De Staat wordt verguisd, terwijl diezelfde staat alles moet oplossen. De democratie staat op spel. Wij senioren moeten de drijvende kracht zijn van een tegenstroom. Laat je inspireren door deze legende.

Toch merkwaardig

Wie had kunnen denken dat Vadertje Staat op een morgen zijn bed niet meer wilde uitkomen. De laatste jaren leek Vadertje Staat niets goed meer te kunnen doen. Het was altijd iets.
Bij het aanleggen van nieuwe wegen bijvoorbeeld volgde er gegarandeerd een klaagzang. Ofwel waren die wegen te smal, ofwel werden ze te breed bevonden. Een deel van het volk wou zijn belastingen niet meer betalen, omdat het vond dat ministers te veel verdienden. Steeds meer mensen lapten alle regels aan hun laars. Waar vroeger de soldaten van de Schout met ontzag werden behandeld, werden ze nu zowaar uitgelachen. Nooit gezien en Vadertje Staat zag het met lede ogen aan.

Kwade tongen gingen zover te beweren dat Vadertje Staat zelf het weer bepaalde. En dat hij zo zowel verantwoordelijk was voor langdurige droogte als voor de overstromingen die het land soms teisterden. Vadertje Staat ontkende in alle toonaarden, maar het mocht niet baten. In de kroegen kon er geen goed woord meer gezegd worden over Vadertje Staat.

Toen zelfs het groot en gratis Nationaal Nieuwjaarsvuurwerk werd weggehoond brak de veer. Het gevolg liet zich raden, Vadertje Staat werd ziek en sloot zich op in zijn kamer. Aanvankelijk tilde de bevolking er niet zo zwaar aan. Het zou allemaal niet zo’n vaart lopen, maar dat was buiten de waard gerekend. Als Vadertje Staat niet meer werkte, betekende dat ook dat de lonen niet meer werden uitbetaald.
Na een paar maanden gaven de soldaten van de Schout er de brui aan en ook de huurlingen van het leger van de Koning gingen hun geluk in een ander land zoeken.

De gevolgen lieten zich raden.
Roversbenden kwamen uit hun schuilplaatsen en maakten de wegen onveilig. Reizen werd een hachelijke onderneming. Plunderingen waren schering en inslag. Scholen gingen dicht en weeshuizen moesten sluiten. Steeds meer mensen werden veroordeeld tot de bedelstaf. Toen

ook de watervoorziening dreigde stil te vallen was de maat vol. Afgevaardigden van alle gilden van het land, van de kleermakers tot de beenhouwers, allen smeekten Vadertje Staat om terug aan het werk te gaan.
Tevergeefs.

Ten einde raad stroomde het volk toe en hield dag en nacht een wake onder het raam van de slaapkamer van Vadertje Staat. Het volk was tot het inzicht gekomen dat ze allemaal zonen en dochters waren van Vadertje Staat en dat hij onmisbaar was.
De Raad der Wijzen stelde aan de Koning voor om de dag dat Vadertje Staat terug aan het werk zou gaan uit te roepen tot Nationale Feestdag. Elk jaar opnieuw zou Vadertje Staat in de bloemen gezet worden voor zijn tomeloze inzet. En zo geschiedde.

Toen Vadertje Staat het nieuws op zijn sterfbed vernam toverde zich een glimlach op zijn gelaat. Hij zag dat het goed was, sprong snel uit bed en ging als de weerwind opnieuw aan de slag.
Het volk juichte: “Lang leve Vadertje Staat!” en sloeg aan het feesten, de ganse dag lang. Doorheen de geschiedenis kreeg de Nationale Feestdag ter ere van Vadertje Staat een naam.
Vaderdag!

Rik Holvoet