm bij ouderen komen is dat natuurlijk niet aan te raden want ze kunnen veel zieker worden of zelf sterven. Hij wil onze beschermen tegen ziekte. Dat bedoelt Marc Van Ranst, denk ik.
Reactie van Bruno Van Puyenbroeck
Zo te zien zijn wij niet zo ver meer van “Soylent Green” toestanden!
Er is iets waar ik ook de aandacht wil op vestigen: de moeders (of vaders) die thuis gebleven zijn bij hun kinderen en daar goed voor gezorgd hebben, komen blijkbaar niet meer voor in het verhaal! Iedereen aan het werk voor de economie is de norm! Kindjes zowel als ouderen worden op een efficiënte manier bijeengebracht onder toezicht van onderbetaalde verzorgers, zodat ze met zo weinig mogelijk kosten en moeite kunnen gehouden worden: de standaardnormen voor dierentuinen zijn soms strenger!
Inderhaast ’s morgens de kinderen wegbrengen en ze ’s avonds terug gaan ophalen, carrière maken, consumeren en verspillen en vaststellen dat de kinderen (die de helft van hun tijd bij “vreemden” moeten verblijven), eigenlijk niet veel respect meer hebben, niet voor de hardwerkende ouders en niet voor de zuurverdiende centen. De eis van productiviteit wordt zo op de spits gedreven dat zelfs als ze levenslang hebben afbetaald voor een deftig pensioen, men liever zou hebben dat de ouderen zo snel mogelijk dood zouden gaan.
Allemaal om maar één meester te dienen: de economie! En waar is al die productiviteit goed voor? Een economie die doldraait, in snel tempo de natuurlijke hulpbronnen verkwist, en waar bij de minste hapering duizenden failliet gaan. Hebben wij dat wel nodig?
Reactie Chris Goris
Bedankt voor deze nieuwsbrief, en alle anderen. Ik kijk er naar uit.
De lockdown: ik heb het nog nooit bekeken als een opoffering van de jongere generatie voor de oudere generatie. Hoeveel 65-plussers zijn er door het covid-19-virus gestorven, los van de overlijdens in de WZC? Kent iemand die cijfers? En hoe komt het dat er zoveel WZC-bewoners gestorven zijn? Zoals Mieke zegt: een concentratie van zwakkere mensen op één plaats en ondanks het feit dat er geen bezoek meer mocht en mag in rusthuizen is het daar een binnen en buiten lopen gebleven van niet alleen de zorgverleners maar ook vrijwilligers, mantelzorgers, artsen. Toen ik hoorde dat bezoekers niet meer toegelaten zouden worden, ongeveer 6 weken geleden al, maar dat vrijwilligers en mantelzorgers wel toegang bleven hebben, begreep ik er niets van. Er waren, en zijn, geen middelen om al die mensen te controleren op ziekte, personeel dat het virus heeft, maar geen symptomen, mag blijven werken... Ik kan daar niet aan uit. Mijn vader (97 jaar op 6 juni) verblijft normaal in een serviceflat van een WZC. Na overleg met mijn broers en zussen heb ik hem er op 17 maart weggehaald. Ik heb de directie verwittigd, ze vonden het zelf ook beter. Mij was het vooral ook te doen om de vrees dat ook bezoekers aan de serviceflats geweigerd zouden worden en dat mijn pa dan alleen en in eenzaamheid zijn dagen zou moeten doorbrengen. Hij zou dan niet van het corona doodgaan, maar van eenzaamheid. Inmiddels verblijft hij 5 weken bij mij, nu is hij voor een week op 'vakantie' bij mijn broer. Niet evident om met je pa samen te leven, maar beter dat dan de wetenschap dat hij daar alleen zou zitten.
Ook niet vergeten dat veel van de huidige welvaart het resultaat is van het harde werk van al die 65-plussers, die niet alleen maar profiteren van hun pensioen, maar zich hard inzetten voor kinderen en kleinkinderen en vaak ook nog voor hun ouders. En ja, ik geniet in normale tijden van een wekelijkse fietstocht of wandeling met vrienden, en een keer in de maand ga ik met vriendinnen eten en speel ik met een andere een spelletje Scrabble en met nog anderen babbelen we een stukje bij. Maar het grootste deel van mijn tijd is besteed aan zorgen voor alle mensen die ik graag zie.
Dus nee, voor mij is de lockdown geen opoffering van de jongere generatie voor de oudere. Ik voel me zelfs een beetje bekocht dat ik bij de kwetsbare groep gezet word en daardoor ook weer minder mag dan de jongere generatie.
Zo, dat moest er even uit. Hou jullie gezond en blijf er voor gaan!!
Ik heb je pleidooi op TV gezien .
Reactie Elza Smits
Wat ik jammer vind is dat er zoveel aandacht is voor grootouders die hun kleinkinderen missen.
Er is veel aandacht voor die groep. Ze lijken wel op de eerste rij te willen staan bij mogelijke versoepeling van maatregelen.
Ik ben van het gedacht dat 15 – 25-jarigen weinig aandacht krijgen en als men over die groep spreekt heeft men het over het onderwijs.
Jongeren zijn meer dan hun schoolprestaties.
Die mensen moeten nog een lief zoeken, vrienden zoeken. Sociaal en psychologisch volwassen worden.
De gemoedstoestand van jongeren is kwetsbaar. Relaties ontdekken en teleurstellingen verwerken.
Als we toch moeten kiezen wie eerst terug meer vrijheid krijgt, hoop ik dat het die jongeren zijn. Ik gun het hen echt.
Op de tweede plaats staan voor mijn part 20 – 45-jarigen eventueel met jonge kinderen.
Voor mijn part zitten dit jaar aan de kust enkel -45-jarigen. (Ik kan wel eens een jaar overslaan).
Er wordt door ouderlingen wel eens gepleit om niet te discrimineren op basis van leeftijd, maar het virus lijkt toch wel en onderscheid te maken.
Ouderlingen lijken zich naar de voordeur van de exit te wringen. Wij eerst of gelijktijdig met anderen.
Het beschaamd mij dat zo weinig ouderlingen zeggen “laat de jeugd voorgaan”.
Als nieuwbakken grootmoeder vind ik het ook jammer dat ik de kleine Runa niet fysiek kan koesteren.
Maar ik ben best bereid wat langer te wachten.
“ Ik gun het de jonkheid “
Reactie Lucie Wouters
Met verbazing volg ik de enigszins verhitte discussies i.v.m. de oudere medemens in ons land wat betreft coronamaatregelen die zouden worden "losgelaten" en waarover we meer zullen vernemen na de persconferentie van de Nationale Veiligheidsraad deze namiddag.
Maar zelfs dan vind ik het nuttig u mijn mailtje door te sturen daterend van 24 maart 2020 gericht aan Professor Marc Van Ranst (waarop ik trouwens nooit enige reactie mocht ontvangen).
Na de uitzending van Terzake op Canvas van 23 april ll. voelde ik mij gesteund in de door u uitgesproken mening.
Zoals u in mijn mailtje zult lezen voel ik mij geviseerd als "oudere" persoon. Ik ben een weduwe van 76 jaar, alleenwonend in een rijhuis met tuin en ik ben een actieve mens. Heb gewerkt als secretaresse tot mijn 73ste (ik ben dus met "buitengewoon" pensioen!).
Het alleen zijn is zwaar nu maar ik moet (gelukkig) nog geen beroep doen op "zorgpersoneel" en ben zodoende niemand "tot last". Het moet wel want mijn dochter woont in Namen.... we hebben wel contact via Skype maar ik mis ze heel erg. Behalve email ben ik niet op Facebook, Instagram en andere technologische toestanden, heb ook geen smartphone maar een gewone Nokia-gsm ....
Sorry voor dit epistel, maar de discussies over mijn leeftijdsgenoten zitten mij hoog.
Dank voor een luisterend oor. Ik wens u nog het allerbeste in deze surrealistische tijden en hoop met u op een spoedig weerzien van onze familie, vrienden en kennissen.
Geachte heer Professor, Dokter Marc Van Ranst,
Dankzij uw bijna dagelijkse toelichtingen (o.a. op Canvas) i.v.m. het coronavirus denk ik dat de meesten onder ons (eindelijk) overtuigd zijn van het belang van het strikt opvolgen van de richtlijnen.
Er wordt steeds meer over solidariteit gesproken en burgerzin (civisme was in mijn tijd gewoon een schoolvak), en dat is allemaal heel mooi,
maar:
Niet alle "oude" mensen bevinden zich in een rust- of verzorgingstehuis waar ze alle begrip krijgen van de "rest" van de samenleving, en dat is maar normaal,
maar (en daarom dit mailtje):
"Wij" zijn ook nog met velen die gewoon alleen thuis wonen en zelfs rond 70 of in de 80 jaar nog goed bij de pinken zijn en zodoende "goed onze plan trekken"; alleen worden wij bekeken en (soms) behandeld alsof wij de oorzaak van de epidemie zijn, en dat getuigt van weinig respect!
- ik mag toch hopelijk alleen de nodige boodschappen doen zonder buiten gekeken te worden??
- ik mag toch hopelijk alleen dagelijks een wandeling maken in mijn buurt zonder vies bekeken te worden?? (bewegen wordt trouwens aangeraden dacht ik en niet alleen voor sporters of joggers).
Ik maak dit sinds een tiental dagen persoonlijk mee en ik ben lang niet de enige....
Professor sorry voor uw kostbare tijd, maar dat moest mij even van het hart en omdat daar in de media geen aandacht aan besteed wordt...
Ik dank u Professor en de hele zorgsector voor al de bovenmenselijke inspanningen die door u geleverd worden om alle burgers van dit land te helpen deze vreselijke periode zo veilig mogelijk door te komen.
Ik wens u nog veel goede moed en als het kan ook wat rust samen met uw gezin.
Met genegen groeten,
Lucie Wouters,
wonende in Meise (weduwe 76 jaar, gewerkt tot 73 jaar waarvan de laatste 15 jaar als secretaresse in een dokterspraktijk)
Reactie Dirk Marginet
Als we niet opletten stoppen ze de 65-plus straks in de rusthuizen. Nu is er plaats vrij en daar zijn ze veilig.
Ze zitten dan niet meer in de spits op de trein of in de auto, ze gaan niet meer aan zee de goede lucht wegpompen en als in de cafés en restaurants maar de helft niet meer binnen mag zitten ze ook niet meer in de weg. Zo snel mogelijk naar de overkant anders gaan die Benidorm-basterds de spaarboeken leegeten.
Reactie van Wilfried De Rijck
Eindelijk iemand die de senioren openlijk op tv verdedigt tegen de ongelofelijke afzondering/uitsluiting die we nu meemaken. Wij „snakken“ ernaar om onze (klein)kinderen te knuffelen. Neurowetenschappers hebben al lang bewezen dat lichamelijke aanraking tussen moeder en kind, tussen twee mensen zeer heilzaam is door onder andere de oxytocine die dan vrijkomt. Als je niet te ondergaat aan het virus dan zal het wel gebeuren door de eenzaamheid.
Gisteren zag ik de pano-reportage, met de tranen in de ogen, hoe een oude, ziek bewoonster van een wzc het uitschreeuwde hoe erg het was dat ze niemand kon zien, nu ze eigenlijk besefte dat ze in haar laatste uren was.
Gefeliciteerd met je optreden, ik steun het van harte. En niet vergeten, de wereld waar we nu in leven is wel mogelijk gemaakt door mensen die nu senioren zijn.
Reactie van Maria Dedecker
Ik onderstreep de goeie reactie op Veerle Beel.
Ik wil hier ook even kwijt wat de laatste week/dagen op m'n maag ligt:
Ik waardeer heel sterk wat als applaus, venstergesprekken bij oudere mensen in WZC ,creativiteit van kinderen voor de vele opa's en oma's ,van overal enz. eigenlijk een beweging aan het worden met een groot verlangen, hoop dat dit toekomst wordt voor onze mensengeneratie?
...maar...
het begint me te prikkelen in m'n herte als een beetje actieve groene 79-jarige die ik ben; worden we ook niet te veel gepamperd: bijna versleten oudjes die mooi terug zwaaien met onze slappe gerimpelde handjes?
Mieke, zou er iets inzitten dat we proberen een draagvlak te vormen om te verwoorden rond het idee: wat en hoe wij PROBEREN zinvol om te gaan in bv. gesloten afdelingen van WZC; hoe kijken we naar het hoge dodencijfer bij vooral 'bejaarden'? Wat zijn wij óók nog waard voor onze samenleving, bekommerd voor onze jongeren en kinderen, nog bescheiden meebouwen aan het sociaal verbindend project MENSZIJN?
Ja, we kunnen dat nog!
Sorry Mieke, ik ben nooit kort van stof ook geen vlotte schrijfster.
Ik wou dit even kwijt.
Veel moed verder met GRoen+. Ik zal het voortaan ook mee opvolgen.
Etienne & Regina Vanhoutte-Vandeweghe
Graag willen we u bedanken voor uw reactie op het voorstel om 65-plussers langer in lockdown te houden dan de rest van de bevolking.
Wij zijn het volledig met u eens en protesteerden al maar protest van een anonieme Vlaming klinkt als van roepende in de woestijn terwijl uw bekendheid het verschil kan maken.
Als prille zeventigers zijn we heel hard geschrokken bij het onmenselijke, oneerlijke voorstel om 65-plussers in lockdown te houden tot september of mei, sindsdien lopen we rond met de bibber in ons lijf, hartkloppingen en hebben slaapproblemen.
Op die manier maken ze van een gezonde mens een zieke. Hoe kan een mens met zelfs maar een minimum aan empathie zoiets voorstellen?
Wij hebben ons leven lang keihard gewerkt, zijn gezond, actief, hebben een goede conditie en een druk sociaal leven wat nu allemaal niet meer mogelijk is, voor ons is de lockdown nú al de hel.
Dankzij onze goede opvoeding volgen wij alle corona maatregelen gedisciplineerd op wat je helaas niet kan zeggen van sommige jongeren maar daarom moeten wij niet gestraft worden.
Wij zijn helemaal geen kwetsbare oudjes die bescherming en betutteling nodig hebben, wij kunnen heel goed zelf verantwoordelijkheid nemen, hebben wij trouwens altijd al gedaan.
Niemand moet ons gebruiken als joker om in te zetten wanneer het hun het beste uitkomt!
Onder welk regime leven we eigenlijk? De ene bevolkingsgroep onder de andere plaatsen met minder rechten op basis van een getal achter onze naam?
Dit is zelfs in strijd met de Belgische Grondwet en met de Rechten van de mens:
“Personen of groepen kan men niet uitsluiten omwille van "geslacht, een zogenaamd ras, de huidskleur, de afkomst, de nationale of etnische afstamming, seksuele geaardheid, de burgerlijke staat, de geboorte, het fortuin, de leeftijd, het geloof of de levensbeschouwing, de huidige of toekomstige gezondheidstoestand, een handicap of een fysieke eigenschap."
Een groep mensen discrimineren die als paria’s mogen toekijken hoe de andere groep zich mag amuseren als de lockout eenmaal op gang komt is om zieke mensen vragen, dat is ook geen leven meer.
Wij hebben het grootste respect voor de medici maar ook zij mogen zich niet boven de wet stellen, het is aan hen en aan de overheid om een oplossing te vinden zonder discriminatie.
Waar zit onze overheid trouwens, wij hebben de indruk dat het land momenteel geregeerd wordt door virologen.
Reactie Yvan Scheldeman
Dank voor de nieuwsbrieven en het mogen deelnemen aan de levendige discussies die over pro/contra verantwoorde corona-maatregelen gevoerd worden.
Misschien nog wat aanvullende bedenkingen (zie ook m'n vorige mails), want de actualiteit staat natuurlijk niet stil, en de ene, soms absurd-grappige, na de andere coronagelinkte nieuwsjes stapelen zich intussen op.
Met voldoende redenen tot bezorgdheid te volgen.....
Een greep:
Sommige CEO's staan een deel van hun (veel te) riante vergoedingen af, in een pot, al dan niet voor het personeel van hun bedrijf, maar de meesten blijven cynisch onverstoorbaar extra dividenden binnenrijven. Dat belooft, als straks de miljardenput moet gedempt worden, met, ik maak me géén illusies, een "solidaire coronataks", en je mag twee keer raden wie die taksdans weer zal ontspringen.
Ik hoef je ook niet meer het schaamteloze voorbeeld te geven van Paribas-Fortis dat ei zo na nog wat winsten naar de hoofdzetel ging doorsluizen.
Hoe sommige (pseudo)elitaire lagen van onze bevolking hun prioriteiten zien, is hallucinant: in golf- en tennisclubs ligt men meer wakker van hoe ze toch - hygiënisch verantwoord - terug die ballen kunnen wegmeppen.
Ook sommige kustburgemeesters zien liever eigenaars van tweedeverblijfswoonsten prioritair naar zee komen, of ze troosten met een premie of wat dan ook (tiens, die hebben toch al fiscale aftrek?), eerder dan burgers die het met een krap sociaal flatje moeten stellen.
De tussenkomsten bij huurbedragen van bewoners van sociale woningen juich ik toe, maar heel wat modaal verdienende (én OOK hardwerkende Vlamingen) hebben het moeilijk om een meestal dure huur verder te betalen. Voor hen: niks, nada.
Dit heb je als je volmachten geeft aan een hoofdzakelijk liberale minderheidsregering, die natuurlijk alleen "hun" electorale achterban kent en behandelt. Ik pleit nogmaals, mocht die regering aan herziening toe zijn, dat er een "front populaire" gevormd wordt, mét iedereen aan boord, de Groenen/Ecolo, de socialisten, PVDA, zodat er méér, nadrukkelijker sociale accenten gelegd en maatregelen genomen worden, maar dan "van beneden naar boven".
Ten slotte: de boetes (ook de GAS-boetes) tegen corona-overtredingen: moet dat nu écht?
Soms heb ik de indruk dat de politie gretig en dankbaar van de coronacrisis gebruik maakt, om, voor de zoveelste keer, agent in dienst van de fiscus te spelen en er asociaal op los te beboeten, waarbij géén vaste algemene regels gelden.
Natuurlijk gaat de betere burger vlotter in zijn riante woonst, mét voldoende groen en ruimte, blijven dan de minder fortuinlijken.
Natuurlijk gaan jongeren in krappe flats sneller balorig doen en hun frustraties uitleven.
De burger is al genoeg angstig, getraumatiseerd, bezorgd voor zijn toekomst: 250 euro boete of meer kan hij nu wel missen als de pest. Maar vanzelfsprekend moeten hardleers recidivisme, tegen de borst stuitend gedrag en agressie bekeurd worden. Ik pleit voor meer empathie, overleg, de "zachte hand" en het gesprek met overtreders.
Reactie Paule Dierens
Ik ben helemaal eens met jouw visie. Ik was/ben ook kwaad dat ik op basis van mijn leeftijd bij een risicogroep hoor ondanks wie ik zelf ben en in het leven sta. Terwijl ik veel gezonder ben dan sommige veertigers. Als gevolg daarvan worden mij een aantal dingen afgenomen waaronder de zorg (af en toe) van mijn kleinkinderen. Gaan zwemmen, gaan fietsen, naar de speeltuin gaan, niets kan nog. Dan heb ik nog het geluk dat een van mijn zonen niet zo strikt is in de leer waardoor we bvb deze voormiddag naar het speelbos in de buurt zijn gegaan. De andere zoon en schoondochter zijn echter banger en dus strikter want ze willen 'mij niet kwijt spelen'. Allemaal erg nobel maar ondertussen heb ik hun kinderen al zes weken niet gezien. Wel even via skype maar dat ligt hen niet dus; zo'n skype-sessie duurt niet lang. Ik ben helemaal geen knuffeloma en ik heb geen knuffelkleinkinderen maar ik geniet ervan hen bezig te zien in hun spel, er eens een babbeltje mee te hebben... zonder hun ouders in de buurt. Ik ga ze nu zeker niet knuffelen.
Ook mijn taak op de school van de kleinkinderen is opgeheven wegens geen school. Terwijl ik normaliter huppelend door het leven ga voel ik me nu geregeld neerslachtig. Dan zie ik zelfs het nut niet meer in van de krant te lezen of te werken voor de opleiding die ik aan 't volgen ben. Trouwens een opleiding zonder contact met de medestudenten en met de lesgevers is maar de helft van het feest.
Drie keer per week ging ik zwemmen en tussendoor gaf ik nog zwemles: alles ribbedebie! Ik ga nog veel fietsen en wandelen maar de fysieke en geestelijke voldoening is niet dezelfde.
Het lijkt inderdaad enkel de economie te zijn en de gevolgen van de crisis daarin wat belangrijk is. Alle goede bedoelingen ten spijt is men een bijzonder arme maatschappij aan 't voorbereiden. Geen menselijk contact, zeker niet tussen de generaties. Wat toch essentieel is voor iedereen want belangrijk voor het mentaal welbevinden, men leert ook veel van andere mensen. Ten goede en ten kwade. Misschien moet in de toekomst werk gemaakt worden van de mensen bewustmaken van het belang van intergenerationeel contact. En niet alleen omwille van de zorg voor elkaar.
Ik zou graag nog meer van gedachten wisselen in deze materie maar zoals de uitdrukking het zegt - van gedachten wisselen - kan niet alleen.
Reactie Gauthier Arits
Ik weet niet goed hoe en aan wie ik het moet uitleggen om het gedaan te krijgen maar er is maar één valabele oplossing.
De maatregelen horen van kracht te blijven tot er nauwelijks/geen nieuwe gevallen zijn.
Eens in de buurt van een 10-tal ziekenhuisopnames per dag zou er een “back-trace“-programma moeten opgestart worden om de uitloop van de epidemie verder in tijd in te korten..
Iedereen wordt dan verplicht met zijn GSM verplaatsingen te maken, en van zodra iemand ziek wordt, worden de gegevens van verplaatsingen “gematched” tussen nieuwe patiënten en eventuele contacten (in aanvulling tot wat die mensen zich nog herinneren). (ik denk dat dit gezien het algemeen belang geen probleem mag vormen met de GDPR (artikel 5 & 6) wetgeving, desnoods moet er een tijdelijke afwijking worden voorzien). Technisch gezien moet het mogelijk zijn om tijd en plaats matching te kunnen doorvoeren in de GSM database.
De “gematchte” contacten worden dan gedurende een periode van 14 dagen ook in quarantaine geplaatst. Dit is drastisch maar efficiënt. Mensen die onvoorzichtig zijn geweest zullen zich dan ook moeten kunnen verantwoorden (goed beseffende natuurlijk dat contaminatie steeds mogelijk blijft ook al zijn alle voorzorgsmaatregelen genomen).
Eens de maatregel uitgevoerd, kan er een “lift off” van de maatregelen opgestart worden mits handhaving van quarantainemaatregelen voor mensen die uit het buitenland komen/terugkomen. Op die manier wordt het heropflakkering van de ziekte tot een minimum beperkt.
De grenzen blijven gesloten met landen waar het virus nog ronddoolt.
Ik noem dit “het proactieve uitdovingsproject”. Het is dan nóg 17 maand wachten voor een vaccin.
Het is ook interessant om weten dat er niettegenstaande er vaccins bestaan voor de jaarlijkse griep er tóch nog 650.000 mensen aan die ziekte sterven wereldwijd, een mooie illustratie van hoe de rijkdom onevenwichtig verdeeld is en de gevolgen ervan.
Ik denk dat het de moeite waard is om dit te overwegen. Hopelijk krijg jij dit idee aan de partij verkocht?
PS.: mensen laten rondlopen met een mondmasker is absoluut geen oplossing en puur mercantiel geïnspireerd.
Redactie Jean-Pierre Dziergwa
Gezien u in uw schrijven van vandaag Veerle B. vernoemde, stuur ik u een paar bedenkingen die ik haar vanmorgen stuurde van uit het idee 'misschien kan ze daar iets mee doen' en nu, misschien heeft U er nu iets aan :-) Anderzijds bent u wellicht op de hoogte.
Veerle,
Het heet dat er momenteel zoveel werkdruk is in de ziekenhuizen en dat het personeel het niet meer aankan etc...; terecht voor de zorgverleners die op de corona-afdelingen staan.
Toevoegsel nu: Misschien zou men die dan 1 uurtje per dag minder moeten laten presteren (met behoud van loon)? (misschien een voorstel waardig voor Groen i.p.v een premie etc...)
Anderzijds hoor ik van collega's dat verplegend personeel in dezelfde ziekenhuizen naar huis gestuurd wordt omdat hun afdelingen gesloten zijn, zij 'onderuren moeten presteren...
Dit staat dat weer in contrast met de 'vrijwilligerspool' die samengesteld is om hulp te bieden waar nodig.
Op sommige plaatsen in het land is er samenwerking tussen ziekenhuizen en wzc inzake uitwisseling expertise etc... Waarom maakt men dat niet verplicht?
(Toevoegsel nu: er is verplegend personeel die dit wil doen, maar mogen niet van hun directie)
Het feit dat een deel van de gezondheidszorg federaal is en een deel van de zorg gemeenschap verklaart natuurlijk een deel. Want wie gaat dit betalen??
Als Beke spreekt over psychiatrische zorg, spreekt hij van pvt en beschut wonen...
Psychiatrische ziekenhuizen zijn federale materie, alsook de psychiatrische thuisbegeleidingsdiensten... Vlaanderen is voor hen niet bevoegd en federaal is de psychiatrie altijd maar als een quantiteé négligable geweest ten opzichte van de algemene ziekenhuizen.
Als socioloog ben ik nu vooral geïnteresseerd in WIE de nieuwe opnames zijn in de ziekenhuizen, van waar ze komen en of er met de omgeving van die personen dan iets gedaan wordt.
Bij deze wat losse opmerkingen, jammer dat ik de tijd niet heb om zelf op onderzoek te gaan. Mogelijks heeft u er iets aan
Groeten,
dziergwa Jean Pierre.
Mieke,
ik wil hier nog iets aan bovenstaande toevoegen. Ik verneem net uit betrouwbare bron dat een wachtdienst van een AZ met gescheiden units gisteren plots zodanig volzet was en dat er onvoldoende personeel aanwezig was zelfs zodanig dat corona's gemengd raakten met niet-corrona's... en afdelingen blijven toe omdat daar nu dan zogezegd te weinig patiënten op liggen. Kan op zoiets geen inspectie gevorderd worden... of hun niaz accreditatie afgenomen???
Betreft wzc viseert men het beleid. Iets wat ik niet zie is wat was de rol van de huisartsen die hun patiënten in de wzc zo graag bezoeken? Wat is de rol van de controlerende rusthuisarts geweest? De rol van directie die nog tot vorige week in sussende nieuwsbrieven schreef dat er bij hen 'geen corona' was? Ondertussen waren daar al op korte tijd ook een 10-tal sterfgevallen geweest (bij mij bekend). Ik meen hier van schuldig verzuim te kunnen spreken en ik las dat inderdaad een aantal mensen in België naar de rechtbank stappen.
Niet alles moet getest worden om bijna zekerheid te hebben, maar klinische observatie naar ademhaling en hoesten moest al 1 maand geleden een lampje doen rinkelen, met of zonder temperatuur .Beter een vergissing in goede zin, dan een vergissing in slechte zin.
in die zin pleit ik er ook voor dat bewoners van wzc met symptomen onmiddellijk naar een ziekenhuis zouden moeten gebracht worden om 2 redenen:
- betere verzorging (er is immers nog plaats)
- iets meer vrijheid voor de senior die niet ziek is.
voor velen is dit echter te laat en waarom deed men dat niet eerder? om het financieel plaatje?
tot slot: ik werd op 3 april ll 65 jaar en werk nog steeds voltijds in een psychiatrisch ziekenhuis als stafmedewerker. Mijn vrouw is verpleegkundige (bijna 62) en werkt sinds januari deeltijds in een wzc, voordien altijd in ziekenhuizen.
Als ik dan lees dat de +65-jarigen nu geviseerd worden dan krijg ik rillingen. Ik ben zeker niet in mijn kot gebleven. Ik koos om met pensioen te gaan vanaf 1 november i.p.v. op 1 mei en ben aan het uitkijken om nog verder te werken. ik fiets nog gemiddeld jaarlijks 4000 km naar mijn werk en terug, geef als judotrainer nog sportlessen o.m. aan senioren en mijn verstand is nog redelijk gaaf.
Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat tot op heden Groenplus me minder interesseerde maar het feit dat men ons nu als een wegwerpcategorie begint te zien, moet, vind ik, in de kiem gesmoord. Bescherming moet er zijn voor iedereen die dit nodig heeft ongeacht een leeftijd.
Een uitspraak als 65-plussers in lockdown tot volgende lente is gewoon schandalig zeker t.a.v. hen die nog zijn blijven werken en nog werken (en zelfs in de gezondheidszorg).
Verder zijn we grootouder en de kleine van 1 jaar werd hier opgevangen. Mijn schoonvader is in een wzc en mijn eigen ouders beiden 90 wonen op 100 km hier vandaan. Zowel die van 1 als die van 90 en meer zijn niet te bereiken met zoom e.a. dinges.
Reactie Peter van der Heijden.
Ook deze crisis toont weer aan dat velen niet uit het wij-zij-denken kunnen stappen.
Vanuit de corona-actualiteit weer eens: jongeren versus ouderen.
Vanuit de Belgische politiek: Vlamingen versus Walen.
Ik moest toch even lachen toen Jambon beweerde dat onze grens in Griekenland lag terwijl die anders aan de taalgrens ligt!
Vlamingen zijn gewoonlijk Belgen als het nationale voetbalelftal speelt.
Als leraar Nederlands, wiskunde, natuurkunde en geschiedenis vroeg ik ooit (secretaris bij de Sp.a, in Lummen zijnde) in een bestuursvergadering met Peter van Veldhoven:
"Wanneer beschouwen jullie mij als nieuwe Vlaming?" Er kwam een resoluut antwoord: "Peter, jij? Nooit!".
En dan moet je weten dat ik als Nederlander 40 jaar in Nederland in het voortgezet onderwijs in deze vakken les gegeven heb.
Maar nu terug naar de actualiteit, welke je noemde: Ouderen wegsluiten in rusthuizen is ze op een vriendelijke manier klaarzetten om te sterven.
Vaak nadat ze nog jaren hun nuttigheid bewezen hebben in de opvang van kleinkinderen, zodat de kinderen als twee verdieners aan de kost konden komen.
En dat kan beter: geef ze de kans om actief te blijven deelnemen aan de samenleving.
Schep mogelijkheden om ze te laten wonen in meerdere generatie-gemeenschappen.
Faciliteer daar de zorg als ze hulpbehoevend zijn en je bent ook nog eens goedkoper uit!
Ik heb zelf na mijn pensionering nog 17 uur in de week gratis remedial teacher gespeeld op twee basisscholen in Lummen.
Jongere collega's waren blij als ze hun onderwijs en andere problemen bij mij konden relativeren.
Afgelopen zomer was ik (inmiddels 70) uitgekeken op het Vlaamse wij-zij-denken en heb ik mijn plekje gevonden op een berg in de Ardennen.
Ik woon nu in Wirtzfeld tussen de Walen, Vlamingen en Duitssprekenden.
Tolerante mensen, die gemakkelijk van de ene taal in de andere wisselen om communicatie mogelijk te maken.
Het kan dus toch en ik wil het iedereen gunnen.
Reactie Hilde Wijnandt
U nodigt me uit om te reageren, dan lucht ik maar even mijn gemoed.
Grootouder, gepensioneerd, 60+, wat een arbitraire grens! Voor de +85-jarigen is het aantal sterfgevallen bijna 4x zo hoog als voor de 65-74-jarigen. En toch worden wij als één identieke groep beschouwd en behandeld. Hoe wetenschappelijk is dat?
Van alle besmettingen nemen wij 10% voor onze rekening.
Wat me persoonlijk het meeste dwars zit, is het op non-actief gezet worden terwijl zoveel hulpvragen onbeantwoord blijven, vooral als grootouder. Ik heb geen tuin, ben 20. nodig. Maar van de een op de andere dag staan we buiten spel.
Ik ben alvast blij dat u op dezelfde golflengte zit, en over de huisvesting in de ouderenzorg deel ik ook uw mening.
Reactie Bieke Roose
Ik begrijp de reactie van Veerle Beels helemaal. Ik ben zelf 60-plusser en vind ook dat de jonge mensen teveel moeten opgeven voor de oudste generatie. Oude mensen sterven nu eenmaal en zijn kwetsbaarder door hoge leeftijd. Ik zou niet willen dat er om mij maatregelen werden genomen die mijn kinderen en kleinkinderen kwaad doen. En dan heb ik het vooral over de jonge zelfstandigen (mijn zoon heeft tien jaar gezwoegd voor zijn bedrijfje en ziet het nu ten onder gaan) of ook wel over een familielid die als jonge verpleger loodzwaar werk doet voor stokoude mensen (die hij heel graag ziet) maar die veel te veel moet inboeten aan energie en gezondheid.
De kijk op de dood moet natuurlijker en mag NIET alleen door de artsen worden bepaald, want die zouden een lijk nog willen redden.
Waarmee ik scherp ben voor deze ‘helden’, maar hen niet verwijt te willen helpen… Het is de algemene mentaliteit tegenover de dood die moet veranderen.
Ik merkte vaak meer wijsheid op bij mijn 91-jarige vader en schoonmoeder. Zij weten dat het leven eindig is en als ze van corona moeten sterven is dat niet anders dan van kanker.
Dat wou ik even kwijt.
Reactie Kristin Goossens
Ik ben voorzitter van Groen in Lint.
Ik ben 57 jaar en sedert 1,5 jaar voor het eerst bommi. Ik hield mijn kleindochtertje 1 dag per week bij voor de corona-crisis, nu niet meer. Haar 2 maanden niet zien op een leeftijd van 18 maanden is veel... te veel. Ik heb echt schrik dat ze ons als grootouders niet meer kent. Daarom fietsen we soms naar mijn dochter om vanop het fietspad door de klimop mijn kleindochtertje toch te zien en ermee te praten (en haar koekjes te geven). Mijn hart breekt telkens als ik terug moet vertrekken.
Ik heb het er altijd moeilijk mee gehad dat gezonde en (relatief) jonge grootouders hun kleinkinderen niet meer mogen zien/bijhouden. Ik was ook echt gechoqueerd met die uitspraak van Van Ranst dat we geen zieke kleinkinderen meer zullen bijhouden. Dat is onmogelijk! Jonge werkende ouders hebben allemaal op één of andere manier hulp nodig, en er gaat toch niets boven hulp van familie. Bij mij kan mijn kleindochtertje wat meer rust vinden na enkele dagen drukke crèche.
Wij, jonge werkende grootouders, worden effectief op één hoop gegooid met de 80-plussers. Daartussen zit nochtans een wereld van verschil!
Die vraagstelling van die journaliste in de Standaard is geheel fout! Iedereen moet vandaag wat opofferen. De jongeren doen dat ook voor zichzelf, voor de maatschappij. Er wordt enkel solidariteit gevraagd van iedereen, maar dat is blijkbaar moeilijk. Diegenen die de regels aan hun laars lappen (en zo zijn er nog), zijn vooral a-sociaal, egoïstisch. Dan word ik telkens kwaad, maar ik hou vol, niet om blindelings de regels te volgen maar omdat ik sociaal wil zijn en mijn steentje wil bijdragen bij het inperken van het virus.
De woonzorgcentra... ik zeg effectief zelf dat ik daar NOOIT naartoe wil, hoe goed de mensen er ook werken. Ik word zo ongelukkig als ik zie dat een bejaard koppel uit elkaar wordt getrokken omdat de ene wel en de andere niet welkom is in een rusthuis. Dat is onmenselijk!
Het is effectief collectief opzij gezet als oudere, geconcentreerd... (zoals de melaatsen) met alle gevolgen vandien.
De andere zorgvorm die jij voorstelt, verdient àlle aandacht en steun! Oud worden in je eigen omgeving, tussen je familie, kleinschalige opvangmogelijkheden, ...
Ik zou zeggen: laten we dit met Groen opnemen!
Het is effectief NU het moment om zaken te veranderen. Niet alleen wat betreft de ouderenzorg, ook wat betreft het klimaat, duurzaamheid, mobiliteit, ...
Telewerken kan voor een groot deel, dat moeten we behouden. M.i. is er dan (als de kids terug naar school kunnen) een veel betere balans tussen werk en privé (welbevinden). Het is ook goed voor de mobiliteit en het klimaat.
Het is effectief NU dat we de economie bij de heropstart moeten hervormen, aanpassen, terug menselijker maken.
Aan luchtvaartmaatschappijen bv. opleggen dat zij moeten overschakelen op propere energie. Een vliegtuigtaks opleggen, zodat vliegen duurder wordt dan met de trein reizen.
Iedereen heeft nu wel geleerd dat de wereld ook draait als we het rustiger aandoen, als we op tijd en stond tijd maken voor onszelf, ons gezin. Vele jonge mensen gaan in burn-out, willen het eigenlijk anders, maar de maatschappij laat dat niet toe. Het is altijd werken, jobs, geld, materiële dingen, ... Mijn beide jonge dochters (29 jaar audiologe en 30 jaar psychologe) struggelen daarmee. Zij willen het anders, maar die strijd is moeilijk.
Ik hoop ècht dat de beleidsmakers bij de heropstart ook oog zullen hebben voor o.a. bovengenoemde bekommernissen en niet alleen voor jobs, geld, winst, ... Maar tegelijk vrees ik ervoor en ben ik niet heel optimistisch. Men gaat geld pompen in o.a. de luchtvaart om snel terug te keren naar business as usual.
Op het nieuws hoor je dikwijls zeggen: dit gaat de wereld veranderen, hiervan blijft iets hangen. Ik hoop het, maar ik vrees ervoor. En dat zou een gemiste kans zijn!
Enfin, ik kan nog wel even doorgaan, maar ik wilde vooral hiermee mijn steun betuigen aan GroenPlus en aan de ideeën die mensen met veel levenservaring hebben en waarnaar meestal te weinig geluisterd wordt.
Blijf gezond. Groeten vanuit mijn kot.
Reactie Peter Aerts
Als reactie op jullie nieuwsbrief wil ik graag je aandacht voor het volgende.
Sinds 1968 zet onze familie zich in Oedelem / Beernem wekelijks in, om van een godvergeten stuk moeras van 3,5 hectare een natuurgebied te maken.
We zijn daar fantastisch in geslaagd maar in de praktijk is het een never ending gevecht met de meeste landbouwers die ons omringen.
Twee weken geleden werden we verklikt en moesten van de politie terug naar Ledeberg. Soit.
Mocht je voor onze zaak sympathie hebben dan willen we je graag vragen volgende tekst onder ogen te brengen van mensen die voldoende hersencellen hebben om het huidig eenheidsdenken te overstijgen.
De Vlaamse Bosgroepen kennen 13.000 leden; geëngageerde natuurliefhebbers die een stuk - of stukje - natuur en bos beheren en onderhouden. Veel van deze leden werken in stilte, buiten de luwte, en vaak is hun eigendom een eind verwijderd van hun domicilie. Het onderhouden (zelfs tijdens het broedseizoen) van een bos of natuurgebied is een constante bezorgdheid maar de verplaatsing ernaar valt nu onder “niet-essentiële verplaatsing”. We begrijpen de bestuurlijke complexiteit die deze tijd meebrengt en we hebben absoluut respect voor de Covid-19 maatregelen. Als natuurliefhebbers zijn we trouwens goed vertrouwd met ziektes en plagen, en de verspreiding ervan, we hebben begrip en hanteren alle voorzorgsmaatregelen. Graag uw toestemming om ons zonder schuldgevoel naar onze missie te mogen verplaatsen.
Reactie Guido Van Vliet
‘Is het verantwoord van de jongere generaties zoveel solidariteit te vragen voor de oudere generaties?’
Als we als oudere generaties eens wat meer solidariteit aan de dag legden voor de jongeren en luisteren naar hun bekommernissen, bv i.v.m. klimaat, dan zouden we met meer reden mogen vragen dat ze zich solidair opstellen. Nu lijkt me dat we geen poot hebben om op te staan om aan hen solidariteit te vragen. En economen mogen dan zeggen dat de kost van deze crisis wel weer weggewerkt zal worden, het zullen toch ook weer de jongere generaties zijn die dit gaan betalen.
Wat mij betreft zullen we dus dringend op zoek moeten gaan naar andere manieren (waarin we de jongeren meer ontzien) om met dergelijke crisissen om te gaan en beter nog, dergelijke crisissen voorkomen.
Reactie Lieve Snauwaert
Vanuit mijn kot! Mijn leven zoals het is.
Voorschrift:
Voor dat je leest
wat ik heb opgeschreven
moet je mij eerst je handen reiken
vanuit de anonimiteit
ik ben op weg gegaan
om jou te zoeken
als wij elkander niet bereiken
zullen wij beiden niemand zijn.
Ik slinger weg en weer van nostalgisch verleden tot heden.
Hier even het verleden met een liedjestekst van Dimitri van Toren die voor mij veelbetekenend blijft… met de levendige personen in gedachten van toen… Het was in de wissel van ’60-’70 en het is hartverwarmend om eraan terug te denken. Het in mijn kot blijven brengt mij af en toe een paar uur aan de grote kuis… en terzelfdertijd beluister ik soms wat “lievelingsmuziek uit de oude doos” zoals de cd van Dimitri: “Naar een onbekende omhelzing”: De link naar de uitvoering: https://www.youtube.com/watch?v=WPFPatT8JGw&feature=youtu.be&fbclid=IwAR23HGtALyeVUxwprtXKo80kshTUldn7d_5HPTPLFtHuulK8tBSRlo_oXdA
Leegte II
Als twee ruitenwissers
die naar elkaar neigen
maar die elkaar nooit zullen omarmen
zo leven jij en ik
ieder afzonderlijk
naar een onbekende omhelzing.
Maar misschien breng ik buiten mijn eenzaamheid
mijn verlangen en hoop in kaart
dan is er een denkbeeldige weg naar jou
want het muzikale radarsysteem
in de liefde van mens tot mens
moet toch voldoende zijn voor vertrouwen.
Ook al vinden wij elkaar
als twee vermoeide vlinders
boven gesloten anjelieren
dan nog zullen wij praten
en als er woorden breken
begraven wij de scherven in elkaar
En ja morgen is Floor, mijn kleinkind jarig: ze wordt 12, er was vandaag een feestje gepland en dat is afgelast omwille van dat venijnig virus: Corona.
Ik had dus een moeilijke dag, heb het proberen te breken met in het schoonmaken te vliegen, maar de emoties kwamen achteraf.
Ik ben een sterke madam zegt men, maar soms is alles mij toch te machtig en moet ik stoom afblazen…. Mijn drie kinderen hebben hun handen meer dan vol om het gezin draaiende te houden, ik wil hen niet te veel lastig vallen.
Morgen dus een video-ontmoeting met Floor… ik kijk er naar uit!
Een nostalgische GroenPlusser
Lieve Snauwaert
Zaterdag 25 april 2020
Reactie Betsie Peeters
Dag beste mensen,
Dat het er zat aan te komen, iets, weet ik al jaren!
Ik ben opgegroeid doorheen de dolle mina en kaboutertijd, de flower power, de oliecrisis, Algalev, de groene fietsen.
Heb veel op de barricade gestaan!
Oorlogsvluchtelingen probeerden Europa te bereiken.
Dat was een beetje moeilijk voor ons Vlaamse volk, vooral omdat er enkele partijen toeterden, dat eigen volk eerst, het enig correcte was.
Het begon dichter bij ons bed te komen.
Onderwijl begonnen onze dieren het loodje te leggen, koeien, kippen, varkens. Duizenden dieren werden afgeslacht. Maar so what, het waren maar dieren, toch!
Vliegtuigen, vrachtwagens, ze bleven gigantisch producten overbrengen van het ene land naar het andere, van het ene continent naar het andere.
Mensen namen het vliegtuig zoals ze in hun auto stapte. Even naar landen uitpuffen van het hectische bestaan dat ze hier lijden.
Om daar het systeem totaal te ontregelen. Waar drinkwater heel belangrijk is voor de plaatselijke bevolking namen toeristen zonder scrupules hun dagelijkse douche!
Ons klimaat begon zich te roeren, net als onze dieren en onze mensen = nieuwe ziektes, burn-out, depressie, zelfdoding, allerlei ongewone gedragingen bij onze kinderen.
We hoorden van branden, aardbevingen, plastieksoep, Greta Thunberg, jongeren op straat.
Maar het bleef voor de grotendeel van onze bevolking, ver van hun bed.
Alhoewel er niet al te veel vertrouwen was in onze politieke leiders, stemden het grotendeel voor partijen die al de ellende bleven veroorzaken, wereldwijd!
We schrokken van terugschroeven van subsidies, we vroegen ons af of we ooit nog een federale regering gingen krijgen, we hielden ons hart vast als we steeds luider hoorden roepen: ons eigen volk eerst.
Maar het bleef nog altijd ver van ons bed.
Ook al waren we "goe bezig", aten we bio, kleedde we ons eco, probeerde we onze voetafdruk iets te verminderen, kwamen we op straat om onze jongeren te steunen.
Het bleef nog altijd ver van ons bed.
Toen gebeurde wat nooit gedacht kon worden.
Toen begon er iets waar ik al zo lang op hoopte. Iets wat niet ver van ons en mijn bed gebeurde.
Een banaal virus kwam vrij en benam ons de adem en de vrijheid om verder te leven zoals we dachten dat het oke was.
Of, waarvan we wisten dat het al lang niet meer oke was.
Waar we met de moed der wanhoop tegen aan beukten.
Waarvan we vreesde dat het nooit meer goed kon komen. Want het was al lang 5 na 12!
En daar was dan het Corona virus!:
Buiten geen vliegtuigen in de lucht, geen files, geen school, mensen die op adem komen.
Maar ook mensen die hun adem benomen wordt, zoveel mensen die financieel in grote problemen komen!
Vooral, er gebeurt nu opeens iets zeer bijzonder, opmerkelijk:
Opeens weten we dat er bejaardenhuizen bestaan, met zowaar mensen die daar wonen.
We weten opeens dat daar ook mensen werken, te pas en te onpas. Want het tempo ligt hoog, al jaren.
Medicatie tiert er welig. Zo houden de bewoners zoet en ver van een natuurlijke dood.
Enkelingen worden er rijk van, ze bouwde in de loop der jaren te grote "rust"huizen, het bracht geld op.
De farmaceutische industrie deed en doet gouden zaken.
Ik was jarenlang vrijwilliger in een rusthuis, kwaliteit van leven was er bij vele ouderen ver te zoeken. Het snakken naar adem was hier ook enorm zichtbaar!
Ze gaan nu dood, onder zeer erge omstandigheden, ze gaan nu massaal!
Oei, we schrikken daar van! Zoveel doden. Hoe is dat nu mogelijk, op de 1ste plaats staan we nu, in Europa, met ons dodenaantal.
Niet meer ver van ons bed!!!
Eindelijk, niet meer er van ons bed.
Laat ons nu niet voor de zoveelste keer met onze vinger naar de anderen wijzen. Laat ons eens diep in onze eigen boezem kijken!
Laat ons een lijstje opmaken met alles wat we zouden willen inwisselen voor een soberder leven, een socialer leven, een leven zonder reizen, met minder gsm gebruik, met bio voeding, eco kleding, een zeer kleine voetafdruk, een hart voor onze medemensen, buren, ouderen.
Dan alleen zou het kunnen dat we terug gaan naar 5 voor 12, maar daar moeten we erg hard voor werken.
Ik wens iedereen die moed en kracht toe.
Het bed is eindelijk niet ver van ons verwijdert.
Betsie Peeters, 70 jaar, fris en monter, ook soms kwetsbaar, soms even een dip als ik hoor van al die doden, die zelfstandigen, die kinderen, de armen! De wereldwijde malaise!
Maar vol hoop dat de wereld eindelijk menselijker kan worden!
En dat allen die de ellende veroorzaakt hebben, inzicht krijgen, wroeging, en een 100% omdraai kunnen maken en zich op het goede richten!
Dat wens ik hen toe, heel erg graag!
Reactie Daniël Acke
Ben altijd actief geweest bij de groen-afdeling Evergem... maar sinds ik twee jaar geleden mijn huis heb verkocht in Ertvelde aan mijn oudste dochter, ben ik 'noodgedwongen' net over de grens gaan wonen (Sas van Gent - van het gekende liedje van Louis Neefs hé). Of ik hier zal blijven is wel de vraag, maar de prijzen om een huis te kopen zijn hier een stuk goedkoper en om mij opnieuw in de schulden te steken heb ik geen zin.
Ik ben wel een enorm natuurliefhebber en nog steeds actief binnen de plaatselijke afdeling van Natuurpunt, maar dat ligt nu allemaal stil en het ergst van al is dat ik principieel de grens niet over mag nu, zelfs niet om mijn vriendin te bezoeken!
Maar geen nood: Nederland en hier dus Zeeuws-Vlaanderen heeft tal van mooie stukjes natuur hier in de buurt... wel gewrongen tussen de Kanaalzone Gent-Terneuzen!
Als je dit goed vind mag je een stukje van mijn omzwervingen alhier tijdens die 'lockdown-periode' vermelden of schrijven in het tijdschrift, dat ik trouwens via mail maar ook met de post alhier ontvang.
Deze week zat ook een wilde kruidenpakket van Groen in mijn brievenbus, met dank aan de plaatselijke groenafdeling van Evergem.
Ik heb altijd les gegeven op de basisschool van Ertvelde, dus de kernleden van Evergem ken ik dus heel goed, ook via de minaraad en gecoro Evergem: Geert Colombeen, Katleen Pisman, Paul De Neve, ...
Dagelijks staan enkele uurtjes wandelen of fietsen op mijn programma, noodzakelijk anders zou ik hier in mijn 'quarantaine' niet uithouden vrees ik!
17 maart, een dag om vlug te vergeten: de grenzen tussen het Meetjesland en Zeeuws-Vlaanderen worden gesloten en voor hoelang want daar wordt met al die maatregelen en het afbouwen van de lockdown niet over gesproken.
Fietsen en wandelen heb ik altijd gedaan maar nu is dit in een versnelling gekomen vanaf die bewuste dag!
Papeschor, Autrischepolder, Canisvliet, Braakman Noord en Zuid, Otheense kreek, Molenkreek, Axelse kreken... allemaal mooie oases hier in de buurt van Sas van Gent.
Het was uitzonderlijk zonnig en soms bijna zomers warm en op de wandelingen zie je de natuur openbloeien.
Speenkruid, veldkers, paardenbloem, vroegeling, herderstasje, klein hoefblad waren zo een beetje de pioniers, later kwam sleedoorn, pinksterbloem, de dovenetels, look zonder look en meidoorn het bloementapijt vervoegen.
De eerste wilde orchideeën vertonen ook al fris groen.
Koolwitje en dagpauwoog waren de eersten, later kwam bont zandoogje, gehakkelde aurelia, atalanta, citroenvlinder en oranjetip hen vervoegen.
Het is altijd uitkijken naar de eerste lentevogels die de plaats inruilen van de wintervogels: zwaluwen, tjiftjaf, fitis, grasmus, blauwborst en rietzanger om er maar enkele te noemen.
Leuk om weer de vogelzang te horen van putter, zanglijster, merel, de eerste koekoek, de veldleeuwerik, karekiet en (gele) kwikstaart en bovenal de zeldzamere nachtegaal.
Ook mooie waarnemingen van doortrekkers zoals groenpootruiter, kemphaan, zwarte stern, regenwulp, grutto en kluut (beide laatste zijn blijvers).
De huiszwaluwen zijn terug bij mijn buren en dat is altijd goed nieuws, ook putter en groenling, spreeuw en merel zijn alweer aan het broeden geslagen.
We zien ook de eerste jonge eendjes: een jonge krakeend met zes jongen bijt de spits af, grauwe ganzenfamilie met samen 22 ukketjes, ook de kolonie van blauwe reiger is een drukte van jewelste.
De natuur stoort zich niet aan de 'covid-toestanden' – integendeel, waar niet veel mensen komen nu hebben de vogels en reetjes vrij spel.
Ik moet echter af en toe te ijverige wandelaars op de vingers tikken dat loslopende honden in een natuurgebied niet mogen, zelfs het ganse jaar door niet.
Het staat overal op de bordjes van de wandelpaden, maar blijkbaar zitten er nog heel wat analfabeten, ook in Holland.
“Wandelen houdt je jong” is een gekend spreekwoord... we hopen nog lang van de natuur te mogen genieten.... ze staat onder enorme druk dat weet iedereen!
Daniel Acke
Je leest het maar eens door en verandert waar nodig is hé
Ik stuur ook nog enkele foto's, maar vermits ik niet zo'n goeie internet kennis heb doe ik het in stapjes
Groetjes,
Daniel Acke, Joost Hamerlinckstraat 11, 4551 HC SAs van Gent (Terneuzen)
