12 maart overleed in Izegem Lucien Vandenbroucke. Hij was pas 74. Lucien was een veelzijdig man, die zijn kwaliteiten gul ten dienste stelde. Ook binnen GroenPlus, maar vooral lokaal.

Lucien had in Ledegem jarenlang ‘anders geleefd’ toen hij in 2019 terugkeerde naar zijn geboortestad Izegem. In 1999 had hij, samen met echtgenote Annemie, Agalev Ledegem opgericht. Maar Lucien was al een groene jongen van in zijn studententijd. Hij geloofde sterk in de basisbeweging. In die zin dat de mens zelf, van onderuit, iets kan doen om de wereld een beetje groener en beter te maken.
Van nature was hij meer een man van de beweging dan van de partij. Als er acties op poot werden gezet, was hij er altijd bij. Zo ging er geen jaar voorbij of het maaien van grasbermen stond op zijn agenda. Op een bepaald moment nam hij de paddenoverzet over en ook de be(zorg)dheid voor de bijen liet hem niet los.
Lucien bedacht ook de Groene Pluim. Die wordt uitgereikt aan groepen of personen die iets speciaal doen op sociaal of milieuvlak. Deze groene geste werd al snel overgenomen door tal van andere lokale Groengroepen.

Als mens bleef hij altijd trouw aan zijn overtuiging, maar ging een stevige discussie nooit uit de weg, ook al duurde die soms enkele uren. Na afloop bleef er altijd wel tijd voor een pint samen. Voor Lucien was dat een Rodenbach.
Lucien bleef nooit ter plaatse trappelen. Hij was de eerste om groene ideeën op sociale media te gooien. Dat hield hij letterlijk vol tot zijn laatste dag. Zo was er de strijd tegen de Aziatische hoornaar, de vreemde indringer die onze bijenbestand bedreigt.
Had men foto’s nodig voor flyers, website of Facebook, één adres: Lucien. Professionele kwaliteit verzekerd. Wanneer GroenPlus een West-Vlaamse wandel- of fietstocht organiseerde waren hij en Annemie altijd van de partij Zo herinner ik mij o.a. onze tocht ‘In het spoor van de Groote Oorlog’, naar aanleiding van 100 jaar Eerste Wereldoorlog. Als geheid fotograaf had Lucien alle oog voor oorlogsrelieken.
Uiteindelijk – veel te vroeg – heeft Lucien de rol moeten lossen. Toen het lijden ondraaglijk en onomkeerbaar werd, koos hij voor euthanasie.
Namens Groen nam Filip Lombaert als volgt afscheid van Lucien:

Dag Lucien,
man van bij, hond en poes;
man van boom, plant, bloem.
Dag bezige mensenbij,
je bloeit verder in ons hart.

(met dank aan Filip Lombaert)

Walter Decoene