Dit dik maar vlot leesbaar boek van John Vandaele is enerzijds het autobiografisch verhaal van de auteur, zoon van een melkboer en anderzijds de algemene geschiedenis van de laatste honderd jaar.

Dit dik maar vlot leesbaar boek is enerzijds het autobiografisch verhaal van de auteur, zoon van een melkboer en anderzijds de algemene geschiedenis van de laatste honderd jaar. De afwisseling van autobiografie en kritische geschiedenis is ingedeeld in vrij korte hoofdstukken, wat het boek heel leesbaar maakt. Het rakelt bij onze generatie heel wat herinneringen aan het eigen verleden op. We worden inderdaad op levendige manier herinnerd aan allerlei belangrijke gebeurtenissen die we al dan niet vergeten waren door de druk van de aanstormende actualiteit en de vele actuele prikkels.

Zo kunnen we als bevoorrechte getuigen ten volle beseffen hoe het vroeger was en hoe en wanneer het veranderde. De auteur heeft het over persoonlijke gebeurtenissen, die in een ruimer kader worden geplaatst; zoals het samenwonen zonder huwelijk, het hoog aantal (echt)scheidingen, de werkloosheid (ook bij universitairen), de plaats van de godsdiensten… John Vandaele noemt zich (terecht) een groene jongen; hij is sociaal betrokken, bezorgd om het klimaat, in het bijzonder in Afrika. Het boek is dus samengesteld uit autobiografische gegevens, een boeiend levensverhaal, verweven met talrijke goed geïnformeerde hoofdstukken, over internationale economische en arbeidsverhoudingen.

Na zijn studies psychologie kwam de auteur geleidelijk aan terecht in de journalistiek, eerst als freelancer en nu hoofdzakelijk voor MO*Magazine. Zijn interesses waren aanvankelijk sociaal en lokaal, met name de omgeving waar hij opgroeide en de sociale wijk in Gent waar hij na zijn studies ging wonen. Gaandeweg verruimde hij zijn horizon en volgde hij de wereldgebeurtenissen, doorspekt met eigen kritische opmerkingen hierover.
Momenteel toont hij vooral interesse voor het klimaat, de verhoudingen tussen noord en zuid (de zogenaamde ontwikkelingslanden), de nieuwe economieën, de islam, de globalisering (met hier en daar een striemende kritiek op het kapitalisme) en het groeiend onevenwicht tussen arm en rijk.

Hiervan is hij goed op de hoogte en brengt kritisch verslag uit van de vele bijeenkomsten van grote internationale organisaties en de hierbij opgestelde werkdocumenten en eindconclusies.
Ook haalt hij relevante literatuur aan, zonder te vervallen in jargon en saaie uiteenzettingen. Het blijft allemaal levendig en heel bevattelijk voor ieder.

Vandaele ging soms projecten ter plaatse bezoeken, zoals het herbebossingsproject Faja Lobi in Idiofa, Congo. Daarbij werden tientallen hectaren bomen geplant, rekening houdend met de diversiteit -dus niet alleen in functie van de opbrengst maar ook met de noden van en in nauwe medewerking met de lokale bevolking.

‘De melkboer en de geschiedenis’ is een lijvig boek (400 pagina’s) waaraan de auteur 10 jaar heeft gewerkt.
Het is sterk aan te bevelen voor wie interesse heeft voor het milieu, de problemen i.v.m. de klimaatverandering en de impact ervan, de schade teweeggebracht door he verschroeiend kapitalisme. Dit alles wordt boeiend beschreven, in een zeer bevattelijke taal.

Autheur: John Vandaele

Uitgeverij EPO
400 pag.
€ 39,90

Catherine Stepman