Twee jaar geleden verhuisden Joost Van Langendonck en Monik Buyle als jonge zeventigers van een huis naar een appartement. Ze willen er zo lang mogelijk blijven wonen.

Monik: “Ons huis in de Bestormingsstraat was 100 jaar oud. We hadden wel een nieuwe keuken en badkamer geïnstalleerd, maar we werkten nog met gaskachels en de gangen bleven koud. Toen de kinderen het huis uit waren, bleven hun kamers achter, vol met rommel waar wij niets mee deden.” Joost vult aan: ”We woonden graag in dat huis, maar er kwamen kosten aan en een heel huis isoleren en verbouwen terwijl we erin woonden, zagen we niet zitten.”

Vlakbij vonden ze een ruwbouw appartement in een complex van 20 appartementen en 15 huisjes aan een autovrij privéstraatje bij de Antwerpse Zuidervelodroom. De beslissing was vlug genomen.
Toen werd het even heel druk.
Monik: “Op heel korte tijd moesten we beslissen over de plaats van stopcontacten, water en elektriciteit; er moesten vloeren, keuken, badkamer gekozen worden. En het leven daarbuiten ging ook verder.”
Joost: “We moesten ook ons huis nog verkopen.”
“Maar”, zegt Monik, “van de eerste dag waren wij hier thuis.” Joost: “Het is belangrijk dat je de beslissing neemt op het moment dat je zelf nog een doos kunt optillen, zelf kunt uitzoeken wat weg mag, wat naar het containerpark of de kringloopwinkel moet; dat je je eigen verhuis kan regelen. Op zeventig kan dat allemaal nog net. Verder moet je ertegen kunnen dat er tegenover tien voordelen, twee nadelen staan: in een huis kan je met plaats morsen en nu hebben we geen tuintje meer.” ”Waar heel wat vogeltjes neerstreken”, vult Monik aan.
Hun terras is wel al mooi gevuld met planten, net zoals de woonkamer. Ze zijn het erover eens dat het comfort het ruimschoots haalt op wat ze missen.

Hun bouwheer had een vooruitziend oog voor klimaat en ouderen: er zijn warmtepompen, zonnepanelen, vloerverwarming, brede gangen zonder trapjes en een liftdeur, berekend op een rolstoel. Er is zelfs een lift voor de fietsers, vanuit de ondergrondse parking. Het is een bijna energie-neutrale woning met een EPC van 14. Ondertussen wisselen de bewoners van het straatje via whatsapp-groepjes praktische info uit en wordt gezamenlijk gezocht naar oplossingen voor elektrische laadpalen en airco. Op de barbecue van vorige zomer waren 60 van de 80 bewoners. Nu gaan ze in op het initiatief van het district om het straatje lenteklaar en dus wat groener te maken. De kinderen van de jonge gezinnen spelen buiten, wat een gezellige drukte met zich brengt.

Joost en Monik wilden absoluut in hun vertrouwde omgeving blijven wonen. In de winkel en op het Velodroompleintje komen ze altijd wel een bekende tegen. Joost: “Je leert mensen kennen door samen iets te doen, dat gebeurt minder als je ouder wordt.” Vanuit een vroeger Voedselteam op het Zuid groeide een vaste vriendengroep. De lange fietstochten van twintig jaar geleden zijn er niet meer bij, maar een museumbezoek, een project voor een goed doel, kan nog wel. “We worden samen oud.”
In het buurthuis Unik, een voormalig schooltje, zetten ze hun werking gewoon verder. Met de steun van de Burgerbegroting (zie vorig nummer, pag.13) werd de speelplaats onlangs vergroend en onthard. Ook als districtsmedewerker van Groen kan Joost aan de slag blijven.

Ze zijn wel verhuisd, maar de verankering in Antwerpen en hun buurt blijft.

Magda Wouters