Groen kiest resoluut voor een wijkgericht ouderenbeleid.

In huis Perrekes bewijst Carla Molenberghs al 30 jaar dat er in een huiselijke sfeer zorgzame omgang met oudere dementerenden mogelijk is. In drie rijhuizen in Geel vangt ze 48 dementerende ouderen op. Die ouderen leven niet in een voorziening met lange gangen en een centrale eetplaats, ze wonen in een huis met een tuin. De flodderpoes, de kanariepiet zijn allemaal welkom in Huis Perrekes. Met de hulp van het personeel koken de bewoners hun eigen potje. Ze draaien zelf hun frikadellen en die vallen al eens op de grond. Goed koken nadien helpt voldoende om veilig op te eten. In elk huis werkt een muziektherapeut en bewoners die willen, kunnen meezingen in het koor de Betties.  In 2011 trad het koor zelfs op in het Sportpaleis. Carla werkt veel samen met de nabije kleuterschool, de muziekschool. Ze gebruiken het zaaltje van Huis Perrekes en zorgen zo voor leven in huis. Carla krijgt veel waardering van de bewoners en hun familie. Journalisten en onderzoekers uit binnen en buitenland zijn vol lof. Mensen wachten om in Huis Perrekes te kunnen wonen.

Ondertussen investeert de overheid verder in dure grootschalige woonzorgvoorzieningen, waar ouderen vooral geconfronteerd worden met wat niet meer kan, niet meer mag.

Het kan anders!

Daarom kiest Groen resoluut voor een wijkgericht ouderenbeleid. Naast diensten voor hulp aan huis zal het weldra ook nodig zijn om dementerende ouderen dag en nachtopvang te bieden. Dit kan in de wijk, in een huis in de rij, waar ouderen beschut wonen en op hun eigen tempo afscheid nemen. Carla Molenberghs wijst ons met Huis Perrekes de weg. (1)

Mieke Vogels

(1) De jonge cineaste Griet Teck maakte in 2014 de mooie documentaire 'Feel my love' over het leven in Huis Perrekes.

filmpje