Nieuwsbrief 4 juni 2020

Beste vrienden,

Ondertussen zijn we juni binnen gefietst. Mei was zonnig en droog, heel droog. We waren met zijn allen in de ban van wie wat wanneer opnieuw zou mogen na de corona-lockdown van half maart.

Niet altijd een even fraai verhaal, waarbij soms pijnlijk duidelijk werd dat wie het hardste roept, het gelijk aan zijn kant krijgt.

We kunnen stilaan spreken van een corona-saga, waarbij elke dag nieuwe waarheden gelden. Kinderen zijn de verspreiders van het virus maar dan toch weer niet, de bubbel-theorie wordt dan weer strikt, dan weer soepeler toegepast…

Waar ondertussen iedereen het over eens is, we zijn nog niet snel verlost van dit beestje en allicht komt er dit najaar een nieuwe opstoot en nieuwe maatregelen.

Ons congres Biodiversiteit van 13,14,15 november 2020 in Genk moest het eindpunt worden van twee jaar werken rond biodiversiteit en zou samenvallen met de COP-conferentie in China.

Na rijp beraad en de voortdurende berichten over een tweede coronadoorbraak in het najaar verschuiven we het biodiversiteitscongres naar 28,29,30 mei 2021 op dezelfde locatie, De Kattevennen in Genk.

Maar we laten het najaar niet zo maar aan ons voorbij gaan. Momenteel worden overbruggingsmaatregelen goedgekeurd om de bedrijven tot eind augustus door deze crisis te helpen. De gevolgen van corona op sociaal-economisch en mentaal vlak zullen pas in het najaar duidelijk zijn.

Op dat moment zullen de echte keuzes moeten gemaakt worden. GroenPlus wil mee wegen om samen met Groen, de andere progressieve partijen en het middenveld de beleidsmakers de juiste keuzes te laten maken. Met die juiste keuzes wordt het morgen eerlijker en gezonder voor iedereen, ook voor ouderen en de zwakkeren in onze samenleving!

Discussieer mee over onze 10 voorstellen voor eerlijker en gezonder na Corona, geef jouw commentaar en discussieer mee.

Ook de voorbije periode mochten we weer heel wat reacties van jullie ontvangen. We bundelen ze onder de volgende hoofdstukjes:

• De uitstap uit de lockdown
• De impact van corona op ons samen leven
• Het pleidooi voor een menswaardige ouderenzorg
• De zomer van 2020 in eigen land
• De wereld draait door
• De wereld draait door, ook bij GroenPlus
• Eerlijker en gezonder na corona

Heel wat middenveldorganisaties denken mee na over hoe het eerlijker en gezonder kan na corona. Sommige organisaties, zoals bv. TreinTramBus, organiseren een petitie om niet de luchtvaart maar wel de trein, de tram en de bus te steunen. Lees hierna hoe je hun eisen kan ondersteunen.

Zoals altijd zijn jouw reacties, suggesties, verhalen meer dan welkom.

[email protected]

Als we onderdelen gebruiken van jouw verhaal of artikel, dan vind je de volledige tekst op de website via een rechtstreekse link

Met dank aan alle auteurs en het bestuur, die deze nieuwsbrief mogelijk maakten.

Mieke Vogels
Voorzitter GroenPlus

De uitstap uit de lockdown

Ivo Thys schrijft vanuit zijn kot in Limburg verstandige klap:

Drie groepen zijn niet uit het nieuws te slaan in deze coronatijd. De experten ( Sciensano en de GEES) omdat ze …hun goed voorbereide adviezen bezorgen aan de politici in de Veiligheidsraad die op hun verantwoordelijkheid beslissen welke maatregelen op welk moment worden genomen en/of versoepeld. Daarna worden de beslissingen door de media via hun kanalen overgemaakt aan de burger. Hiervan zal het afhangen of deze burger gemotiveerd blijft om zich aan de afgesproken regels te houden om een tweede pandemie te voorkomen. In volgorde gaat het theoretisch dus over een duidelijke afbakening tussen advies, besluit en communicatie.

Als die drie groepen zich zouden houden aan deze volgorde, dan was dat voor de bevolking heel duidelijk. Sommige groepen – vooral de twee laatste – spreken echter bijna dagelijks voor hun beurt en dan krijgen we chaos. Met het gevolg dat de meesten onder ons niet meer weten wat nu precies is afgesproken en aanbevolen. Gevolg : Coronamoeheid.

…

Dat politici voor hun bevoegdheden vooraf meedenken over de te nemen maatregelen, kan hen niet kwalijk worden genomen, maar niet voor de camera’s. Maar wat zien we? Zelfs voordat de Veiligheidsraad een beslissing heeft genomen, suggereren ze reeds dat sommige maatregelen zullen ingaan op die of die datum. De burgemeesters van de kust en onze minister van onderwijs zijn hierin de kampioenen…. een niet te controleren profileringsdrang die meestal als een boemerang werkt.

lees hier meer

Ivo heeft absoluut gelijk: de profileringsdrang van minister Weyts is aanstootgevend. Ouders, leerkrachten en kinderen worden van hot naar her geslagen. De minister maakt iedereen blij, hij heeft het toch maar geregeld dat alle leerlingen weer naar school mogen maar…het blijven  wel de directies, die de veiligheid in hun school moeten garanderen. In sommige scholen zullen kinderen drie dagen naar school kunnen, in andere twee halve dagen….een ongelofelijke puzzel  én voor de leerkrachten én voor de ouders.

Maar er zat ook van meetaf aan een systeemfout in de zogenaamde GEES .

Virologen hebben één finaliteit, de pandemie indijken en hiervoor desnoods draconische maatregelen nemen. De lockdown was onvermijdbaar en terecht, maar de ‘uitstap’ was minder duidelijk.

De economie laat zich niet lang domineren door de gezondheid en de druk op experts en politici groeide om na de bedrijven ook de winkels… weer te laten openen.

Ik heb alvast geleerd dat er veel sectorwoordvoerders zijn. Zelfs de woordvoerder van de sauna’s en massagesalons kreeg ruim aandacht in het journaal, om te eisen dat ook zij weer zouden open mogen in het belang van de economie en de tewerkstelling natuurlijk.

Moesten er van bij de start psychologen en sociologen mee in de GEES hebben gezeten, er zou veel meer aandacht geweest zijn voor het feit dat de mens een sociaal wezen is, dat familiale en vriendenrelaties even belangrijk zijn als eten en drinken, dat grootouders zich niet zo maar laten scheiden van hun kleinkinderen…dat kinderen moeten kunnen ravotten en met hun vrienden spelen…

Op 13 mei publiceerden 112 kinderpsychiaters, psychologen, huisartsen, pediaters, sociaal werkers, kinesisten, (ortho)pedagogen en wetenschappers een open brief :

“Wij zien de eerste alarmsignalen in onze (digitale) wachtkamers en op het terrein. De psychische, sociale en fysieke gevolgen van lockdown-light op kinderen en jongeren beginnen zich te tonen. Vrijdag mogen de eerste leerlingen terug naar school. Wij hopen dat daarna alle kinderen dit schooljaar terug naar hun vertrouwde schoolomgeving kunnen. Want scholen vervullen naast onderwijs ook een belangrijke eerstelijns zorg- en signaalfunctie. Vooral voor kinderen en jongeren in kwetsbare thuissituaties is het belangrijk dat dit zorgsysteem snel terug opgestart en versterkt wordt. Enkel op deze manier zullen we de vele – nu nog onzichtbare maatschappelijke – gevolgen het hoofd kunnen bieden.

Lees hier meer

Wie helemaal geen stem heeft zijn de bewoners van een voorziening. Woonzorgvoorzieningen, maar ook  voorzieningen voor jongeren, voor mensen met een handicap, voor gevangenen gingen meteen op slot voor elk bezoek, elk sociaal contact.

Sinds vorige week mogen woonzorgcentra opnieuw bezoek toelaten onder voorwaarden, en welke?

Mie Willemse stuurt de getuigenis van een bewoonster van het Prinsenhof in Rijkevorsel door:

Negen en halve week leefden we de maatregelen, die ons opgelegd werden, strikt na. Negen en halve week geen bezoek én geen voet buiten dit domein.

In de opvoeding die ik thuis kreeg moest er geluisterd worden. Dus ook hier volgde ik de maatregelen strikt op. Ik was vaak verdrietig en voelde meer dan eens een grote onmacht voor het verdriet van anderen

…

Maar GENOEG IS GENOEG!

Ik kan niet meer! Wij kunnen niet meer!

Ik pleit dan ook echt voor een beetje meer vrijheid, voor bezoek op een menswaardige manier. En niet zoals de mensen van de Veiligheidsraad het ons opleggen. Want de versoepelingsmaatregelen voor bezoek dat zou worden toegelaten, wat een flop! Voor mensen die echt denken dat dit een verbetering is, laat jullie aub niets wijsmaken.

Mensen van de Veiligheidsraad, zouden jullie graag negen en halve week niet buiten komen en bezoek ontvangen in een ruimte met plexiglas en met iemand die erbij staat om te controleren of er zeker geen lichamelijk contact is? Probeer dit aub eerst zelf voor je dit aan anderen oplegt. Voel zelf hoe je hier psychologisch aan ten onder gaat! Ik wil met plezier al die tijd aan jullie gesloten raam komen waaien!

Dan heb ik het niet alleen over woonzorgcentra en assistentiewoningen, waar ouderen zitten en ook ik, als 48-jarige vrouw door mijn lichamelijke handicap. Maar dan spreek ik ook over alle

zorginstellingen waar jong en oud met lichamelijke en of mentale beperking zitten. Voor ouders die de keuze moesten maken hun kind met beperkingen al die tijd zonder enige hulp thuis houden of al die weken niet zien. Tenzij van op een afstand. Schamen jullie je dan echt niet!

Lees hier meer

Hoe is het zo ver kunnen komen ?

Willen we in de woonzorgcentra onze zorgbehoevende ouderen zo hun laatste levensjaren laten beleven ?

De geneeskunde heeft ervoor gezorgd dat we  steeds ouder worden.

Zelfs als we zwaar zorgbehoevend zijn en 24 uur per dag hulp en toezicht behoeven, dan nog primeert de drang om mensen vooral niet  dood te laten gaan.  We nemen draconische maatregelen om onze ouderen te isoleren van alle besmettingsgevaar  en vervangen warme menselijke contacten, tot wuiven achter het raam of een gesprek van 30 minuten onder toezicht.

Steeds meer lezen we dat we nog een lange periode met corona zullen moeten leven. Ouderen verblijven gemiddeld 1,5 jaar in een woonzorgcentrum. De kans dat ze hun familieleden nog ooit zullen kunnen knuffelen, wordt steeds kleiner.

Laat de bewoner van het woonzorgcentrum samen met zijn familie zelf beslissen of hij bezoek wenst van zijn kinderen en kleinkinderen.

Waarom maakt het bezoek van de familie, het risico op corona zo veel groter ? Dagelijks komen tientallen personeelsleden werken in het WZC. Die gaan ’s avonds naar hun bubbel om die de volgende dag weer terug te vermengen met de bewoners van het woonzorgcentrum. De vele sterfgevallen in de WZC de voorbije weken waren alvast niet het gevolg van het bezoek van de familie, want die mochten er al die tijd niet in!

De impact van Corona op ons samen leven

In de vorige nieuwsbrief  hadden we het reeds over het feit dat de aanpak van deze coronacrisis de intergenerationele solidariteit ondergraaft, meer zelfs generaties tegen elkaar opzet.

GroenPlus  protesteerde tegen  de absurde regeling dat grootouders opnieuw hun kleinkinderen mogen opvangen als…ze jonger zijn dan 65.

Ook de Vlaamse Ouderenraad  zegt in een persmededeling: 

De Vlaamse Ouderenraad klaagt het discriminerende karakter van de maatregel aan, en waarschuwt voor het mogelijke precedent.

Er is immers onvoldoende aangetoond dat een grootouder van 65 jaar significant meer risico loopt dan een grootouder van 64 jaar. Een grote groep grootouders van 65 jaar en ouder wordt daardoor disproportioneel benadeeld. Dit terwijl hetzelfde doel ook bereikt kan worden met richtlijnen die meer toegespitst zijn op ouderen met onderliggende gezondheidsproblemen. Voor de Vlaamse Ouderenraad komt de richtlijn dan ook duidelijk neer op leeftijdsdiscriminatie.
De situatie is ook absurd voor alle jonge grootouders, die de komende weken 65 jaar worden en in goede gezondheid verkeren. “Moeten zij zich nu halsoverkop naar hun kleinkinderen haasten, omdat ze na hun verjaardag plots in levensgevaar zijn en niet langer voor de kleinkinderen mogen zorgen?”, vraagt de organisatie zich af. “Dat is toch te gek voor woorden?”

Lees hier meer

De Vlaamse Ouderenraad wijst er op dat grootouders van 65 jaar en ouder deze leeftijdsdiscriminatie kunnen melden bij Unia.

Dat kan via het gratis nummer 0800 12 800 of online via de website van Unia.

DOEN !

In het E-magazine sociaal.net van 25 mei, vinden we een interessante bijdrage van twee docenten Veerle Baert en Daan Duppen over ‘Ageism’

‘Ageism’ (er bestaat nog geen Nederlandse term voor) is een sociale constructie die de ouderen systematisch op een stereotype en negatieve manier portretteert. Vaak verwijst ageism naar leeftijdsdiscriminatie. Maar het gaat ook over het stereotype denken en de vooroordelen over een bepaalde leeftijdsgroep

Voorbeelden van discrimineren op basis van leeftijd: een oudere sollicitant wordt niet aangeworven wegens een hogere loonkost of een 70-plusser krijgt geen kredietkaart toegewezen.

Voorbeelden van stereotypes: ouderen zijn zwak, hebben grijs haar of zijn passief.

Een vooroordeel waar ouderen mee te maken krijgen: ze hebben zeeën van tijd. Daarom zouden ze niet op zaterdag naar de winkel moeten gaan, wanneer de werkende mens zijn boodschappen doet.

Ageism zet ouderen neer als groep die aan het beeld van algemene en collectieve aftakeling voldoet. Deze stereotype beeldvorming krijgen we als kind met de paplepel ingegoten.

Vraag aan een willekeurig persoon om een vrouw van 70 te tekenen en de kans is groot dat je een tekening krijgt die een voorovergebogen vrouw voorstelt met grijs haar, een haardot, een wandelstok en een bril.

Dé oudere bestaat echter niet. Doorheen de levensloop doorloopt ieder van ons een eigen parcours, dat elk individu uniek maakt.

Ageism bestrijden houdt in dat we onze manier, waarop we naar verouderen kijken, veranderen en ons gedrag daar ook op afstemmen. Ervaringen met bestrijden van seksisme en racisme tonen aan dat dat lukt, langzaam maar zeker.

Age Platform Europe strijdt onder de hashtag #AgeingEqual. De campagne wordt mee ondersteund door de Vlaamse Ouderenraad. En ook binnen de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties kreeg ageism een plaats onder doelstelling 16.

Maar de manier waarop ouderen in de coronacrisis behandeld worden, toont aan dat bewustzijnscampagnes niet volstaan.

Lees hier meer

De vakgroep Belgian Ageing Studies (VUB) voert samen met de HoGent een onderzoek naar “Ouderen en Corona”, m.n. naar de beleving door thuiswonende ouderen.

Je vindt de vragenlijst via http://tiny.cc/COVID_BE60

Laat ons deze massaal mee invullen, en zo een beetje meer stem krijgen in deze barre tijden.

Pleidooi voor een menswaardige ouderenzorg.

De wijze waarop de post- corona-bezoekregeling georganiseerd wordt in onze woonzorgcentra maakt duidelijk hoe slecht we bezig zijn met de zorg voor onze kwetsbare ouderen. Ook de brief die Mie Willemse aan Wouter Beke schreef illustreert dit pijnlijk.

Mag ik U vragen om de inrichting van woonzorgcentra in de toekomst aan te passen aan de noden van de bewoners en meer inspraak te verlenen aan bewoners ?

 Mijn ouders, (91 en 93 jaar) woonden een 10-tal jaren samen gelukkig in een serviceflat in Prinsenhof in hun eigen dorp Rijkevorsel.

Eind december is mijn vader opgenomen geweest in de kliniek, overgeplaatst voor kort verblijf naar een zorgcentrum voor dementerenden, waar de diagnose “alzheimer” is vastgesteld.

Van daaruit moest hij weer overgeplaatst worden naar een woonzorgcentrum.  In het Prinsenhof mocht hij niet binnen omdat de KATschaal dat niet toeliet.

Gelukkig hebben we juist voor de lockdown elders een plaats voor hem gevonden.  Ter Bleeke in Malle, waar wij zéér tevreden over zijn.

Maar noodgedwongen moeten mijn ouders nu wel gescheiden leven – en dit is hartverscheurend !

Kunnen woonzorgcentra niet zo ingericht worden dat koppels, die al meer dan 50 à 60 jaar getrouwd zijn, er toch samen kunnen verblijven ?

En kom nu niet af met “Het moet betaalbaar zijn” – nu betalen wij ook dubbel verblijf hé : de kosten voor de serviceflat voor mijn moeder en het verblijf van mijn vader.

Laten we alvast de juiste conclusies trekken uit deze coronacrisis, stop met de bouw van grootschalige woonzorgcentra en start eindelijk met buurtgebonden opvang.

Nabije zorg laat mensen oud worden in hun eigen buurt en  zorgt voor een nauwe relatie tussen de zorgvrager en de zorgverlener. Wanneer de zorgbehoefte te groot wordt en er permanente zorg en toezicht nodig is, worden mensen opgevangen in kleinschalige zorghuizen in dezelfde buurt.

Deze kleinschalige opvang  houdt ouderen in hun waardigheid en maakt hen minder vatbaar voor grootschalige virusuitbraken.

Johan Truyers, Adjunct algemeen directeur OKRA onderschrijft in grote mate deze stelling.

Het gestuntel binnen en tussen de beleidsniveaus maakt duidelijk zichtbaar dat deze sector bij hen onvoldoende gekend is. De sector vertoont al jaren structurele zwaktes die vandaag een hoge tol eisen bij bewoners, families en medewerkers (zowel professionele en vrijwillige).  

…

De doorsnee organisatie van een woonzorgcentrum is daardoor steeds meer een ‘industrieel’ gegeven geworden. Het lijkt op een ziekenhuis dat van bovenaf gestuurd wordt. Alle dagelijkse handelingen zijn ingepland en ieder heeft zijn specifieke opdracht. Je kan aan de kleur van het uniform zien wie, wat, wanneer mag of moet doen. Ook de tijdsbesteding is ‘mechanisch’ georganiseerd. Alles moet wijken voor dit model.

Zo vraagt, terwijl ik dit aan het schrijven ben, de Vlaamse regering aan de Vlaamse Raad Welzijn, Volksgezondheid, Gezin een spoedadvies inzake de ‘flexibilisering’ van het personeelskader in o.a. de woonzorgcentra. Indien dat goedgekeurd wordt, mogen woonzorgcentra 50 % van het vereiste aantal verpleegkundigen vervangen door mensen met een ander (lees: lager) diploma. Bovendien mag daarvoor een beroep gedaan worden op externe zelfstandige verpleegkundigen en op zogenaamde ‘project sourcing’. Externe bureaus worden dan aangesproken om medewerkers en/of specialisten in te schakelen.

Nu probeert de Vlaamse regering het bij hoogdringendheid door te drukken, zonder overleg tussen de sociale partners, met als doel het een permanent karakter te geven, ook na de coronacrisis. Vanuit het oogpunt van de bewoner is het belang van het creëren van een warme en vertrouwde woonomgeving – een thuisgevoel – essentieel. De flexibele inschakeling van externe krachten staat hier haaks op. Het gaat immers om mensen die niet vertrouwd zijn met de bewoner, noch met de ruimere organisatie. De vertrouwensband die nodig is voor intieme verzorging, voor gevoelige gesprekken rond vroegtijdige zorgplanning, een vertrouwd gezicht op levenseindemomenten... ontbreekt daarbij volledig. Aan de relationele dimensie voor de bewoner wordt volledig voorbij gegaan.

…

JA, ER IS EEN ALTERNATIEF!

De bewoners en de familieleden moeten de aansturing geven, niet de top van de (koepel)organisatie. De zorgverlening moet vertrekken van medezeggen- schap, inspraak en dialoog met de bewoners en familieleden en dit vanaf de opname. Het ‘Tubbemodel’ kan hier als voorbeeld dienen.4 Maar dit model binnenbrengen in een ‘industrieel’ uitgebouwd zorgbedrijf heeft weinig zin. Het zal veel kleinschaliger moeten, waar mensen die verzorgd worden zich echt thuis voelen, zich behandeld voelen als mens en niet als de zoveelste in de rij. Het commercieel-industrieel denken zal plaats moeten maken voor nabijheid, luisterbereidheid, menselijkheid, echte kwaliteit van leven... Niet de gezondheidssituatie van de bewoner, maar de mens achter de bewoner moet de vertrekbasis worden. Hun veerkracht, hun levensgeschiedenis en wat hun leven betekenisvol maakt moet het uitgangspunt worden van de zorg- en hulpverlening in de woonzorgcentra.

Lees hier meer

Vorige week besliste het Vlaams Parlement om een ‘themacommissie’ Corona op te richten. Bedoeling is lessen te trekken uit deze crisis. Hopelijk beperkt de commissie zich niet tot de gebrekkige verdeling van mondmaskers…

Groen-fractieleider Björn Roszka wordt voorzitter van deze commissie. We hebben er alle vertrouwen in dat hij onze voorstellen zal verdedigen.

Vinden jullie ‘staycation’ ook zo’n verschrikkelijke term ?

Zeg toch gewoon:

De zomer van 2020 in eigen land?

Lieve Parmentier (van GroenPlus Oost-Vlaanderen) las in de weekendkrant dat er in België maar 400 000 overnachtingsplaatsen zijn voor 11 miljoen Belgen, die op vakantie willen. Daarom stelde ze op Radio 1 voor:

Waarom niet met HUISRUIL?

In de jaren ‘80 en ‘90 heeft ze acht maal haar huis geruild voor een vakantie in de woning van iemand anders. Het is een vorm van duurzaam toerisme en deeleconomie. En bovendien echt goedkoop.

Wie in de stad woont, kijkt misschien uit naar een verblijf op het platteland. Of in een andere stad.

Op basis van wederzijds vertrouwen weet je dat je ruilpartner evenveel respect heeft voor je huis en je spullen als omgekeerd.

In ons land is Taxistop één van de bekendste organisaties die bemiddelt voor huisruil. Taxistop werkt hiervoor samen met Homelink, een internationale huisruilorganisatie op niet-commerciële basis die actief is in 25 landen. Meer info: http://www.taxistop.be/1/huisruil/ en 070 222292 of https://homelink.org/nl/how-to-make-sucessful-house-exchange

Intervac is een andere huisruilbemiddelaar die wereldwijd actief is. Deze organisatie is ook in België vertegenwoordigd. Info: www.intervac.be/nl/

Geniet er van !

De wereld draait door:

De media in ons land blijven gedomineerd door de huis-, tuin- en keukenproblemen van de uitstap uit Corona. Jan Jambon wordt allicht de patroonheilige van de tweede verblijvers…

Wat de coronarealiteit betekent in de rest van de wereld, daar horen of zien we weinig van.

Kris Fierens, onze GroenPlus internationale ‘correspondent’, kreeg twee mails van vrienden, één uit Kongo, één uit Brazilië.  

RDC (Lubumbashi). Jules schrijft: Het is niet te doen. We zitten in de miserie.  We moeten binnen blijven en daardoor zijn er heel wat jonge bendes die inbraken plegen.  Er wordt geplunderd in de winkels. Er wordt geschoten in de volkswijken. We willen gaan werken maar mogen niet. We hebben geen geld meer.  Als we mogen kiezen tussen corona en de toestand nu, dan kiezen we voor corona. We hebben al zoveel overleefd. 

In Brazilië nemen de mensen zelf de touwtjes in de handen en wachten niet op de overheid. In de Favelas van Rio zijn het vrijwilligers onder de bewoners, die de straten en huizen onderspuiten met ontsmettingsmiddel. Ze verzamelen geld in de wijk, kopen maskers, kleding en spuitmateriaal in China en gaan aan de slag. Dat het ontsmettingsmiddel ook vergif is voor de mens, nemen ze er maar bij.  Dat is pas op lange termijn zichtbaar.  In het Amazonegebied zijn de native-bewoners erg bedreigd.  Overheid en Bolsonaro vinden dat niet zo erg. Dan komen de gronden van de indianenreservaten eindelijk vrij.  Vindingrijk zijn mensen ook (concept vanuit Venezuela);  hospitaalbedden in karton. Ze kunnen tot 150 kg verdragen, zijn afwasbaar en gaan zo’n 6 maanden mee.  Luguber detail:  het kartonnen bed, kan ook gebruikt worden als doodskist mocht de patiënt overlijden. Want het maken van doodskisten is te duur en er zijn te veel dode mensen. Deze kost slechts 85 dollar. 

Vorige week lanceerde 11.11.11 samen met verschillende middenveldorganisaties een boodschap van Internationale Solidariteit. Intussen ondertekenden al bijna 100 middenveldorganisaties en meer dan 90 4^de Pijlers en andere initiatieven het statement ‘Een virus kent geen grenzen, solidariteit gelukkig ook niet’. Het statement en de ondertekenaars kan je vinden op www.solidariteitkentgeengrenzen.be

GroenPlus ondertekende mee deze internationale boodschap van solidariteit. lees meer

Zaterdag vergaderden de partijen, die de volmachten steunen dus ook Groen, over sociaal-economische maatregelen om bedrijven ook de volgende moeilijke maanden te laten overleven.

De reporter ter plaatse had het ook over het feit dat er een éénmalige premie zou komen voor leefloontrekkers. Misschien het gevolg van het Belgian Anti-Poverty Network dat we ook mee ondersteunden. Hun concrete eisen:

• Het ​toekennen van een directe, maandelijkse, financiële steun aan financieel kwetsbare huishoudens   vanuit het federale beleidsniveau, en dit op basis van vertrouwen. Deze Covid-toelage is vandaag  cruciaal, net zoals het versterken van de sociale zekerheid en het verhogen van de sociale minima tot  boven de armoedegrens op langere termijn. 
• Het ​plannen van de exit-strategie samen met de actoren die kwetsbare bevolkingsgroepen vertegenwoordigen en ondersteunen​, in samenspraak met de regionale entiteiten (zoals dit reeds  gebeurt voor onderwijs, crèches, kinderopvang en sport).

Helaas, over dit  minimale voorstel –een éénmalige premie- werd net als over de andere voorstellen, geen akkoord bereikt. Een sociale exit uit de crisis is niet vanzelfsprekend, druk blijft nodig !

Post-corona heeft ook een aantal perverse gevolgen die de meest kwetsbaren treffen. Ingrid Pira schrijft:

“Vermijd het openbaar vervoer, verplaats jullie zoveel mogelijk met auto, fiets of te voet”. Dit bericht van onze Corona-woordvoerders was eigenlijk heel ongelukkig. Mensen worden bang gemaakt om het openbaar vervoer te nemen. De auto verschijnt plots als een veilige virusvrije bubbel en tram of bus als een onveilige haard vol virussen. Volledig onterecht natuurlijk. Trouwens : als er zoveel (media)- aandacht gaat naar veilig winkelen op smalle voetpaden en in kleine winkels, waarom was er dan niet diezelfde aandacht om veilig het openbaar vervoer te gebruiken ? De cirkel is rond. Voor Corona was er protest tegen tweederangs-behandeling van het openbaar vervoer en na  Corona is dat niet anders.

Nefast voor kwetsbare groepen, ouderen, schoolgaande kinderen

Tram en bus zijn voor vele mensen niet zomaar één van de vervoersmiddelen, voor velen zijn tram en bus het énige vervoersmiddel. Mensen die geen auto of fiets hebben of niet (meer) met auto of fiets kunnen rijden zijn dan de klos. Arme mensen, senioren, poetsvrouwen die met de bus van de éne post naar de andere rijden, schoolkinderen, ouders met kleine kindjes in buggy’s… voor hen dreigt vervoersarmoede als het openbaar vervoer het laat afweten. En dan hebben we het nog niet over de mensen die bewust kiezen voor openbaar vervoer, bewust in de stad gaan wonen, bewust geen auto kopen…

Onderteken mee de oproep van verschillende milieuorganisaties aan de federale en Vlaamse overheden om éérst het openbaar vervoer te steunen en niet eerst de luchtvaartmaatschappijen  http://www.treintrambus.be/actueel/persberichten/2828-geen-staatssteun-voor-de-luchtvaart-zonder-voorwaarden.html

Lees hier meer

In het hemelvaartweekend werden we nog eens getrakteerd op een opiniepeiling van VRT en De Standaard, één van de conclusies: ‘Mensen vinden gezondheid het belangrijkste thema, klimaat is helemaal naar de achtergrond verdwenen , concludeerde de journalist van dienst, alsof daarmee meteen ook het klimaatprobleem was opgelost.

Het toont vooral aan hoe relatief dergelijke opiniepeilingen zijn. Nog in hetzelfde weekend kwam er geen water meer uit de kraan in de regio van Overijse, het gevolg van de lange droge periode dit voorjaar. Lange periodes van droogte in ons land zijn het gevolg van de klimaatopwarming . Dat er geen water uit de kraan komt heeft te maken met het non-beleid in Vlaanderen: gebrek aan waterbuffering, de betonnering en snelle afvoer van regenwater richting riolering en zee…

Robert Claes (natuurgids uit  De Panne) stuurt ons een artikel uit EOS dat wijst op het groeiend probleem van het oppompen van grondwater in deze droge periodes.

Als we de droogte effectief willen tegengaan, moeten we iets doen aan de illegale winning.

Wie als particulier een grondwaterput wil boren, moet dat enkel melden. In 2018, het laatste jaar waarvoor cijfers beschikbaar zijn, waren er 57.000 putten gemeld, ongeveer 3.000 meer dan in 2014. Hoeveel putten er écht zijn, is onduidelijk. Ze worden niet allemaal gemeld. 

Voor de grotere volumes, die bedrij­ven en landbouwers oppompen, is wel een vergunning nodig. Toezichthouders en experts bij de Vlaamse Milieumaatschappij schatten op basis van ervaring en controles op het terrein dat er 10 à 20 procent illegale winningen zijn. Het gaat dan zowel om illegale putten als om vergunde putten, waaruit meer wordt opgepompt dan is toegestaan.

‘De handhaving optimaliseren’ is een van de acties in het Actieplan Droogte en Wateroverlast van de Vlaamse overheid. Betere controle is in de eerste plaats een kwestie van mankracht. Van 2005 tot en met 2016 kregen 502 van de ruim 18.000 grondwaterwinners controleurs over de vloer. Het percentage (landbouw)bedrijven, dat daarbij op illegale winningen wordt betrapt, schommelt van jaar tot jaar, van minder dan 10 tot meer dan 30 procent.

Niet alleen de illegale, ook de legale grondwaterwinning vormt een probleem. Volgens bioloog JAN STAES (UAntwerpen) wordt de impact van grondwaterwinningen systematisch onderschat. ‘Je kan geen miljoenen kubieke meter water oppompen en verwachten dat er geen algemene grondwaterpeildaling is. Daar komt nog bij dat er vaak meer opgepompt wordt bij droogte, als de natuur het al moeilijk heeft. De huidige situatie is onhoudbaar.’

lees hier meer

De wereld draait door, ook bij GroenPlus

Noodgedwongen hebben we de voorbije weken een aantal meerdaagse activiteiten geschrapt wegens corona.

Maar uitstel is geen afstel!

Noteer alvast volgende afspraken in je agenda van 2021:

• Le Nord en transition, een driedaagse studiereis naar het Franse Nord- Pas de Calais, wordt verplaatst van april 2020 naar begin juli 2021
• De vierdaagse fietstocht door het Antwerpse Rivierenland, voorzien voor augustus dit jaar, wordt verplaatst naar dezelfde datum volgend jaar 5-9 augustus 2021.
• Met GroenPlus naar Kopenhagen en Aarhus wordt van september 2020 verplaatst naar 19-24 april 2021.

Wie al inschreef voor één van deze reizen krijgt een bericht via de verantwoordelijken. Wie al een voorschot betaalde kan dit of terug vragen, of laten staan voor dezelfde activiteit van volgend jaar en blijft dan automatisch ingeschreven.

Eerlijker en gezonder na corona

En ja, ons biodiversiteitscongres blijft meer dan ooit actueel !

Laat één ding duidelijk zijn: Covid-19 is geen eenmalige tegenvaller. Het is één van de stuiptrekkingen van een systeem, dat zijn limieten overschreden heeft.En die stuiptrekkingen worden steeds krachtiger. We bevinden ons op de Titanic en de ijsberg is zichtbaar. Het zal niet helpen om enkele wet markets te sluiten. We moeten onze relatie met de natuur grondig herzien, onze plek terugvinden als onderdeel van de natuur. Laat ons de krachtdadige aanpak van de Covid-19 crisis doortrekken naar de gehele biodiversiteits- en de klimaatcrisis, en nieuwe samenlevingen bouwen gericht op sociaal- ecologische veerkracht in plaats van op competitie en consumptie. Het is hoogdringend, we spelen met vuur. (Professor Myriam Dumortier spreker op onze rondetafel Landbouw en Biodiversiteit).

De fysieke samenkomst op 13,14,15 november in Genk moest het eindpunt worden van twee jaar werken rond biodiversiteit en zou samen vallen met de COP- conferentie in China.

Na rijp beraad en de voortdurende berichten over een tweede coronadoorbraak in het najaar verschuiven we het congres naar 28,29,30 mei 2021 op dezelfde locatie, De Kattevennen in Genk.

Dit najaar hernemen we de voorbereidende activiteiten (wandelingen, colloquium, voedselfietslus…).

Wie reeds inschreef voor het congres kan zijn voorschot terug vragen, of het gewoon laten staan voor mei 2021. Meer info: [email protected]

Momenteel worden overbruggingsmaatregelen goedgekeurd om de bedrijven door deze crisis te helpen. De omvang van de gevolgen van corona op sociaal- economisch en mentaal vlak zullen pas in het najaar duidelijk zijn.

Op dat moment zullen de echte keuzes moeten gemaakt worden. GroenPlus wil mee wegen om samen met Groen, de andere progressieve partijen en het middenveld te wegen, zodat de beleidsmakers de juiste keuzes maken om het morgen eerlijker en gezonder te maken.

We formuleren onze 10 voorstellen voor eerlijker en gezonder na Corona, geef jouw commentaar en discussieer mee.

Hier vind je de 10 voorstellen

In het najaar organiseren we een evenement (coronaproef natuurlijk) om onze voorstellen naar buiten te brengen. Meer info in een volgende Nieuwsbrief.