Voor mijn part is iedereen hier welkom. Het lukt ons wel om al die mensen die hier dagelijks komen aanspoelen een dak boven het hoofd te geven, een boterham en een douchke. Bovendien is het perfect mogelijk om voor proper ondergoed te zorgen. Van de Zeeman!

Voor mijn part is iedereen hier welkom. Het lukt ons wel om al die mensen die hier dagelijks komen aanspoelen een dak boven het hoofd te geven, een boterham en een douchke. Bovendien is het perfect mogelijk om voor proper ondergoed te zorgen. Van de Zeeman!

Dat vind ik ervan.

En dat zottekesspel om ze allemaal eerst te willen registreren en ze dan een asielaanvraag te laten indienen, die dan ook nog kan afgewezen worden, dat moet ook maar ophouden.

We doen leegstaande panden open en noemen dat asielcentra. En als het moet dan worden er containers gehuurd of gekocht. Als we op het randje van grote klimaatcatastrofes staan, kan het geen kwaad om van die dingen een voorraadje aan te leggen, om mensen die hun huizen zijn kwijtgeraakt uit  de nood te helpen. Natuurlijk moet dat met Ursula von der Leyen afgesproken worden. Want het gaat niet op dat Meloni zus doet en Orban zo. Lusten en lasten moeten gelijk verdeeld worden en niet zo half z’n gat, zoals ze nu bezig zijn.

Een fort Europa optrekken, geen goed idee. Je gaat toch geen zeemijnen in de Middellandse Zee leggen, want dan zijn ook onschuldige bruinvissen de sigaar. Prikkeldraad? Te zot voor woorden. Wat met de konijnen? Of de wolven en beren op onze oostgrens? Om dan nog te zwijgen over de  paddenpaadjes. Gewoon laten komen, die gasten. Dat is trouwens veel goedkoper, voor hen en voor ons. Geen mensensmokkel meer. Geen dure asielprocedures. Willen ze hier komen werken? Kom gerust werk zoeken. We organiseren ook een extra-RVA. Als ze terug naar huis willen? Even goede  vrienden! Tot de volgende keer!

Ik geef het toe. Het zit hier al behoorlijk vol. Dat weet ik al van toen ik met rode oortjes naar mijnheer De Bruyn zat te luisteren. (Hij kon het niet laten om aan mijn flappen te trekken.) België, ons landje vroeger en nu, was het op één na dichtstbevolkte land van Europa; wat zeg ik, van de Wereld.  Maar rijk! Anno nu sta ik huilend op en ga ik jankend slapen. Ik mag niet aan die mensen denken die met hun kinderen op straat slapen, omdat het Kasteeltje te klein is.

Nogmaals, laat ze maar komen. We hoeven echt geen hekken en prikkeldraad. Vrij verkeer van goederen en diensten en MENSEN! Als dat niet liberaal is weet ik het ook niet.

Omvolking - so what? Je zou eens moeten kijken naar ons DNA- profiel. Wij hebben familie over de hele wereld. Zelfs in het Neanderthal in Noordrijn-Westfalen. (Niet zo ver van Lützerath, waar ze bruinkool delven, in de strijd tegen die vervuilende Russische petrol.) 

Veertig miljoen “displaced persons” hebben ze na de oorlog kunnen placeren. Zolang Onze Jongens niet in Oekraïne gaan vechten, kunnen we ze hier inschakelen in de opvang. Eerst verzorgen, de rest is voor morgen. Te weinig soldaten? Herinvoeren die dienstplicht, opgelost! En waar er dienstplicht is  kunnen ook gewetensbezwaarden gaan helpen. ‘Desperate times call for desperate measures’, zoals Tony Corsari placht te zeggen. Ik stel overigens voor om ook Dries van Langenhoven in te schakelen, die heeft nu toch niets om handen.

Mijn neefje Theo zegt dat de welvaartskloof tussen het westen, het oosten en het zuiden altijd migratie zal uitlokken. Dat ziet hij volgens mij héél goed. (Het sterkt mij overigens in een lang gekoesterde eis. Dat we er werk van moeten maken om de ongelijkheid uit de (Derde) wereld te helpen. Maar  dit tussen haakjes.)

Voilà, nu kan neefje Theo weer eens goed lachen met die linksen.

Ik vind dat dus en dat mag ook eens gezegd worden.

Frans Roggen

De zeven werken van barmhartigheid: De hongerigen spijzen. De dorstigen laven. De naakten kleden. De vreemdelingen herbergen. De zieken verzorgen. De gevangenen bezoeken. De doden begraven. (Mattheus) - Foto: ‘De Zeven Werken van Barmhartigheid’ door Meester van Alkmaar (1504) -  Bron: Wikipedia.