Wat bomen, bos en, kortweg, groen voor mensen betekenen, hebben we in de coronatijd aan de lijve ondervonden. Maar ook nu blijft ‘groen’ belangrijk in ons leven.

Als mensen gaan wandelen, stappen of lopen in het groen ondervinden ze dat zuivere lucht inademen een weldaad is voor lijf en leden. Mensen hoeven niet over een eigen tuin te beschikken, maar ze genieten wel van de aanwezigheid van struikgewas en bomen.

Bij het woord ‘bos’ denken we aan herfst, paddenstoelen, vallende bladeren, eekhoorns, maar een bos is het hele jaar door een levende gemeenschap. In de lente zie je de voorjaarsbloeiers. Dat zijn de planten die kort bij de grond groeien en genieten van het licht dat ze dan krijgen. Daarna ontwikkelt zich de hogere laag van struiken en later op het jaar komen er bladeren aan de bomen. In dezelfde volgorde gaan ze ook op rust. Het valt op dat de bladeren nu veel langer aan de bomen blijven dan pakweg 20 jaar geleden. Ze verschijnen ook vroeger. Hoe gaat de natuur standhouden bij de klimaatverandering die de mens zelf heeft veroorzaakt?

Niet iedereen is bomen en bos genegen. Bomen worden soms als last ervaren. Mensen sakkeren op de gevallen bladeren of overhangende takken. Toch zijn niet de bladeren het probleem, wel de ondergrond waarop ze vallen. Normaal vallen bladeren rond de boom, ze verteren en vormen zo voedsel voor boom en bodem. Met de vele verharding zien bladeren er inderdaad uit als afval.
Waar mogelijk moet er onthard worden, niet alleen om bladeren op natuurlijke wijze te laten verteren, maar ook om water ter plaatse in de bodem te laten trekken.
Het is onbegrijpelijk dat wereldwijd gigantische problemen; zoals droogte, overstromingen, bosbranden, stormen, enz… opduiken in steeds sneller tempo en alsmaar heviger worden. En dat er toch weerstand komt tegen maatregelen voor natuurherstel. Op TV zei Raf Walschaerts van Kommil Foo “dat we niet alarmistisch moeten doen”.
Een wereldtop met – mag ik hopen – verstandige mensen komt samen en verwacht oplossingen van harde maatregelen zoals dijken, vormen van energievoorziening, (hoog) technologische middelen. We horen het hier ook dikwijls zeggen. Zucht!
Natuurlijk moet ook de natuur zelf rechten krijgen!

Toch zijn er veel goede voorbeelden, al was het maar de particulier die zijn monotoon gazon verandert in een natuurlijker ogend graslandje, bv. door anders en minder te maaien. Of door een harde perceelgrens te vervangen met inheemse struiken. Of door dood hout te laten liggen in een bos. Of door geen pesticiden meer te gebruiken. Of door akkerranden en bermen te voorzien. Of… Of…

Grond bezitten en er natuur op toelaten is niet aan iedereen gegeven.
Meewerken met een plaatselijke groep van Natuurpunt kan eigenlijk iedereen. Gelukkig tellen we talrijke groepen actieve vrijwilligers die zich een jaar door inzetten voor natuurbehoud en -herstel. In die groepen is alle hulp welkom, even goed iemand die veel van natuurbeheer of iets van boekhouding kent, even goed iemand die handig is of iemand die soep voor de vrijwilligers maakt.
Het gevoel van samenwerken en zich inzetten voor een gemeenschap werkt positief in op mensen. Bovendien is natuur yoga, fitness, medicijn, voedsel, verbinding… Kortom, meer natuur werkt tegen depressies, burn-out en andere welvaartziekten.

Als ook het beleid aan meer natuur, of natuurherstel of gewoon al natuurbehoud zou willen meewerken, dan is er hoop. En wie weet, dalen dan ook de kosten voor werkverzuim en ziekte.

Rita Van De Voorde