Reacties op "Blijf in uw kot, kruip in uw pen" (2)
05 April 2020
Reacties “Blijf in uw kot, kruip in uw pen” (2)
Brieven als antwoord op oproep van Mieke Vogels en GroenPlus
Week van 28 maart 2020
- Jef Van Ranter
- Rafaël Daem
- Dirk Verhack
- Anneme Kempen
- Leo Clarijs
- Luc Van Roosbroeck
- Staf De Wilde
- Betsie Peeters
- Bert Vanoost
- Ivan Scheldeman
- Elisabeth De Coninck
- Lut Tatrai
- Tom Roes
- Marleen Philippaerts
- Boudewijn Van Belle
- Betsie Peeters - 2
- Marleen Philippaerts - 2
- Gerda Bleus
- Gerda Bleus - 2
- Luc Vandecasteele
- Maddie Geerts
- Johan Truyens
- Jo Maebe
- Patrick Janssens
- Louis Meersman
- Lieke Deprycker
- Betsie Peeters - 3
Jef Van Ranter
Afstand houden brengt mensen soms dichter bij elkaar…
Rafaël Daem
Hieronder mooie tekst van mijn vriend Rik Devillé.
Een opiniestuk uit De Morgen (https://www.dewereldmorgen.be/community/zal-de-heilige-corona-de-wereld-redden/) - maandag 23 maart 2020
Zal de heilige Corona de wereld redden?
Spread the love
Niet dat ik in een ‘hiep-hiep hoera’-bubbel leef door de intrede van het coronavirus in ons dagelijks leven. Toch is het niet allemaal kommer en kwel. Naast de vele spontane uitingen van virtuele solidariteit kunnen we niet ontkennen dat er ook heel wat positieve ecologische voordelen aan vast zitten. Het valt mij op dat geen enkel menselijk schepsel hier verdienste aan heeft. Deze nieuwe wereldorde is law and order geworden dankzij een geheim complot tussen één Chinees persoon en een vleermuisvirus.
Wat de massa volgelingen van Anuna De Wever en Greta Thunberg niet gedaan kregen kan één klein virusje wel. Het lijkt wel de kracht van de heilige Corona, zal hier en daar een recuperatie-katholiek beweren. Wereldwijd mensen en het klimaat beïnvloeden, wie doet het beter en efficiënter dan corona? De spontane en massale straatprotesten van spijbelende leerlingen hebben weinig of niets uitgehaald. Eén vleermuisvirus ergens in China kan dat wel. De hele wereldbevolking gaat zich herorganiseren omwille van het optreden van dat ene verdoemde virus.
En toch. De lucht wordt weer schoner. Niet enkel in Chinese steden breekt de zon weer door de dagelijkse smog. De lucht wordt weer blauw en zuiver, wereldwijd. Vliegtuigen blijven massaal aan de grond. De autostrades zijn fileloos. Stinkende petroleum puttende pompen renderen niet meer. Het lijkt wel of onze dicht geslipte verkeersaders weer zuurstof krijgen. Nutteloze wegwerp productie stopt. Ons schandelijk wereldwijd shoppen krijgt een dreun en onze eigen Belgische retailers vragen ons smekend enkel nog in de meest dichtsbijzijnde winkel te shoppen of enkel nog via binnenlandse bedrijven online te shoppen. Het zijn niet de Chinezen of de Amerikanen die onze binnenlandse gezondheidszorg gaan bekostigen, argumenteren zij terecht.
Mensen die bovendien iets meer open staan voor een spirituele en ecologische samenleving zien in het Coronavirus misschien een profeet of buitenaardse boodschap. De katholieke kerk vereert de heilige Corona omdat zij omstreeks het jaar 177 de marteldood stierf. Moeten wij haar terug vanonder het stof halen?
Over vroeger wordt wel eens verteld dat mensen in oorlogstijden terug de kerken opzochten. Misschien deden ze dat uit angst voor verder onheil. Misschien zaten daar ook mensen tussen die zochten naar kracht, moed en creativiteit om het tijdens de dagen van onheil uit te houden en meer zelfs, anderen tot steun te zijn?
Misschien is dat vandaag niet anders. Het vele straatapplaus, de witte lakens, de steunbetuigingen aan dokters en verplegend personeel, de Tik-Tokfilmpjes of WhatsApp-jes zijn onze nieuwe liturgie waarin wij ons utopisch verlangen uitdrukken: een gezonde wereld waarin mens en natuur in harmonie samenleven in een onverbreekbaar verbond dat het leven zal overwinnen op de dood. Iets wat vroeger met Pasen jaarlijks werd gevierd. Misschien zal Pasen dit jaar wat later vallen dan onze Juliaanse kalender aangeeft. Vijgen na Pasen? Nee, het leven overwint, daar blijven de meesten onder ons in geloven én voor ijveren. Eens de dag komt dat wij uit de coronadood verrijzen, die dag zal een groot Paasfeest zijn.
Rik Devillé is priester.
Dirk Verhack
Ik ben de man die u sprak na het congres te Gent over biodiversiteit en bio-energie.
Het ging over het gebruik van waterstof als transitie naar een zero co2-emissie.
Ik toonde aan dat waterstof via de koolstofindustrie afkomstig uit aardgas en gebruikt als zogeheten milieuvriendelijke energie, eigenlijk dodelijk is.
Een ton van deze waterstof verbruikt namelijk ongeveer 15 ton zuurstofgas nodig voor onze ademhaling.
Dit ter inleiding van de volgende pandemie, namelijk “Jong dementie”.
ik hoop dat na de corona de politiek verder luistert naar de wetenschapsmensen, niet enkel de virologen (Farma-industrie) maar ook deze van algemeen belang.
Leest u even dit persartikel uit Nederland.
Annemie Kempen
Beste,
Soms, als het mij te gortig of te melig wordt, kruip ik ook in mijn pen. Een groep die zich groen-plus noemt stelt zich sowieso al in een positie van "ouderen". Marc Van Ranst had zeker een punt als hij de 60-plussers niet wou wegzetten als vaste babysitters.
Vele jonge ouders vinden het een verworven recht om hun actieve ouders nog vast te pinnen of schuldgevoelens aan te praten.
Dikwijls hebben deze actieve 55-plussers ook nog zorgtaken voor hun zeer bejaarde ouders. Met enkel te focussen op de groep "groen-plus" verdwijnt de algemene kijk op de sociaal-economische groen-factor.
Moest mij efkens van het hart, onze samenleving zijn geen "groepen" met mensen van dezelfde mening.
Een buurt met diverse leeftijden, beroepen, interesses enzo heeft meer natuurlijke cohesie dan kunstmatig samengestelde groepen.
Leo Clarijs
Als België nu eens uitrekende hoeveel inwoners er zijn in Europa en vergelijkt met het aantal hier, en zo procentsgewijs het aantal vluchtelingen opneemt in ons land, dan doen wij onze plicht en kan niemand ons nog iets zeggen. Ik schat een 550 miljoen in Europa en 11 miljoen in België, dus 1 vijftigste van de nu 4 miljoen uit die kampen in Turkije of 80.000. En zo geven we ook een mooi voorbeeld.
Luc Van Roosbroeck
Ik vind het spijtig dat u 80+ ERS en overgrootouders op een hoop gooit om geen zieke (achter)kleinkinderen op te vangen. Leeftijd is hier geen argument, alleen de gezondheid van deze personen is belangrijk.
Staf De Wilde
Niet akkoord, ik volg de raad van Magda en ga zoveel mogelijk buiten fietsen of wandelen in het Duinenbos. Dat is de luxe van aan zee te wonen,
groeten,
staf de wilde
Betsie Peeters
Beste Groen plus redactie,
Zoals u kan lezen ben ik gestart met DOETERTOEDOE.
Elke dag, behalve zondag dan is het rustdag, stuur ik een opdracht naar mijn 6 kleinkinderen en twee pluskleinkinderen.
Ze genieten er zo van. Ze sturen iedere dag hun uitvoering van de opdracht door. Dat doe mij en mijn partner zoveel deugt.
Zelf mijn zoon en schoondochter doen af en toe mee. Ze genieten er zelf ook zo van om hun zotste creaties door te sturen.
Als jullie willen stuur ik de opdrachten door zodat andere grootouders ook hun kleinkids kunnen verblijden en zichzelf.
Bert Vanoost
Marc Van Ranst zo afbreken omwille van die ene uitspraak over zieke kleinkinderen en grootouders, vind ik toch zeer kort door de bocht. Die man doet schitterend werk en verdient ons aller waardering!
Iedereen maakt al eens een foutje, hij verdient het niet om daarvoor nu zo afgestraft te worden! Hij was bv. ook de man die De Crem terugfloot met zijn uitspraak over lange fietstochten die verboden zouden moeten worden. Hij is in het algemeen zeer genuanceerd en doordacht in zijn uitspraken.
Ivan Scheldeman
die zichzelf ouwe groene noemt
I couldn't agree more...
Ik volg de 2de nieuwsbrief op.
Succes en goeie moed !
Elisabeth De Coninck
Dat is de nagel op de kop!.
Mensen worden alsmaar ouder maar ‘wij’ blijven zitten in een achterhaalde visie dat je aan 60-65 oud/out bent. Daar moeten we na corona echt iets aan doen aan dat achterhaald beeld.
Fijne dag - want dat kan ook in corona-tijden. Lezen, wandelen, praten op 5 meter afstand - lukt allemaal.
Lut Tatrai
Hartelijk dank voor al het werk.
Op dit moment stop ik tijdelijk met "de pen" in de hand te nemen.
Reeds een 30 tal uren besteedde ik aan het aanschrijven van Petra De Sutter, Eddy Boutmans, mandatarissen van Turnhout, Staf Pelckmans, Kim De Buyst en Wouter De Vriendt. Natuurlijk heb ik jou en Lieve eveneens aangeschreven.
Ik denk dat ik in een 14 daagse VERBALE QUARANTAINE ga.. Ben moe geschreven.
Wat ik wel nog voorstel is dat andere groenplussers een aantal onmenselijke zaken rechtstreeks aan de parlementsleden bezorgen... Zij weten veel, maar kunnen logischerwijze niet alles en nog wat gezien en gehoord hebben.
Vermoedelijk zijn ze wel blij als ze van een wantoestand op de hoogte gebracht worden...
Tom Roes
Als de Coronacrisis iets uitwijst is het dat men deze crisis maar kan overwinnen door samen te werken en ogenschijnlijk tegengestelde belangen te overstijgen. Het is maar doordat laboratoria van ziekenhuizen, farmaceutische firma's, biotechbedrijven en universiteiten bereid zijn om de handen in elkaar te slaan, dat men het aantal testen kan opvoeren. Zowel de zoektocht naar reeds bestaande medicatie die nu al effectief kan zijn bij de bestrijding van de gevolgen van een Corona-infectie, als het ontwikkelen van een vaccin en nieuwe medicatie is, heeft meer kans van slagen doordat universitaire onderzoekscentra, farmaceutische firma's, die elkaar in andere omstandigheden beconcurreren, en overheden bereid zijn gegevens uit te wisselen en taken te verdelen.
Deze vaststelling staat haaks op de onhebbelijke gewoonte om zich op de borst te kloppen omdat er 5 miljoen van de 6 miljoen geleverde mondmaskers voor Vlaanderen bestemd zijn, om al aan te kondigen dat men zich zal verzetten tegen de verdeling van de Europese steun omdat Wallonië meer geld zou krijgen dan Vlaanderen, zonder te weten, of minstens te vermelden, welke criteria gehanteerd zijn, te stellen dat bij de vraag of men scholen nu al dan niet moet sluiten, men in Wallonië zich laat leiden door wat er in Frankrijk gebeurt en alleen de Vlamingen het patent zouden hebben op de enige juiste argumenten.
De crisis toont ook aan hoe belangrijk het is om zelfvoorzienend te zijn wat betreft het noodzakelijke beschermingsmateriaal, beschikbare ziekenhuisbedden, voedsel als zelfs WC papier. Maar dit houdt niet in dat het "ieder voor zich en God voor ons allen" moet zijn. Zelfvoorzienend proberen te zijn is niet onverenigbaar met niet solidair zijn. Integendeel zelfs: zelfvoorzienend zijn is maar mogelijk door solidair te zijn, wat zo mooi geïllustreerd wordt door de meditatie-oefening die Luc Leblon beschrijft.
Solidair zijn met gelijkgezinden is niet zo moeilijk, het is moeilijker maar ook meer lonend om solidair te zijn met diegene die van mening verschillen of in een andere situatie verkeren dan jijzelf.
Laten we hopen dat de huidige crisis bij voldoende mensen het besef doet groeien dat het een illusie is te denken dat uitgesproken en minder uitgesproken varianten van "Eigen Volk eerst" en "wat we zelf doen, doen we beter" tot een heilstaat leidt. We hoeven ons daarvoor alleen maar voor te stellen hoe deze crisis zou aangepakt worden en welke uitkomst ze op langere termijn zou hebben moesten Forza Ninove, Schild en Vriend en konsoorten het nu voor het zeggen hebben.
Ecolo - Groen kan een lichtend voorbeeld zijn, als ze er ook in slaagt tot een compromis te komen met de liberalen, begrip kan opbrengen voor de NVA-ers en erin slaagt om ook voor hen aanvaardbare compromissen uit te werken.
Marleen Philippaerts
13 maart 2020, nog een vrijdag ook, maar bij deze: ik ben niet bijgelovig, maar toch is het wel een zeer frappante datum die ik nooit zal vergeten.
Ik had toen 's ochtends al gehoord dat de veiligheidsraad beslist had om een "beperkte lockdown" toe te passen vanaf zaterdag. Ik schrok, er waren toen toch nog maar 3 doden gevallen in België? Ik vond het toen zeer drastische maatregelen, ik ben ook iemand die niet zo houd van opgelegde regeltjes. Die dag, in de late namiddag, ben ik de stad (Mechelen) ingetrokken en ben voor de laatste maal tot nu toe, nog eens op café geweest. Niet al te lang, was toch wat bezorgd, de café's zaten vol, de meeste mensen wilden dit historisch moment nog afsluiten met een voorlopig laatste cafébezoek, hetgeen ik heel goed begrijp, voor veel alleenstaanden is een dagelijks cafébezoek het enige sociale contact.
Vandaag zijn we meer dan 2 weken verder en is mijn visie wel veranderd, "Blijf in uw kot" zei Maggie De Block. Die nationale leuze horen we nu meermaals per dag, en we blijven met z'n allen braaf in ons kot. Heb daarnet in één van de kranten, die ik via internet ontvang, gelezen dat er weeral 82 doden zijn bijgekomen en volgens de virologen is de piek nog niet bereikt. Maar deze drastische maatregelen verstrengen alsmaar, je mag nog wel buiten om te sporten of te wandelen maar op een bank in het park zitten mag nu niet meer. Ik heb beelden gezien van banken die met een blauw-wit lint van de politie zijn afgespannen; je mag ofwel gaan fietsen ofwel gaan wandelen maar niet de beiden tegelijk. Als je bv. de fiets neemt om naar een park te gaan, zoals ik vorige week heb gedaan, en daar dan een wandeling doe, wel, dat mag niet meer. Dat vind ik erover. Zelf moet ik wel de fiets nemen om even in het groen te vertoeven, er is in mijn omgeving maar één park dat te voet te bereiken is. Ik heb gisteren ook vernomen dat er een app in de maak is die je verwittigt wanneer je in de buurt van een besmette persoon bent geweest. Dit is er echt over, straks gaan ze ook nog affiches aan de deuren hangen van besmette mensen; dit lijken misschien wilde fantasieën van een geïsoleerde mens; maar toch, denk maar aan de tweede wereldoorlog, nog niet zo lang geleden, misschien is dit wel de voorspelde derde wereldoorlog.
Heel deze toestand doet me ook herinneren aan het boek van George Orwell: 1984, waarin een totalitair regime de maatschappij beheerst en "Big Brother" je doen en laten in het oog houdt.
Maar nu wil ik het toch even hebben over de positieve gevolgen van deze crisis: hetgeen vele klimaatactivisten en milieubewuste mensen niet konden realiseren dat doet het coronavirus nu voor ons, waarvoor dank. Spijtig dat het op die manier moet gebeuren maar als mensen niet luisteren dan moeten ze voelen (een uitspraak die ik vroeger vaak van mijn moeder zaliger heb moeten horen).
Ik merkte het al na enkele dagen aan mijn eigen voordeur. Ik woon aan de ring in Mechelen, klein huisje maar lage huurprijs, maar het is niet leuk om alle dagen al dat vervuilende en lawaaierige verkeer te horen passeren, voor mijn deur is er een bushokje waar gewoonlijk veel mensen staan, ze komen dikwijls van de Mc Donalds en laten dan al hun afval achter in dat bushokje. Vroeger stond er vlakbij nog een klein vuilnisbakje maar Stad Mechelen heeft dat weggehaald wegens sluikstorting (sic), Kafkaiaanse toestanden noem ik dat, ook erg cynisch.
Maar wat een zalige rust ervaar ik hier nu, enkel 's ochtends en rond 17 u wat auto's en natuurlijk wel de stadsdiensten, politie e.d. maar het is een opmerkelijke verandering. Moest mijn voorgevel niet aan de noordkant liggen, ik zou een stoel nemen en buiten in 't zonnetje gaan genieten van die rust en met verbazing naar deze veranderde wereld kijken.
Jij hebt het er ook al over gehad, Mieke, dat deze crisis het klimaat en milieu ten goede komt, spijtig genoeg vrees ik dat dit niet zal blijven duren, mensen veranderen hun gewoontes niet graag, nu kan het wel omdat men angst heeft.
Maar hoe komt het dat dit virus zich wereldwijd heeft verspreid? Omdat men te veel rondreist, het is even vakantie en iedereen massaal naar 't buitenland, de mens is gulzig geworden en consumeert mateloos.
Deze planeet, onze moeder Gaia, is overbevolkt en door misbruik in de landbouw, om de veestapel te voederen is het evenwicht broos.
Onze aarde is een levend iets dat op zijn eigen manier reageert, er zijn natuurwetten die wij mensen niet in de hand hebben.
Ik kan eigenlijk nog lang zo doorgaan (Ramses Shaffy zingt het ook, elke dag hoor ik dat prachtige lied op radio één) maar ik vrees dat ik dan wat prekerig overkom voor sommigen, tenslotte weten we het allemaal maar moeten we gewoon wat meer moeite doen om te consuminderen.
Nog één ervaring die ik wil delen: begin vorige week heb ik uit nieuwsgierigheid eens een wandeling in de binnenstad gemaakt, ik waande mij midden een science-fiction film, veel mensen met mondmaskers, alle horecazaken en de meeste winkels dicht. Het gaf mij een zeer bevreemdend gevoel maar ik vond het wel spannend, bijna als een avontuur; hetgeen we nu meemaken is iets nieuws voor de meesten onder ons.
Nog een laatste item; ik wil nog zeggen dat ik me eigenlijk niet verveel, ik woon alleen en heb zeer weinig sociale contacten maar ik mis het niet; om de paar dagen bel ik met mijn dochter die in Kessel-Lo woont, maar dan 's avonds wanneer de 2 kinderen van 9 en 7 in bed liggen; want zij heeft het wel drukker nu: van thuis uit werken, de kids bezig houden en hun schooltaken begeleiden en nog een huishouden runnen, gelukkig heeft ze een goede nieuwe man die nu ook technisch werkloos is en meehelpt.
Voor de lezers onder jullie, nog een leestip; momenteel ben ik aan de laatste bladzijden van Sapiëns van Harari bezig, het is geen romannetje maar toch vlot leesbaar. Hij schetst niet zo'n fraai beeld van de mensheid maar wel een realistisch beeld dat beantwoordt aan mijn eigen visie.
Wie nood heeft aan wat spiritualiteit kan ik de romans van Paulo Coelho aanraden en natuurlijk blijven de klassiekers van Hermann Hesse altijd voor herlezen vatbaar.
Boudewijn Van Belle
Bedankt Mieke, voor je hartverwarmende mail van gisteren. Ik zal het nog eens herlezen, dit doet deugd.
Nieuws en een bescheiden initiatief van 'mijnentwege ' volgen.
Stel het ook wel. 7
Betsie Peeters
Nog even dit!
Elke avond om 20 u klap ik, samen met de twee buurkindjes, mijn partner en nog een klapper iets verder in de straat, voor onze helden. We roepen dan telkens weer: Bedankt lieve mensen dat je onze zieke mensen zo goed verzorgt. En bedankt aan jullie mama (de mama van de buurkindjes is bejaardenverzorgster) .
De kerkklokken klappen niet om 20 u, maar beginnen stipt om 20 uur te luiden.
En dat is dan zo speciaal voor ons!
Marleen Philippaerts
Ik heb al een lange tekst geschreven maar ben nog aan het denken en piekeren geweest en wil er graag nog iets aan toevoegen,
Laat ons allen eens terug gaan in de tijd van Anders Gaan Leven, de pionierstijd, toen waren we weliswaar jong en misschien niet zo ervaren als nu maar we waren enthousiast en zeer gedreven. Dat feit mis ik nu toch eerlijk gezegd bij Groen; alles draait rond politiek en postjes, sorry, bij sommigen zal dit niet goed verteerbaar zijn maar ik ervaar dat zo; de verbondenheid die we vroeger hadden is weg.
Ik wil ook nog zeggen dat alles nu via de zogenaamde "sociale" media gaat maar daar doe ik niet aan mee. Ik weiger dat zeer bewust omdat ik daar niets sociaals in ervaar. Al die mensen die verslaafd zijn aan hun smartphone. Waarom? We hebben dat helemaal niet nodig, mensen laten zich makkelijk meeslepen door reclame en door anderen die dat ook hebben dat is altijd al zo geweest.
Ik wil mezelf niet arrogant opstellen maar ik erger mij dikwijls aan het verslavingsgedrag van zowel ouderen als jongeren die constant op dat kastje bezig zijn. Ik vraag me af wat ze daarin vinden; mensen, lees een boek of kijk naar een interessant programma op TV maar wordt a.u.b. geen robotten die alles enkel maar weten door die smartphone en al die apps. De jongeren van tegenwoordig kunnen niet meer rekenen, schrijven ook niet, ik vind dat een achteruitgang van onze intellectuele capaciteiten.
Ik heb het zelf echt niet nodig, ik heb een afgedankte laptop nu, die mijn schoonzoon op het containerpark heeft gevonden, dat ding is totaal in orde, enkel de batterij werkt niet, maar dat is geen probleem vermits ik hem enkel hier thuis gebruik en de stekker insteek; wat gooien de mensen toch allemaal weg, ik snap het niet, ik ben zelf nooit een consumptiebeestje geweest.
Ook nog de groeten aan Betsy Peeters, we kennen elkaar van lang geleden. Onze dochters hebben in dezelfde klas gezeten, in de Lierse Steinerschool, ze zijn nog altijd goede vriendinnen. Wat Betsy zei over één van haar kleinzonen herken ik ook in mijn kleinzoon, 7 jaar oud, onze Luca, eerste klas in Steiner Wijgmaal, maar het gaat hem niet goed af op school. Hij kruipt liever een hoge boom in en daar kan hij een hele tijd blijven mijmeren. Hij doet me denken aan dat liedje van de Beatles: "The fool on the hill"; hij is trouwens gek van de muziek van de Beatles, The Yellow Submarine is zijn lievelingsnummer, zo zie je maar, geen K3 voor mijn kleinkinderen maar cultuur met een grote of kleine k, maar cultuur, kwestie van opvoeding en een beetje geluk zeker.
Dag Betsy, heb veel respect voor je speciale kleinzoon en ook al de anderen want ik weet dat je er veel hebt.
Nog eens mijn groeten in tijden van corona (denk aan het boek van Gabriel Marquez: Liefde in tijden van cholera), epidemieën zijn van alle tijden.
Gerda Bleus
Wat mij bezig houd, wat na corona?
We hebben in ALLE levensgebieden de natuurwetten genegeerd, zozeer, dat we niet meer weten hoe?
Alles wat in die richting wijst van kijken, luisteren, nederig en met respect met onze aarde om te gaan, wordt als maar meer geweerd.
Kleine boeren met respect voor de bodem, moeten in functie leven van de regelgeving, dezelfde als megaboeren, waar de druk zo groot is van ziektes door hun onterende hebzucht.
Natuurgeneeskunde wordt geminacht en het alsmaar moeilijk gemaakt, terwijl zij juist op zoek gaan naar wat achter de ziekte schuilt. Farmacie het enige geloofwaardige, alles onderdrukken met medicijnen, met inentingen, alles onder controle krijgen. Winsten zijn fenomenaal? Voor wie?
In scholen worden kinderen als concurrenten opgevoed, klaar voor de arbeidsmarkt. Terwijl, bv in de Steinerscholen, Wijnbergschool, .... men op zoek gaat naar wat de ziel van dit kind wil, hoe kan het in zijn sterkte komen, zijn kwaliteiten ontdekken. De druk om hun ideaal te volgen wordt alsmaar groter.
Kinderen naar de opvang, ouders hebben belangrijker dingen te doen, immers daar leren ze meer? Dit is het nieuwe denken.
Geld als maatstaf, zelfgemaakte regels, mensen die zich royaal van geld bedienen, waar mensenwaarde niet van tel is. Alleen beurswaarde is de drijfveer .
Zoveel wetten en regels, ik probeer zo ecologisch, zo eenvoudig en zo sober mogelijk te leven. Dit wordt alsmaar moeilijker gemaakt. Ik heb al die onzin van meer en nog meer niet nodig. Ik word verplicht. GEWOON ZORGEN voor elkaar word ontmoedigd. Je hebt daar de juiste papieren voor nodig, en als die ambtenaar het niet onder het juiste nummer kan inschrijven, word je beboet.
De natuur, krijgt de plaats die wij niet nodig hebben, dus alsmaar minder.
Hoe kan een volk zich ontwikkelen in zo een geest.
Lieve mensen die dit lezen, probeer eens uit het voorgekauwde denken te komen?
Je weet wat Einstein zei :”een probleem kan niet opgelost worden door dezelfde denkfouten die het veroorzaakt heeft.”
Doorgestuurd door Gerda Bleus
De angst voor het coronavirus is gevaarlijker dan het virus zelf.
Professor Mattias Desmet stelt dat onze angst voor het coronavirus niet enkel op feiten is gebaseerd. Het virus is gevaarlijk, maar er schuilt een diepere existentiële crisis achter onze angstgevoelens. De maatschappij was al langer aan het wegglijden in een spiraal van angst en psychisch onbehagen. Dat fenomeen aanpakken is de echte uitdaging van de coronacrisis.
Mattias Desmet is professor klinische psychologie aan de Universiteit Gent.
Het hoeft niet meer gezegd: onze maatschappij gaat door een ongeziene crisis – een crisis waarvan we de politieke, economische, sociale en psychologische gevolgen nog niet kunnen inschatten. Ze is in de greep van een verhaal over een virus – een verhaal dat ongetwijfeld op feiten gebaseerd is.
Maar welke? We vingen voor het eerst een glimp op van ‘de feiten’ via een verhaal over een virus in China dat de lokale overheden tot de meest drastische maatregelen noopte. Ganse steden werden in quarantaine geplaatst, in allerijl werden nieuwe ziekenhuizen gebouwd, figuren in witte pakken desinfecteerden de publieke ruimte, enz. Hier en daar klonk het dat de totalitaire Chinese staat over-reageerde en dat het nieuwe virus niet erger was dan een griep. En ook het omgekeerde werd gesuggereerd: dat het veel erger moest zijn dan men liet doorschemeren, want geen enkele overheid zou anders dergelijke verregaande maatregelen treffen. Toen speelde alles zich nog ver van ons bed af en gingen we ervan uit dat het verhaal ons niet toeliet om de precieze feiten te kennen.
Het verhaal wordt vooral geconstrueerd door een angst en psychische ontreddering die al geruime tijd in alle geledingen van de maatschappij aan het groeien was.
Het is belangrijk dat we stilstaan bij iets waar we ondertussen in paniek aan voorbij hollen: wat onze reactie op ‘het virus’ bepaalt, zijn niet de feiten op zich, maar wel het verhaal dat omtrent de feiten geconstrueerd wordt. Dat verhaal wordt geconstrueerd door hulpverleners die oprecht hun best doen om te helpen, door mensen die hun medemens niet willen zien lijden, door politici die de juiste beslissingen willen nemen, door academici die zo objectief mogelijke informatie willen verstrekken.
Maar het verhaal wordt ook geconstrueerd door politici die onder druk staan van de publieke opinie en zich genoodzaakt voelen om krachtdadig op te treden, door leiders die de controle kwijt waren over de samenleving en nu door het virus de teugels terug in handen kunnen krijgen, door experts die hun onwetendheid moeten verbergen en de vlucht vooruit kiezen, door academici die een gelegenheid zien om zich te laten gelden, door de in de mens inherent aanwezige neiging tot hysterie en dramatiek, door farmaceutische bedrijven die een gouden kans ruiken, door media die gedijen op sensationele verhalen, door getuigenissen van unieke gevallen bij wie het ziekteverloop uitzonderlijk zwaar was, …
Psychologische crisis
En het verhaal wordt vooral geconstrueerd door een angst en psychische ontreddering die al geruime tijd in alle geledingen van de maatschappij aan het groeien was. In de jaren en maanden voorafgaand aan de uitbraak van de coronacrisis vielen de tekenen dat de maatschappij op een psychologische crisis afstevende nauwelijks nog te ontkennen. Ziekteverlof door psychisch lijden en gebruik van psychofarmaca volgden een exponentiële curve; de diagnose ‘burn-out’ nam epidemische vormen aan en bedreigde het functioneren van ganse organisaties, bedrijven en overheidsinstellingen; het toekomstbeeld werd meer en meer getekend door pessimisme en perspectiefloosheid. Als onze samenleving niet weggespoeld zou worden door de wassende zeeën, dan wel door de vluchtelingenstroom; enz.
Het Grote Verhaal van deze maatschappij, het verhaal van de Verlichting, leidde om het zacht uit te drukken niet langer tot het optimisme en positivisme van weleer. Vanuit een hedendaags psychoanalytisch perspectief is dát precies het punt waarop de angst zich situeert: het punt waar men niet langer zekerheid vindt in een verhaal over de eigen identiteit.
Zonder de spiraal van angst en psychisch onbehagen te doorbreken, kunnen ergere virussen wel ravages aanrichten.
Dit is mijn stelling: deze crisis is in de eerste plaats een psychologische crisis – een massieve doorbraak van angst in de maatschappij. Angst wordt in eerste instantie maar in heel beperkte mate veroorzaakt door reële problemen … maar ze rechtvaardigt zichzelf door reële problemen te creëren. Die problemen voelen we nu al aan: op politiek vlak het oprijzen van de dictatoriale staat, op economisch vlak de recessie en het failliet van talloze bedrijven en kleine zelfstandigen, op sociaal vlak een blijvende aantasting van de (fysieke) band tussen mensen, op psychologisch vlak nog meer angst en depressie, en jawel … op lichamelijk vlak, in de nasleep van de psychologische en sociale stresstoestand, een collaps van de immuniteit en de fysieke gezondheid.
Men leze er de literatuur omtrent psychogene dood, placebo’s en hypnotische sedatie op na om zich ervan te vergewissen hoe onvoorstelbaar sterk de impact van psychische factoren op lichamelijke ziekte en gezondheid kunnen zijn. Zonder dat we de spiraal van angst en psychisch onbehagen kunnen doorbreken waarin we als maatschappij al decennia aan het wegglijden zijn, kunnen virussen die nu nog relatief onschadelijk zijn, in de toekomst wel degelijk ravages aanrichten.
Er moet niet in de eerste plaats een materiële barrière tegen een virus opgeworpen worden, maar wel een symbolische barrière tegen de angst.
Op vrt news staat: 56 extra doden en stijgend aantal ziekenhuisopnames in België, aantal testen wordt uitgebreid naar 10.000 per dag
Angst heerst al langer
We moeten de huidige angst als een probleem op zich beschouwen, een probleem dat zich niet laat herleiden tot ‘de feiten’ van ‘een virus’ maar een oorzaak op een volledig ander niveau heeft, op het psychologische niveau, het niveau van het (falen van het) Grote Verhaal van onze maatschappij.
Het Grote Verhaal van onze maatschappij is het verhaal van de mechanistische wetenschap; een verhaal waarin de mens gereduceerd wordt tot een biologisch ‘organisme’. Een verhaal ook dat de psychologische en symbolische dimensie van het menselijke wezen totaal miskent. Dat mensbeeld is de kern van het probleem. Elke behandeling van welke epidemie ook die vanuit dit mensbeeld vertrekt, zal het probleem uiteindelijk alleen maar erger maken. Of zoals Einstein het stelde: men kan een probleem niet oplossen door hetzelfde soort denken dat het veroorzaakte.
Dit is de échte opgave waar we als individu en als maatschappij voor staan: een nieuw verhaal construeren, een nieuwe grond voor onze identiteit, een nieuwe grond voor onze maatschappij, een nieuwe grond voor het samenleven met anderen. Hannah Arendt had dat al door in 1954, dat het oude verhaal aan het aflopen was en dat we daarom geconfronteerd werden met ‘the elementary problems of human living-together’. Er moet niet in de eerste plaats een materiële barrière tegen een virus opgeworpen worden, maar wel een symbolische barrière tegen de angst. Dat in gedachten houden, kan misschien helpen om op het juiste niveau te handelen in deze crisis.
Luc Vandecasteele (huisarts).
Dank voor je reuze werk om alle reeds aangebrachte ideeën te bundelen en te verspreiden! En vooral voor de vele positieve boodschappen die doorklinken.
Als grootouder sluit ik me aan bij je hartenkreet om verder voor kleinkinderen te kunnen zorgen. Hier nog een idee voor een tweede reeks.
KOORTS
Het is een diep gewortelde gewoonte om zodra er koorts optreedt naar koortswerende middelen te grijpen. Koorts wordt als abnormaal en vervelend bijverschijnsel gezien van een ziektetoestand. Ook ziekte op zich voelen we als abnormaal aan: het verstoort ons normale leventje. Maar het is al langer wetenschappelijk aangetoond dat koorts eerder een belangrijk natuurlijk hulpmiddel is om een infectie door virussen of bacteriën vlotter te overwinnen. Ik citeer een uitgebreide studie hierover:
“…Given the complexity of these immune mechanisms, it is remarkable that fever-range temperatures stimulate almost every step involved in this process…” … (Gezien de complexiteit van deze immuunreacties, is het opvallend dat koorts bijna iedere stap in dit proces stimuleert…). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4786079/?fbclid=IwAR1uayVzIEj_8YgiJr0OiRzxCAdnpX5wtiia0A2k2LpHfy_32CFzDf3IDXQ .
Het kwam al in de media dat Ibuprofen (Brufen, Nurofen, Junifen) waarschijnlijk het aantal ernstig verlopende Corona-infecties doet toenemen. Maar ook paracetamol (Dafalgan, Perdolan…) doet de koorts snel dalen, en dus ook de immuunreactie. Het is dus heel goed denkbaar dat ook dit middel de overwinning op het virus door de eigen immuniteit eerder tegenwerkt. Genezen doe je sowieso niet van dergelijke middelen, ze worden enkel als symptoombestrijding toegediend.
De boodschap: bij griepachtige klachten met koorts, al dan niet door Corona: laat de koorts zijn werk doen, blijf in je kot en in je bed en ziek uit… en bij toenemende klachten: raadpleeg je arts. Maar begin niet met de natuur tegen te werken…
Maddie Geerts, voorzitter federale adviesraad ouderen (FAVO)
Prima pleidooi voor een correctere benadering van "onze" risicogroep. Ik heb ook je relaas gelezen van getuigenissen van Groen.
Eén aspect vind ik minder goed, nl. dat je de leeftijdsgrens van 80+ benoemt. Grootouders van die leeftijd moet je niet meer vragen om voor hun kleinkinderen te zorgen.
Jan is in die fase en ik kan je verzekeren dat, ondanks de fysische hindernissen van traag evoluerende Parkinson, hij nog steeds een welkome oppas is voor de kleinkinderen. Hij leert ze schaken, is volgens hen de grappigste grootouder, ... Uiteraard minder ravotten met de kleinsten, maar elke week waren de beginnende humanioramensjes blij dat ze geen sleutelkinderen zijn. En ook de kleineren weet hij te boeien.
Hetzelfde maakten we zelf mee met zijn moeder, ons kinderen hun bomma dus. Ze woonde wat verder weg, maar kwam in de examenperiode logeren en thuiswacht doen bij onze tieners. Streng en rechtvaardig. Dat deed ze tot haar 84e bij ons en nog langer bij mijn schoonbroer.
In onze straat woont een 102-jarige die nog de bus neemt naar het dorp. Tot zijn 101 onderhield hij zijn tuin en kwam de plaatselijke kleuterschool mee planten en zaaien bij opa Frans want "die kinderen weten anders niet waar hun eten vandaan komt ".
Ik weet ook wel dat dit niet iedereen gegeven is, maar of het nu gaat om 65 of 80+, we zijn en blijven zeer divers.
Zeer belangrijk vind ik wel de eventuele triage. De teneur zit nog goed, met "hoeveel leefkrediet is er " ipv leeftijd, en een procedure. Tijdige planning met zelfbeschikking hoort daarbij. Moeten we daar iets mee doen?
Hou je taai en gezond. Je ziet er goed uit, jaren jonger, met dat grijze kapsel.
Maddie
Johan Truyens, hoofd studiedienst OKRA
Het begint hier boeiend te worden met de insteek van Mieke en Maddie!
Ik wil gewoon even de link doorgeven over de ethische discussie die aanleiding heeft gegeven tot het opstellen van een besluitvorming over wie welke behandeling nog kan krijgen, indien er een tekort is aan bv opvang op intensive care.
Ethical decision making in emergencies_COVID19_22032020_final
In dit document is het duidelijk dat ze geen leeftijdsgrenzen gebruiken maar ‘the Clinical Frailty Scale’.
Een tijdje geleden was er ook heel wat discussie over de zinvolheid van het al dan niet reanimeren van bewoners van WZC bij bv een hartfalen.
In OKRA krijgen we hierover geregeld vragen, zeker als ze ongenuanceerd in de pers verschijnen. In beide gevallen werden geen expliciete leeftijdsgrenzen gebruikt, maar spreekt men eerder over wat ik zou willen noemen ‘overlevingskansen’. Ikzelf ben met deze ethische keuzes zeer tevreden, omdat men geen arbitraire leeftijdsgrenzen hanteert. Ik stuur dit door, omdat ik vind dat we ons hierover moeten verdiepen en een advies opstellen. Misschien eerder op het ogenblik dat corona verdwenen is, zeker wat het advies betreft. Ik herinner me in het verleden heel wat discussies over de te beperkte middelen in de zorg ifv de noden en behoeften. Corona heeft ervoor gezorgd dat de keuzes geëxpliciteerd worden. In het verleden werden ze vaag gehouden. De keuzes werden toen ook gemaakt, maar zonder ze te expliciteren. We hadden er het raden naar…
Jo Maebe Gepensioneerd arts- inspecteur RIZIV.
Dank voor de knappe samenvatting van wat je aan reacties ontving.
Hierbij een onderdeel dat misschien past bij “lessen uit de crisis”.
De corona-crisis: een harde les in medisch-wetenschappelijke, culturele bescheidenheid en een oproep aan jonge, solidaire koppen.
De corona crisis treft de gehele wereld. De behandelende sector levert erg moedig en knap werk, binnen de mogelijkheden die er lokaal zijn. Soms is er daarbij een grote tol aan mensenlevens bij de zorgverleners zelf.
We moeten die inzet blijvend ondersteunen en waarderen.
Maar hoe is het zover kunnen komen? Helpt het om de schuld naar iemand toe te schuiven? Waarom is de aanpak niet overal dezelfde?
Regelmatig worden belangrijke doorbraken gemeld in het medisch-wetenschappelijk domein en soms herleeft de illusie dat via verdere technologische investeringen en vooruitgang, het einde van het ziek zijn voor de (Westerse?) mensheid in het verschiet ligt. Homo Deus komt binnen bereik.
De huidige coronacrisis is evenwel een harde les in medisch-wetenschappelijke en culturele bescheidenheid.
Zo is de oorsprong van het virus maar vermoedelijk bekend. Waarschijnlijk betreft het een betacoronavirus aanwezig bij dieren (vleermuizen) dat de overgang maakte naar mensen (zoals voorheen gebeurde met MERS en SARS variant). Maar geheel zeker is dat niet. Het is bovendien geheel onduidelijk hoe we dat zouden kunnen voorkomen of tegengaan. Houdt de oorzaak verband met belangrijke ecologische factoren?
Er is geen efficiënte oorzakelijke behandeling voorhanden. Wel een goede algemene ondersteunende behandeling in de landen met een goede gezondheidszorg structuur.
Er is evenmin een vaccin beschikbaar dat preventief zou kunnen beschermen.
We kunnen de diagnose stellen: via een staalname diep in de neus kan een labotest het oorzakelijke virus aantonen. Over de accuraatheid van deze test (vals positieve resultaten en vals negatieve: door de kwaliteit van de staalname en/of van de test zelf) ) zijn momenteel weinig gegevens beschikbaar, maar zeker in de beginperiode leidde dit hier en daar tot veel onzekerheid. Er is onduidelijkheid of het wenselijk, haalbaar is om breed te testen naar de diagnose of de testen te beperken tot de ernstige ziektemeldingen.
Er is momenteel nog geen serologische test waarbij we specifieke antilichamen kunnen opsporen. We kunnen dus niet vaststellen wie al dan niet een immuniteit heeft opgebouwd. Meteen een domper voor al wie pleit voor groepsimmuniteit. De wetenschappelijke onderbouw voor een aanpak in die richting, lijkt flinterdun tot onbestaand.
De manier waarop het virus (nu allicht van mens tot mens) wordt doorgegeven is niet geheel zeker en mogelijks zijn daarin een periode grote beoordelingsfouten gemaakt. Er werd namelijk aangenomen dat de transmissie vooral gebeurde door een zieke persoon naar een andere persoon in zijn dichte nabijheid (minder dan 1,5 m) via druppels die vrijkomen bij niezen of hoesten. De overdracht via besmette oppervlakten of door personen die geen symptomen vertoonden, werd zeer ondergeschikt geacht.
Nu blijkt dat er wel degelijk een uiterst belangrijke overdracht plaatsvindt door niet zieke personen, en mogelijks ook via besmette contactoppervlakten, hetgeen uiteraard een geheel andere preventieve aanpak noodzaakt.
De incubatietijd bedraagt vermoedelijk 2-14 dagen na de blootstelling (raming gebaseerd op vroegere MERS-CoV virus aandoeningen); ook dit is niet geheel zeker.
De mate waarin de infectie wordt doorgegeven is maar matig gekend. Er circuleren cijfers voor de Ro (aantal besmettingen die elk besmet persoon statistisch veroorzaakt, geraamd op basis van aantal contacten; besmettelijkheid van het virus en duur van de ziekte) van 1,7 tot 3,5. Dat verschil levert een enorm verschil op in de balans qua aantal aangetaste personen na bv. 5 of 10 infectiecycli.
Er is niet bekend waarom sommige landen veel harder worden getroffen dan andere. Het is wel duidelijk dat het geheel van draconische matregelen de beslissende factoren sterk terugdringen, maar er is niet geweten welke onderdelen daarin cruciaal zijn.
Bij zo’n 80% van de besmettingen verloopt de aandoening ongemerkt of mild. Bij de overige 20% zijn er ernstige ziektesymptomen, en overlijden bij ongeveer 1/5 daarvan. Er is nauwelijks iets bekend over preventieve factoren waarbij de immuniteit van de bevolking kan toenemen, zodat het aandeel van ernstige zieken afneemt. Idem voor de regio’s of landen met een hogere of lagere mortaliteit.
Binnen een omgeving met al deze onbekende of onduidelijke factoren zijn hoge verwachtingen niet gewettigd. Bescheidenheid is op zijn plaats.
Een ruimer investeren in samenwerkende overheden is noodzakelijk, o.a. voor het zeer belangrijke epidemiologisch onderzoek en de gecoördineerde, aangepaste preventieve en therapeutische omkadering. Méér WHO, niet minder.
Tegelijk moet de overheid zorgen voor een toegankelijke en betaalbare zorg voor iedereen. We kunnen het niet laten afhangen van het al dan niet verzekerd zijn van de patiënt of hij al dan niet verzorgd wordt.
Homo Deus komt dan nog niet binnen bereik, wel een preventieve beperking van het menselijk leed.
Graag een oproep aan jonge, knappe koppen om solidair een aantal cruciale factoren te ontwarren en een verschuiving naar betere preventieve zorg waar te maken.
En grootse leiders, die inzien dat zelfs een groot land op zich niet volstaat om deze crisis het hoofd te bieden, en dus kiezen voor internationale solidariteit.
Patrick Janssens
Beste,
In crisistijd wordt het onmogelijke mogelijk.
Stakingen bij Delhaize tijdens corona lockdown.
Werknemers Delhaize en andere supermarkten zijn overbelast.
Wie werkelijk overbelast zijn, zijn artsen en verplegend personeel.
In de supermarkten mogen ze blij zijn dat ze nog werk hebben.
De bevolking afsnijden van voedselvoorziening? Daar komt miserie van.
Geweld, plundering, nu gaan ze zeker hamsteren. alles is mogelijk.
Hier is de regering met volmachten aan zet,om stakingen in cruciale sectoren onmogelijk te maken.
Louis Meersman schrijft een brief vanuit de kosmos
Lieve Mensen,
Echt waar, ik zie jullie graag! Wat een unieke, boeiende soort zijn jullie toch.
Maar ook een irritante soort, zeg.
Dat jullie mekaar af en toe proberen uit te roeien, daar heeft niemand in de kosmos problemen mee.
Maar daarbij ook mijn andere lievelingen – gibbons, bijen, kolibries, koralen en duizend andere – dat wordt wat gortig.
En dan die vieze lucht rond mijn lijf, die stank, dat vuilnis…
Zo kan het echt niet verder, dat snappen jullie toch?
Ik heb getwijfeld: eens flink met mijn rug schudden? Een continent wegvagen is een kleine moeite.
Of liever een van mijn oude jeugdpuisten uitknijpen? Eén dag rook en vuur en as en daarna ijstijd voor een paar jaar.
Dat zou helpen.
Maar ik ben grootmoedig geweest. Heb slechts een frele vleermuis gestuurd, uit een Chinese grot. Als laatste kans voor jullie soort.
Dat vleermuiskakje op de rijstdis was peanuts tegen wat daarna op jullie afkomt.
Want ik begin het warm te krijgen, weet je, ik voel mij wat koortsig. Nog niet gemerkt?
Als je zelf wilt genezen, zal je mij eerst moeten genezen. Je kan nu leren hoe het moet, dat samenwerken. En dat het dringend anders moet.
Dringend. Anders.
Worden die potsierlijke zelfverklaarde goden terug bescheiden?
Binnenkort de ultieme test, ik ben benieuwd.
Liefs van jullie aller
Gaia.
Lieke Deprycker
Deze opinie verscheen op de VRT News site: Als scholen na paasvakantie niet heropenen, zal er nieuwe leerstof aangeleerd worden.
Beste meneer Weyts,
Met veel interesse beluisterde en las ik de interviews over hoe nieuwe leerstof aan te bieden aan leerlingen na de paasvakantie. Ik bekijk de situatie vanuit mijn verschillende rollen. Als mama, als voorzitter van de ouderraad in de school van de kinderen, maar ook als professional die in een CLB werkt.
Ik ben bezorgd, erg bezorgd. Niet zozeer over het behalen van leerplandoelstellingen en leerinhouden. Nee, ik ben enorm bezorgd over de druk die op gezinnen wordt gelegd.
Wij hebben een gezin met 3 kinderen in de lagere school. Mijn man en ik werken beiden voor het ministerie van Onderwijs. We hebben dus geen financiële zorgen. We werken beiden hard, meestal telewerk, soms permanentie op de dienst. We hebben flexibele directies die toelaten om werkuren te spreiden. We zijn zeker dat we na deze coronacrisis onze job zullen behouden en hebben in de tussentijd geen loonverlies. We hebben een groot netwerk, veel sociale contacten, veel mensen die we kunnen contacteren als het even wat lastiger gaat.
We beseffen zeer goed in welke grote luxe we leven. En toch zijn we op het einde van de dag uitgeteld.
We hebben een dagschema vanaf dag één van de opschorting van de lessen. We hebben voor elk kind en voor onszelf een laptop met goed internet ter beschikking. We krijgen herhalingsleerstof van de juffen en begrijpen dit zelf en kunnen dit uitleggen aan onze kinderen indien ze iets niet begrijpen.
We hebben een logopediste die therapie geeft via Skype. We hebben een tuin waar de kinderen zoveel als ze willen in kunnen spelen. We hebben toegang tot correcte informatie over het coronavirus en kunnen deze op een kindvriendelijke manier aan onze kinderen uitleggen. We hebben familie en vrienden die gezond zijn.
We hebben… veel.
We beseffen zeer goed in welke grote luxe we leven. En toch zijn we op het einde van de dag uitgeteld. Toch kunnen we af en toe wat minder van elkaar verdragen. Wordt er af en toe eens geroepen tegen elkaar. Zijn we blij dat we even kunnen bellen naar een vriend, collega, familielid om even te ventileren.
Elke dag word ik geconfronteerd met gezinnen waar schoolwerk achteraan de lijst komt en overleven op plaats 1 staat.
Maar elke dag, meneer de minister, word ik geconfronteerd met gezinnen die deze luxe niet hebben. Die zichzelf op dit moment amper staande kunnen houden. Waar schoolwerk achteraan de lijst komt en overleven op plaats 1 staat.
U leest het goed, overleven.
Gezinnen die zich grote zorgen maken over financiële zaken. Die zich zorgen maken niet over wát ze gaan eten, maar óf ze gaan eten. Gezinnen die niet functioneerden in normale tijden en nu bijna 24 uur op 24 tot elkaar veroordeeld zijn. Die zich zorgen maken over een partner die of kind dat zijn woedeaanvallen niet onder controle krijgt, zichzelf pijn doet of een ander in het gezin pijn doet. Gezinnen waar basisveiligheid geen evidentie is.
Maar ook gezinnen die voorheen wel functioneerden en die nu geconfronteerd worden met angst. Die geen toegang hebben tot correcte informatie of deze niet kunnen onderscheiden van de minder correcte bronnen. Gezinnen die een ouder of grootouder hebben die besmet is met het virus. Gezinnen die een ouder, grootouder, klasgenoot verloren aan het virus.
Deze gezinnen staan op springen. Als CLB-medewerker probeer ik contact te houden met ‘mijn gezinnen’. Ik bel, stuur mailtjes, gebruik verschillende technologische hulpmiddelen om te chatten of om op welke manier dan ook contact te houden.
Vergeet echter alsjeblieft niet om ook het welbevinden van leerlingen en hun ouders zeer goed in de gaten te houden.
Er komen ook heel wat nieuwe vragen en bezorgdheden boven water. En ook daar proberen mijn collega’s en ik een passend antwoord te vinden in tijden waar heel wat van onze normale en gekende hulpverlening niet uitgevoerd kan worden.
Deze gezinnen hebben niet de luxe die mijn gezin heeft.
Begrijp me niet verkeerd: ook ik vind het belangrijk dat er nieuwe leerstof aangebracht kan worden. Vergeet echter alsjeblieft niet om ook het welbevinden van leerlingen en hun ouders zeer goed in de gaten te houden. Ook hier zijn er handvatten nodig. Handvatten voor scholen, ouders,… Voor iedereen die met deze gezinnen in contact komt.
Maak er een en-en-verhaal van. En op een goede manier nieuwe leerstof aanbieden. En voldoende aandacht voor het sociaal-emotionele en het psychische welzijn. Ook leerkrachten kunnen hierin een belangrijke rol spelen. Alleen al een telefoontje kan soms erg deugd doen.
Weet dat in een hoofd vol zorgen echt geen plaats is om leerstof te planten. Onderschat vooral niet het aantal leerlingen met zorgen. Zorg alsjeblieft ook voor hen. Zorg dat zij niet het kind van de rekening worden en met een nog grotere achterstand moeten starten als de scholen weer opengaan.
Een warme oproep naar sociaal-emotionele zorg en zorg voor psychisch welzijn in onderwijs, ook in deze moeilijke tijden.
Ielke De Prycker,
mama en CLB-medewerker
Betsie Peeters
Tenslotte laten we jullie hier meegenieten van de opdrachten van de Doetertoedoe
Mieke,
Ik doe het met plezier!
Ik ben 9 dagen geleden begonnen met DOETERTOEDOE .
Je kan de data eraf best laten als je de opdrachten doorstuurt via jullie nieuwsbrief:
Voorafgaande aan de datum, die laat ik er nu af. Zondag is altijd rustdag.
Vanaf nu zet ik u ook in cc, meer grootouders vroegen of ik de opdrachten wilde doorsturen.
Hier komen ze? Hopelijk komen ze allemaal goed door!
Betsie
|
Maandag 23 maart - OPDRACHT 1: Loop op 5 verschillende manieren van voor naar achteren in je tuin.
|
 |
|
Dinsdag 24 maart - OPDRACHT 2: Maak een "CORONA hoofddeksel". (idee van Jef) Mag van zelf bedacht materiaal zijn. Ze moet wel passen op jou hoofd! Enkele voorbeelden:
|
 
|
|
Woensdag 25 maart - OPDRACHT 3: A: DE CORONA MIDDELVINGERUITSTEEK: Daag de corona uit: steek een middelvinger naar hem op (of is het haar?) Hou dan je handpalm naar boven en laat een voorwerp balanceren op die middenvinger. Stap daarmee naar het einde van je tuin en terug. Als het voorwerp eraf valt dan begin je terug opnieuw! Laat 5 voorwerpen balanceren. (idee van Jef) |
 |
|
B: DE CORONASCHOP: Geef de coronavirus een ferme trap tegen zijn... Steek je voet naar voor en leg er een voorwerp op. Laat 5 voorwerpen balanceren op de bovenkant van je voet. Op de onderkant mag ook!😉
|
 |
|
C: DE CORONAFORSBAL: Laat zien dat je sterker bent dan de coronavirus. Laat je forsballen rollen. Leg een voorwerp op de forsbal en stap daarmee naar het einde van je tuin en terug. Laat 5 voorwerpen balanceren. Veel uitdagingsplezier! |
 |
|
Donderdag 26 maart - OPDRACHT 4: Steun de mensen van het rusthuis en de verzorgende die daar werken. Hoe zou je dat kunnen doen? Je kan iets maken, bv een vlag met een hartje erop of een spandoek. |
 
|
|
Vrijdag 27 maart - OPDRACHT 5 : Er zijn nu vooral veel oude mensen erg alleen, in hun huis zonder hulp en bezoek. Jullie kunnen deze oude mens gelukkig maken met een zelfgemaakte tekening, een schildering, een opmonterend tekstje, een gedicht. Kies zelf een eenzame mens en stuur morgen jou creatie op naar hen.
|
 |
|
Zaterdag 28 maart - OPDRACHT 6 : Bouw een toren met allerlei materiaal. De toren moet zeker 2 meter hoog worden. Als ze omvalt bij het opbouwen begin je terug opnieuw! Succes!
|
 
|
|
Maandag 30 maart - OPDRACHT 7: Bouw een burcht, met alles wat je maar kan vinden in huis. Dozen, lakens, stoelen, stofjes, lakens. Als de burcht af is dan ga er in wonen als ridders en jonkvrouw. Laat al je knuffels ook mee wonen.
|
 |
|
Dinsdag 31 maart - OPDRACHT 8: EEN HELE KLUS VANDAAG - De olympische spelen zijn uitgesteld. Dat is voor de atleten niet gemakkelijk. Ze moeten nu heel veel blijven oefenen want anders kunnen ze volgend jaar geen medailles winnen. Doe de 7 kamp! Voor jullie is dat:
De oudste van jullie groepje houdt in de gaten dat alles goed verloopt en noteert de prestaties. Iedereen doet apart de 7 opdrachten. |
1 
2 3 4 5 6 7 |
|
Woensdag 1 april - OPDRACHT 9 Vandaag is het 1 april. Op deze dag mag je mensen voor de gek houden. De opdracht voor vandaag is: probeer zeker één iemand die je kent voor het zotteke te houden. Zo kunnen voorbijgangers ervan genieten.
|
 |
|
Donderdag 2 april - OPDRACHT 10: Al tien keer heb je de tekening met het laddertje hiernaast gezien. Wel vandaag gaan we iets doen met een ladder.
Opdracht: A: B: C: |
 |
|
Vrijdag 3 april - OPDRACHT 11: Het is lente, overal groeien bloemen in de weide, in het bos, de tuin en langs de straatkant. Vooral nu de lucht zo blauw en zuiver is, zonder vliegtuigen en veel auto's. |
 |
