Nazomer, prachtig weer, een feest met zo’n 200 genodigden. Een grote tent, maar gelukkig kan ik buiten genieten van een glaasje cava. Even later word ik in de tent geroepen voor wat speeches, gevolgd door een walking dinner. Ik praat wat met de gasten rondom mij. De muziek begint te spelen. Ik  voel al snel de behoefte om weer naar buiten te gaan. Nog wat nagenieten van de nazomer. Binnen klinkt de muziek steeds luider.

Herken jij dit plaatje? Houd je ook van sociaal contact, maar niet van boven de muziek uit te moeten schreeuwen om je verstaanbaar te maken? “De muziek is mooi”, hoor ik verschillende mensen zeggen, “maar ze staat wat te luid’. Iemand gaat het melden, maar de decibels blijven hoog. Ik houd van  feestjes en goed gezelschap. Ik heb oordopjes bij, maar steek ze niet in, omdat ik niet ‘onnozel’ wil doen. Ik hoor er graag bij, maar met te luide muziek kom ik wel in een negatieve stemming. 
Een paar mensen vertrekken en ik volg uiteindelijk. Geen radio aan in mijn deelwagen en ook geen gps. Ik geniet van de stilte… Door de overprikkeling geraak ik ‘s avonds moeilijk in slaap.

Word ik oud? Ben ik té gevoelig? Kan ik me niet laten gaan? 
Een betere vraag lijkt mij: “Wat maakt dat mensen op feestjes zoveel lawaai nodig hebben?”
Kunnen ze zich anders niet ontspannen? Hebben ze dit nodig om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen? Zijn ze bang van de stilte? Of willen de muzikanten eventuele foutjes verdoezelen?”

Ik kom het niet alleen tegen op feestjes. Ook in winkels, bij de kapper, tijdens de aqua-gym, in cafés -voor mij mag er een demper op de koffiemachine en in de bioscoop. Als ik goed in mijn vel zit en het is mogelijk, vraag ik vriendelijk of het iets stiller mag. Meestal wordt dat door de omstanders  positief onthaald. Iemand moet het toch zeggen. Ik wil graag kunnen kiezen voor lawaai of rust. Ik krijg niet graag iets opgedrongen.

Welk geluid is echt schadelijk voor onze oren en kan lijden tot gehoorverlies of zelfs tinnitus? (fluitende, suizende of piepende geluiden, 1 op 6 personen heeft er last van!) Alle geluiden onder de 80 decibel (dB) zouden veilig zijn. 80 dB staat o.a. voor een drukke weg met auto’s, een wekker, een  voorbijrazende trein, een drukke klas. Geluiden boven de 80 dB kunnen schadelijk zijn naargelang de duur dat je eraan blootgesteld wordt. Als je bv. begint te juichen, te schreeuwen en te gillen, produceer je 90 dB! 
Geluiden van 120 dB kunnen je gehoor direct beschadigen. En al gaan we als ouderen allicht minder of niet meer naar fuiven of rockconcerten, een loeiende sirene staat ook voor 120 dB.

Jammer genoeg bestaan er nog geen behandelingen tegen gehoorschade. En als we ouder worden krijgen we te maken met een natuurlijke slijtage van de haarcellen in het binnenoor. Hier valt niets tegen te doen. Gun je oren rust! Trek het bos in. Vitamine B3 is essentieel voor een gezonde werking  van het zenuwstelsel, maar het is ook goed voor je gehoorzenuwen.

Naast de duur en de sterkte bepalen ook de toonhoogte en je persoonlijke gevoeligheid hoe schadelijk geluid is. Ik denk niet dat het alleen hoog-gevoelige mensen zijn die last hebben van lawaai. 

Er is ook goed nieuws. Op een Nederlandse site lees ik dat er in woonzorgcentra onderzoek wordt gedaan naar geluidsoverlast. Men plaatst er wand- of plafondpanelen om de akoestiek te verbeteren. Dat is hoopgevend, ik kan immers weglopen van het lawaai. Maar eens je bent opgenomen in een  ziekenhuis of woonzorgcentrum, heb je die mogelijkheid niet meer. Misschien is het goed dat we zelf onze verantwoordelijkheid opnemen in het milderen van geluidsoverlast. En dat we ons ook niet teveel ergeren als er wat meer lawaai is dan ons lief is…

Danielle Croonen