Stop de dictatuur van het draagvlak ‘Elke politicus weet wat je moet doen om het klimaatprobleem aan te pakken. Er is alleen geen enkele politicus die weet hoe hij nadien nog verkozen moet raken.’

Neen dit is geen gevleugelde uitspraak van Joke Schauvlieghe.

Het zijn de historische woorden van de minister voor leefmilieu Bruno Tobback ondertussen al weer 14 jaar geleden .

Een domme uitspraak ?

Neen gewoon een politicus die hardop zegt wat andere politici denken.

De politiek wordt geregeerd door angst om niet opnieuw verkozen te worden .

Die angst moet eruit !

Angst leidt tot immobilisme en voedt het populisme !

Een mooier voorbeeld hiervan dan het rekeningrijden is niet denkbaar.

Iedereen is overtuigd dat het rekeningrijden werkt, dat het de files doet afnemen, dat mensen twee keer nadenken en hun trip na de spits plannen… Alle politieke partijen zijn er na vele studies uit dit moeten we doen!

Tot, het Vlaams Belang op de haar eigen populistische manier het rekening rijden misbruikt en reduceert tot Weyts taks. Ook het door N-VA binnengehaalde paard van Troje, Jean- Marie Dedecker steunt als vanouds het Belang : ‘met Dedecker geen rekeningrijden, geen nieuwe taksen!’

Veel tijd was er niet nodig om de angsthazen  te laten volgen, eerst Dewever daarna de vader van het rekeningrijden zelf die met de angst in de ogen kwam zeggen dat hij dat niet door de strot van de Vlaming zou jagen want dat er geen draagvlak voor is!

De tweets van Gwendolyn volgde al snel en ook het moedige  midden van CD&V wast zijn handen in onschuld geen rekeningrijden zonder draagvlak zegt Lode Ceyssens .

Het Draagvlak !

Het magische woord is er uit: draagvlak.

Geen woord dat meer gebruikt en misbruikt wordt in de huidige politiek.

HET draagvlak ?

Het is alsof elke maatregel die een politicus neemt, ofwel slecht is voor alle kiezers ofwel  goed is voor alle kiezers.

Wie een beetje logisch nadenkt weet dat het fenomeen van de salariswagen onhoudbaar is.  Er rijden 465 388 salariswagens, 91% rijdt op diesel . Salariswagens rijden  jaarlijks twee keer zo veel kilometers dan mensen die met een eigen auto rijden.

Maar er is geen draagvlak en je kan de mensen niet zo maar loon afnemen, klinkt het bij de meeste politici. 90% van de bedrijfswagens wordt gebruikt door 20% van de werknemers die bovendien een hoog brutoloon hebben. Het hele systeem kost de overheid jaarlijks 4 miljard euro, betaald door alle belastingbetalers. Deze 4 miljard herverdelen door alle werknemers een mobiliteitsbudget te geven  getuigt niet alleen van politieke moed maar zal ook een draagvlak hebben bij de gele hesjes die roepen om een eerlijker verdeling van de rijkdom. Als politicus moet je dat oneerlijke systeem blootleggen en het vooral uitleggen om draagvlak bij iedereen te creëren.

Angst werkt verlammend, zo veel is duidelijk:. Ondanks veel plannen en steun uit verschillende partijen komt er geen rekening rijden, geen betonstop, geen afschaffing van salariswagens…het lijkt het Britse Brexit-parlement wel dat vooral weet wat het niet wil! Ondertussen ettert de ziek makende verkeerschaos verder, bange heelmeesters maken stinkende wonden.

De vraag is niet is er een draagvlak? De echte vraag  is, is er een draagvlak bij de middenklasse.

De voorbije week maakte Bart Dewever zijn zoveelste bocht. De centrale inschrijving in het onderwijs, pas vorige maand goedgekeurd in het parlement, moet weer op de schop. Ik heb honderden mails gekregen van ouders die nog liever kamperen om de school van hun keuze te krijgen, zo meldde de NVA voorzitter.

Als minister voor welzijn stelde ik een herziening voor van de tarieven voor kinderopvang,  Begin de jaren ‘2000 betaalden mensen met een laag inkomen in verhouding veel meer dan ouders met een hoog inkomen.

Als bevoegd minister herschikte ik de tarieven; wie weinig verdiende betaalde minder wie veel verdiende betaalde meer.

Een golf van protest stroomde de gewone en de elektronische mail binnen bij alle leden van de Vlaamse regering. Het punt werd opnieuw geagendeerd wegens zogenaamd gebrek aan draagvlak. Ik zette toch door.

De hogere inkomens die meer zouden gaan betalen, zitten vaak de hele dag achter hun PC en hebben de informatie en mogelijkheid om te reageren. De arbeider of cassière die morgen minder moet betalen reageert niet.

De gegoede middenklasse regeert het land, meer dan ooit te voren.

Ook de media zetten permanent de bril op van de hardwerkende -middenklas Vlaming. De tijd dat je ander nieuws las in de volksgazet dan in de Standaard is lang voorbij.

Vandaag verdringen journalisten en cameraploegen  elkaar om het mooiste beeld van  ‘de breukenvlucht’ die skiërs met gebroken ledematen terug brengt van skiverlof.

Ook het item in het avondnieuws over de ingesneeuwde vakantiegangers verdient liefst 5 minuten en bij elke lange of korte vakantie opent het nieuws met de reporter ter plaatse die vanop de luchthaven bericht over de lange wachtrijen van hardwerkende Vlamingen die op verlof vertrekken.

Wanneer stapt een reporter af bij een gezin dat zich zelfs niet één week verlof per jaar kan veroorloven ? Er zijn nochtans veel meer gezinnen die zich zelfs niet één week verlof kunnen permitteren (25%) dan gezinnen die jaarlijks op skiverlof vertrekken.

Als minister van welzijn slaagde ik er na veel onderhandelen in om voldoende middelen vrij te maken om de oppervlakte voor kamer in de rusthuizen voor ouderen te vergroten. De te kleine kamers waren al jaren bron van ergernis en protest. Op dezelfde regeringszitting werd ook een startnota goedgekeurd om de Brusselse ring eventueel te verbreden.  Het eventuele plan van Stevaert verscheen groot op de voorpagina van alle kranten en zou later nog twee keer den één halen maar is  ondertussen (gelukkig maar) nog niet gerealiseerd. Het beslist beleid voor grotere kamers verscheen  alleen in De Standaard op pagina vijf.

Journalisten zijn hardwerkende Vlamingen die dagelijks in de file staan. De idee voor een extra rijstrook  interesseert hen veel meer dan de grotere rusthuiskamer die erg ver van hun bed is. De wijziging van de tarieven voor kinderopvang was dan weer wel voorpaginanieuws.

Of neem nu Ivan De Vadder die verbolgen regeert op het standpunt van Groen om de salariswagen af te schaffen, u pakt wel mijn loon af want ik rijdt in een salariswagen. Wie verwoordt in de media het standpunt van de 80% werknemers zonder bedrijfswagen ?

Soms heb ik Heimwee naar de Volksgazet: die zou berichten over de dalende tarieven voor kinderopvang voor de kassierster bij de GB. Of zou wijzen op het mobiliteitsbudget dat nu ook wordt uitgekeerd aan de arbeider die niet tot het kader behoort.

Niemand brengt de leefwereld, de problemen van de onderste sociale laag in beeld maar misbruikt diezelfde groep wel om het zogenaamde draagvlak onderuit te halen .

Je zou voor minder een geel hesje aantrekken

Maar het wordt nog subtieler en perverser.

De blingbling-jongens van de auto-industrie overtuigen de politici om strengere uitstootnormen voor wagens uit te stellen. Ze staan voortdurend op de rem voor de verdere lancering van de electrische wagen waardoor die exclusief en dus duur blijft. De bange politicus durft niet ingaan tegen de autolobby en neemt met plezier hun argumentatie over we mogen niet te snel gaan ‘omdat de arme mensen anders niet kunnen volgen’.  Zo laag! Immers wie is het eerste slachtoffer van luchtvervuiling, wie wordt het eerste slachtoffer van de opwarming van de aarde? Precies diezelfde arme mensen. Angst leidt zo tot schuldig verzuim.. Politici schuwen het populistische leugentje om bestwil niet. Desnoods wordt een valse vijand gevonden om het gebrek aan  zogenaamd draagvlak te vergroten en het debat te vergiftigen.

Allochtonen bijvoorbeeld, zij blijven verder rijden met oude vieze auto’s en vervuilen onze stadslucht.

Ze zijn de schuld van alles.

Als Mie vuilzak trok ik avond na avond langs verenigingen en wijken om uit te leggen waarom gescheiden ophaling belangrijk is. Door de gescheiden ophaling zou  er nog meer sluikstort komen de straten nog vuiler, zeker in de buurt met veel migranten.

Een man stond recht ‘hedde gij al is gezien hoeveel honden stront hier op straat ligt? Das allemaal de schuld van die migranten . Maar mijnheer migranten hebben geen honden, meer zelfs ze zijn er bang van!

‘Gij snapt er niks van!’ Wij houden nen hond om ons veilig te voelen, moesten er geen migranten zijn, er zouden ook geen honden in de buurt zijn  en dus ook geen hondenstront !

Of nog, laatst ging ik naar de kapper. Zijn medewerker komt uit Schilde, een rijke randgemeente. Hij kloeg over het feit dat er in Schilde ‘vremde kappers’ bijkomen, hoewel er geen migranten wonen. ‘Bij jullie zullen binnenkort ook wel meer vremden komen’, zei ik hem. ‘Neen’, antwoordde hij, ‘Toch niet zo lang wij die tram tegenhouden.’ Ik: ‘Maar er rijdt toch een bus tussen Schilde en Antwerpen?’ Hij weer: ‘Vremden rijden niet met de bus. Een bus heeft maar twee deuren, en een tram vijf. Bij een controle kunnen ze veel rapper gaan lopen uit de tram dan uit een bus.’

Klinkt allemaal er grappig maar het is pervers !

Dezelfde politici die er de voorbije jaren voor zorgden dat armen, armer en rijken, rijker werden, die het wij: zij denken verder versterkten, misbruiken armoede en achterstelling om het broodnodige draagvlak voor klimaatmaatregelen zoals de verlenging van tramlijnen, onderuit te halen.

Soms wordt dan toch een draagvlak geforceerd!

Draagvlak om de pensioenleeftijd op te trekken, tot 65-67 jaar, was er niet, integendeel…

Maar plots spraken alle partijen, middenveldorganisaties, de voorzitter van de nationale bank, kortom alle gestelde lichamen met één stem en forceren ze een draagvlak, nemen ze moedige beslissingen. Dan klinkt het plots wel als het kan niet anders, dat we  aan de toekomst moeten denken. Uit een recent onderzoek bleek dat vooral bij lagere sociale klassen het draagvlak ontbreekt!

De bankencrisis van 2008 was de schuld van onverantwoorde bankiers die investeerden in luchtkastelen .Maar zie diezelfde gestelde lichamen  hebben de verantwoordelijkheid handig doorgeschoven naar de belastingbetaler.  We moeten met zijn allen, met belastinggeld dus, het systeem overeind houden…

Mocht het klimaat een bank zijn, het was al lang gered ! In zijn laatste betoog heeft de voorzitter van de nationale bank met geen woord gerept over de urgentie om klimaatmaatregelen te nemen.

Of neem nu de indexsprong die de vorige regering oplegde om onze concurrentiepositie te versterken, dat betekent toch ook loonverlies ? 

De hardste schreeuwer wint!

Na elke verkiezing reageren de partijen uit het moedige en minder moedige midden vol ongeloof over monsterscores voor populistische partijen!

Mensen hebben niet langer het gevoel dat de politiek er voor hen is. Mensen stemmen niet voor angsthazen, voor politici die voortdurend angst verkondigen maar geen enkel hoopvol alternatief aanbrengen. Door zelf meer en meer populistische argumenten te gebruiken en de fout van al wat fout loopt door te schuiven naar een valse vijand, de allochtonen, de Walen, de Groenen voeden ze vooral partijen die deze populistische boodschap nog luider uitroepen.

Pleidooi voor politieke moed!

De vraag, kunnen we dit verkopen? Is er een draagvlak ? Mag niet langer het politieke handelen domineren!

Politici moeten opnieuw vertrekken van een lange termijnvisie en antwoorden op de vraag wat moeten we doen om de toekomst van iedereen te vrijwaren ?

Politici moeten stoppen met zeuren over het draagvlak. Politici worden verkozen om vooruit te kijken en de nodige maatregelen  te nemen op lange termijn.

Het kan: moedige maatregelen nemen en verkiezingen winnen!

Ingrid : toen ik burgemeester werd in 2001 was ons plan duidelijk: met een hele coalitie wilden we eindelijk op de gewestwegen door Mortsel plaats maken voor een vrije trambaan en veilige fietspaden, ten koste van 2 rijstroken voor het autoverkeer. Ik kreeg in 2003 een betoging van handelaars en oppositie tegen en in 2006, vlak voor de verkiezingen werd ik door een enquete in het Nieuwsblad uitgeroepen tot de slechtste burgemeester van Vlaanderen. Ik had al een kruis gezet over mijn politieke carriére maar

Slotsom : in 2006 werd ik herverkozen met 3 keer meer stemmen dan in 2000.

Ook Filip Watteeuw bewees met Groen in Gent dat je verkiezingen kan winnen door moeilijke beslissingen  te nemen en door radicaal te kiezen voor leefbaarheid van je stad ook al moet je dan ingaan tegen de autolobby.

Ongeveer 25 jaar geleden voerde ik als Antwerps schepen, tegen de stroom in, de gescheiden ophaling in. Het leverde me het koosnaampje Mie Vuilzak op maar de kiezer volgde.

Soms word je ook niet herkozen  maar geeft de toekomst je wel gelijk!

Vera Dua bood de landbouwers aan om tegen vergoeding hun veestapel af te bouwen een zogenaamde warme sanering. Dit was de enige mogelijkheid om het mestprobleem op te lossen. Vlaanderen wordt keer op keer door Europa op de vingers getikt omwille van de slechte waterkwaliteit door het te veel aan mest dat op de velden wordt gekieperd … Minder dieren betekent minder mest en dus zuiver water. Dit is wel boerenverstand maar geen boerenbondverstand…de grote intimidaties werden bovengehaald.(groene hoer)

Sinds 2004 is CD&V weer aan zet, de veestapel stijgt weer samen met de vervuiling…  In West- Vlaanderen stroomt vandaag de meest vervuilde beek van Europa!

Politici moeten ook stoppen met het veroordelen van de kiezer die zogezegd de foute keuze maken!

Zo hebben we in plaats van te luisteren naar de Vlaams Belang kiezer,  die kiezer gedemoniseerd en gekleineerd.

Of zoals Bert Bultinck het treffend verwoordde in Knack:

'Als de dominante sociale klassen het niet alleen beter hebben dan andere, maar die andere klassen ook nog eens kleineren, 'dom' noemen of onverdraagzaam, dan gaat het deksel er pas echt af'!

We mogen de populisten niet de kans geven om de lagere sociale klasse op te zetten tegen politici die de nodige maatregelen nemen om meer sociale rechtvaardigheid te creëren, de klimaatopwarming tegen te gaan. Overheidsmiddelen om klimaatopwarming tegen te gaan moeten uitsluitend geïnvesteerd worden in de lagere sociale klasse. Vandaag gaan de subsidies voor zonnepanelen, isolatie …bijna uitsluitend naar de middenklasse.

Politici moeten ook stoppen met elkaar vliegen af te vangen en witter dan wit te wassen, we verdienen te veel, we zitten te weinig op onze stoel in het parlement, we verdienen die uitstapvergoeding niet… Neem de nodige maatregelen maar tracht niet te scoren met politiek fatsoen. Het voedt alleen de antipolitiek.

Politieke moed betekent  tenslotte ook elkaar steunen als er tegenwind opsteekt tegen een collectief genomen maatregel.

Gebrek aan politieke moed om het rekeningrijden verder te verdedigen ook al steekt er tegenwind op, dat is een mooie illustratie van wat de kiezer niet wil: doortastende politici met lef!

Mieke Vogels

10 mei 2019

Als toemaatje en ter illustratie twee schitterende  brieven van Dikke Freddy (Eric Vlaeminck roman en toneelauteur):

Dikke Freddy aan onze voltallige regeringen

Geachte dames, geachte heren,

Ik droom er allang van om bij het peloton van de middenklasse aan te sluiten. Maar met wat ik van mijn leefloon over hou, kan ik amper de intresten betalen die maandelijks als een schimmel op mijn schuldenberg verrijzen.

Ik heb eerder al overwogen om een vennootschap op te richten. Het zou mij in de mogelijkheid stellen om -naar het goede voorbeeld van verschillende banken, aannemersbedrijven en vliegtuigmaatschappijen- via een wel overwogen faillissement een groot gedeelte van mijn schulden van mij af te schudden. Ik beschikte echter niet over het noodzakelijke beginkapitaal en ik had niet echt vertrouwen in de kameraden die mijn vennoten wilden worden.

Nu lees ik in het dagblad dat er vanaf 1 mei ‘een frisse wind door de vennootschappen zal waaien’. Uw regeringen hebben er daadkrachtig voor gezorgd dat het niet meer nodig is om een beginkapitaal te hebben voor het oprichten van een vennootschap. Geleend geld volstaat. Wellicht komt mijn schuldenberg dus onmiddellijk in aanmerking. Bovendien kan ook ‘knowhow’ een onderdeel van het beginkapitaal vormen. En ‘knowhow’ heb ik in overvloed. Ik weet meer dan de gemiddelde mens over wachtlijsten, ziekenhuizen, ziekenkassen, sociale assistenten, voedselbanken, schuldbemiddelaars, budgetmeters, e.d.m.

Een andere fantastische verbetering aan de vennootschapswet is dat het niet langer nodig is om een vennoot te hebben. Vanaf 1 mei kan ik simpelweg vennoot van mezelf worden. Door gewoon in de spiegel tegen mezelf te praten kan ik een vennootschapsvergadering houden.

Uw regeringen hadden bij hun aantreden beloofd om de armoede te halveren. Het heeft er lang naar uitgezien dat het plan zou mislukken, maar door op het allerlaatste nippertje aan alle arme mensen de kans te geven om via een vennootschap failliet te gaan en op die manier met een propere lei opnieuw te beginnen, lijkt alles uiteindelijk toch ten goede te keren.

Ik wil u dan ook uitvoerig danken, en u alle succes toewensen bij de nakende verkiezingen. Kracht van verandering zal niet langer nodig zijn; waar een wil is, is een weg.

Dikke Freddy aan Kris Peeters

Minister van flexi-jobs en betaald vrijwilligerswerk

Geachte heer,

Om iets om handen te hebben breng ik de donkere decemberdagen door met rekenen. Ik heb gelezen dat voetballer Kevin De Bruyne voortaan 300.000 euro per week gaat verdienen. Het geeft schone uitkomsten wanneer een mens vertrekkende van dat bedrag rekensommen begint te maken.

Omdat ook het loon van de assistenten van de eerste minister in het dagblad vermeld werd, weet ik nu dat Kevin De Bruyne op 5 dagen alstublieft evenveel verdient als u op een heel jaar. Ik neem aan dat u er intussen dik spijt van heeft dat u vroeger op school niet wat beter uw best heeft gedaan toen er tijdens de speeltijden tegen een bal geschopt werd.

Een beetje door rekenend weet ik nu ook dat Kevin De Bruyne 1785,70 euro per uur verdient. Ook wanneer hij slaapt, tv kijkt, of in zijn neus peutert. Dat wil zeggen dat hij, dag en nacht, elke 25 minuten het bedrag van mijn maandelijkse leefloon verdient. Daarom maak ik, wanneer ik niet in slaap kan geraken, in mijn verbeelding het ene doelpunt na het andere.

Desondanks zit ik in bijzonder slechte papieren. Vanwege de eindejaarsfeesten wordt mijn budgetbeheerder, naar zijn zeggen tegen zijn wil, opgeëist om deel te nemen aan allerhande vrienden- en familiebijeenkomsten. Er wordt in zijn kennissenkring dermate gefeest dat hij noodgedwongen besloten heeft om er tussen Kerstmis en Nieuwjaar volledig de blok op te leggen. Daardoor kan ik pas op donderdag 4 januari om 15u45 op zijn bureau terecht om de 43,40 euro weekgeld (Kevin De Bruyne verdient dat op anderhalve minuut) op te halen die ik, indien er van feestdagen geen sprake was, op maandag 1 januari vanaf 10u ter beschikking zou hebben.

De kwestie bezwaart mijn gemoed omdat ik op dit moment, het middaguur van woensdag 27 december, nog exact over 6 euro en 42 cent (Kevin De Bruyne krijgt dat wanneer hij 13 seconden in zijn neus peutert) beschik. Bovendien bestaat mijn geldvoorraad voor de kleine helft uit koperen muntstukjes van 1, 2 en 5 cent die op veel plaatsen niet als geldig betaalmiddel aanvaard worden.

Uiteraard heb ik ook reserves. Maar die zijn helaas onbruikbaar. Ruim de helft van de gemeubileerde kamer die ik huur is momenteel tot tegen het plafond gevuld met lege bier- en colablikjes. Ik ben in het bezit van een artikel uit een dagblad van zaterdag 16 januari 2016 waarin minister Schauvliege met grote stelligheid beweert dat ze binnen de kortste keren statiegeld op bier- en colablikjes zal gaan invoeren. Sindsdien beleg ik in lege blikjes. Maar minister Schauvliege laat mij vierkant in de steek. De minister heeft onlangs wel 800.000 euro (bijna 4 keer uw jaarloon) uitgetrokken om 50 wilde hamsters te redden die ronddolen in een klein dorp in Limburg, maar een maatregel nemen die mensen in armoede toespijs op hun droog brood kan opleveren zit er niet in.

Ik verneem dat u het bent die het bij de CD&V voor het zeggen heeft en dat alle andere katholieke ministers feitelijk uw ondergeschikten zijn. Kunt u minister Schauvliege niet een beetje aanporren om dat statiegeld op blikjes snel in te voeren? Voor mij zou het een financiële uitkomst zijn en er zou weer enige ruimte in mijn kamer ontstaan; ik kijk er namelijk naar uit om mijn raam weer te kunnen openen.

Een andere reservepost die ik heb bestaat uit 8 kilo macaroni, 4,5 kilo puddingpoeder en 2 kilo rijst. Deze producten werden mij ter beschikking gesteld door de voedselbank. Zelf kan ik ze echter niet aan de kook brengen omdat, vanwege mijn begrotingstekort, mijn gastoevoer werd afgesneden. In mijn kennissenkring is er ook niemand bereid om de etenswaren in te ruilen voor iets anders. Dat komt omdat de meeste van mijn kennissen zelf een overvloed aan voormelde producten bezitten. Maar misschien is uw kabinet wel bereid om mij van enige voorraad te ontlasten. Volgens mij kan een creatieve kok bijvoorbeeld op basis van macaroni en puddingpoeder met chocoladesmaak originele hapjes maken voor de nieuwjaarsrecepties die u wellicht in de loop van de maand januari verplicht bent te organiseren.

Daarnaast had ik hoog gestemde verwachtingen om mijn financiële toestand een beetje op te krikken via een flexi-job of betaald vrijwilligerswerk. Maar ook daar grijp ik naast de prijzen. Alleen mensen die minstens 4/5^e van hun werktijd een vaste betrekking hebben mogen flexi-jobs of betaald vrijwilligerswerk uitvoeren. Dat mijn betrekking als leefloontrekker al geruime tijd vast is wordt weg gelachen. Er wordt ook geen rekening gehouden met het feit dat ik met bewijzen in de hand kan aantonen dat ik meer dan 4/5^e van mijn werktijd onderweg ben naar voedselbanken, oplaadpunten voor mijn budgetmeter, plekken waar ik mijn gevoeg kan doen en/of drinkbaar water aftappen, vuilnisbakjes bij bushaltes, afspraken bij trajectbegeleiders, schuldbemiddelaars, sociale assistenten, verpleegsters die mij inspuitingen geven, enzovoort.

Kevin De Bruyne, bijvoorbeeld, kan zonder problemen 500 euro per maand bijverdienen door betaald vrijwilligerswerk te doen. Van zijn weekgeld van 300.000 euro wordt dan niets afgetrokken. Wanneer ik 10 euro per maand zou bijverdienen met betaald vrijwilligerswerk, wordt mijn weekgeld van 43,40 euro ineens tot nul herleid omdat dan met de klap heel mijn leefloon ingetrokken wordt.

Het is in dat verband dat ik u aanschrijf want men zegt mij dat u de uitvinder bent van die dingen. Wellicht is er een vergissing begaan bij het uitschrijven van de wetteksten, want het kan toch niet dat u als katholiek minister arme mensen uit de boot laat vallen.

Of dien ik mij voor deze kwestie beleefd te richten tot uw collega Theo Francken omdat het zijn specialiteit is om de mensen bij te staan die uit boten vallen?

Ik kijk hoe dan ook uit naar uw welwillend antwoord. Mijn Nieuwjaar zou al geslaagd zijn indien u minister Schauvliege zo ver zou krijgen dat ze haar belofte betreffende het statiegeld op blikjes nakomt, want ik merk tot mijn ontzetting dat in mijn blikjesberg een lawine ontstaat waardoor mijn bed dreigt te verdwijnen.

Met de meeste Hoogachting,

Dikke Freddy