“Partijen voor de hippe vogels met dure kleren zijn er genoeg, maar wie durft er nog voor ouderen te zijn?” CD&V-voorzitter Sammy Mahdi verraste tijdens zijn Nieuwjaarsrede, door de kaart te trekken van 65+.

Mahdi was goed op dreef en ging verder:
Op de arbeidsmarkt worden ouderen als te duur en te weinig productief weggezet. Ouderen worden het vaakst gediscrimineerd. En eens 65 moet je verplicht op pensioen, krijg je een boekenbon en is de enige geïnteresseerde vraag die naar je bloeddruk. Oud is te vaak out. Gepensioneerden worden gemarginaliseerd en sommigen lijken ouderen te beschouwen als enkel goed om tegen de planten te praten.

Eindelijk iemand die het begrepen heeft!?
Spijtig om dit van CD&V en niet van Groen te horen. Misschien wordt onze partij toch nog te zeer gedomineerd door jonge hippe vogels.
In 2024 zal CD&V 30% van de plaatsen op de gemeenteraadslijsten voorbehouden aan 60-plussers. De CD&V speelt het slim. Meer dan 33%  van de kiezers is ouder dan zestig. Wie de grijze stem pakt, neemt zeker op lokaal niveau een stevige optie op de macht. Uit post-electoraal onderzoek van 2014 blijkt dat ouderen vaker voor traditionele partijen kiezen, 30% van de CD&V-kiezers was in 2014 ouder dan 65.

Maar de groep ‘65-plussers’ is vandaag meer dan ooit heterogeen. De jonge pas gepensioneerden zijn de babyboomers die opgroeiden in de kritische jaren ’80. Ze waren minder trouw aan de traditionele partijen, lagen aan de basis van AGALEV, zijn vandaag actief bij Grootouders voor het Klimaat en staan sterk op hun autonomie. Het zijn stemmen die we vandaag kunnen herwinnen voor Groen, door naar de kiezer te gaan met een sterk ecologisch programma en een vooruitstrevend ouderenbeleid.

Ouderen laten zich niet paaien door een plaats op de kieslijsten. Recent onderzoek van de Koning Boudewijnstichting vat de essentie samen: Oudere mensen willen kunnen kiezen in welke omgeving ze de laatste fase van hun leven doorbrengen. Ze willen ook mee bepalen hoe die omgeving  functioneert… Die autonomie en inspraak hebben ouderen in onze samenleving in veel gevallen niet. De fundamentele waarden zijn in het gedrang. De problematiek is, gezien de toenemende vergrijzing, urgent en massief. Het oplappen van wat bestaat zal niet volstaan. Er is een systemische omslag  nodig. Je latere levensjaren niet kunnen doorbrengen op de plek en op de manier die je kiest en verkiest, met de zorg en ondersteuning die je nodig hebt en wenst, dat mag een samenleving van zichzelf niet verdragen. 

Niet de plaats op een kieslijst, maar de radicale keuze om ouderen bij het maatschappelijk gebeuren te betrekken en hun autonomie te erkennen, maakt een partij geloofwaardig. We vieren dat steeds meer mensen ouder worden, maar weten geen blijf met hun plaats in de samenleving. Die samenleving lijdt aan een arbeidsmarktverslaving; alleen wie op de reguliere arbeidsmarkt actief is, telt mee. Het economisch belang van (vrijwillige) arbeid door ouderen wordt niet erkend. Ouderen voelen zich uitgesloten. Het beleid focust op de ‘werkende’ mens en investeert niet op maat van de ouderen in mobiliteit, openbaar domein, dienstverlening, buurtgerichte zorg… Dit vraagt een systemische verandering, zoals de KBS stelt. In het concrete CD&V-beleid is deze systemische verandering niet aan de orde.

Groen kan hier het verschil maken en ouderen overtuigen om een ecologische stem uit te brengen in 2024.

Mieke Vogels