‘Verloren Maandag’ met ‘Dikke Freddy’

Je zou hem een man van 12 stielen en 13 ongelukken kunnen noemen. Want wat is hij in zijn rijk gevulde ‘carrière’ allemaal niet geweest? Leerkracht, straathoekwerker en hulpverlener in een psychiatrisch centrum zijn er slechts drie uit een lange reeks. (*)

Maar opmerkelijk, telkens had zijn inzet te maken met een grote bekommernis, of noem het mededogen met mensen. Ten behoeve van diegenen die maatschappelijk in de klappen delen begon Erik Vlaminck als ‘Dikke Freddy’ brieven te schrijven naar personen en instanties. Mieke Vogels was –als minister- een van hen en lang nog niet de kwaadste, als je de auteur mag geloven.

De sterkte van Dikke Freddy’s brieven zit niet enkel in zijn sociaal engagement, maar evenzeer in de geestige en spitse manier waarop hij zijn aanklachten verwoordt.

Om daaraan –voor wie Vlaminck nog niet mocht kennen als auteur- wat meer ruchtbaarheid te geven, nodigde GroenPlus Antwerpen hem uit om de jaarlijkse Verloren Maandagviering in te luiden. ‘Dikke Freddy forever’ is Vlamincks signaal naar de maatschappij, een schop onder de kont tegen vervlakking en een kreet voor  mededogen, in een wereld die meer en meer draait rond het eigen ik.

Nog voor er één tand werd gezet in worstenbrood of appelbol verdwenen de 18 ‘Dikke Freddy’-boeken die Vlaminck had meegebracht als warme broodjes. Ik schafte me er eentje aan; niet enkel als steun voor Vlamincks inzet, maar mogelijk ook als inspiratie bij het eigen schrijfwerk.

‘Dikke Freddy for ever’, € 22,50, Uitgeverij Vrijdag.

(*) Erik Vlaminck is ook voorzitter van ‘PEN Vlaanderen’, auteurs in de bres voor auteurs.

Verslag en foto's: Walter Decoene