DE WARMSTE WEEK

Enkele krantenberichten van de voorbije maanden. Berichten die ons een geweten schoppen. Eenzaamheid maakt steeds meer dodelijke slachtoffer. Onaanvaardbaar!

Dat vinden ook de organisatoren van ‘De Warmste Week’, de jaarlijkse solidariteitsactie van de VRT.
In de week voor Kerst staat ‘Samen vlammen tegen eenzaamheid’ centraal. Het moet mensen aanzetten tot actie. Een warme loop, een warmste quiz, een warm wafelfestijn… De opbrengst gaat naar ‘projecten’ die eenzaamheid bestrijden.

Toen ik onlangs in Limburg was botste ik op één van die projecten.

Op een bank voor de kerk een spuuglelijk blauw plastieken, Warme William genaamd. Als je eenzaam bent kan je je hart uitstorten bij die William.

Al die ‘warme’ projecten geven een goed gevoel aan de actievoerder, “Kijk, we doen er iets aan”; alleen, de eenzaamheid zullen we er niet echt mee bestrijden.

De Koning Boudewijnstichting berekende in 2022 dat 16% van de 60- tot 84-jarigen zich meerdere keren per week, tot zelfs dagelijks, eenzaam voelt. Bij de 80- tot 84-jarigen is dat zelfs 23%. Met de aangroei van het aantal 80-plussers zal ook het aantal eenzame ouderen toenemen.

Vlaanderen beschikt wel over een Eenzaamheidsplan, maar ook in dat plan ligt de focus op sensibilisering en lokale initiatieven. Die zijn nodig en waardevol, maar ze vormen een druppel op een hete plaat, vergeleken bij de grote maatschappelijke nood.

Zoals elk jaar zal de minister-president op de slotshow van De Warmste Week een cheque overhandigen namens de regering. Het bedrag, betaald met belastinggeld, zal groter zijn dan de opbrengst van de meeste vrijwilligersacties.
Dit is beschamend. Het is niet de taak van de regering om te wedijveren met goedbedoelde acties en tijdelijke projecten. De regering moet zorgen voor een structurele aanpak van de toenemende eenzaamheid.

Zorgen voor voldoende uitnodigende ontmoetingsplekken: een bibliotheek, stadsspeeltuin of een gedeelde moestuin… Maak eindelijk werk van een lokaal dienstencentrum in elke wijk, een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, zorgzaam zijn voor elkaar.
Zo kan je een wijkbewoner missen voor het te laat is. En zoals we elders in dit blad schreven, de toegang tot het openbaar domein, het contact met anderen, de strijd tegen eenzaamheid begint bij toegankelijke, veilige en comfortabele voetpaden.

Mieke Vogels